Η μάχη για τη δεύτερη θέση εκχωρεί την πρώτη στον Μητσοτάκη

Ο πρωθυπουργός, χωρίς ...αγώνα, θα έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων την επομένη των εκλογών!

Η δημοσκόπηση της GPO που δημοσίευσαν το Σάββατο τα Παραπολιτικά ήταν εξόχως διαφωτιστική.

-Η διαφορά στην πρόθεση ψήφου της ΝΔ από τη δεύτερη Πλεύση Ελευθερίας είναι 12,3 μονάδες και από το τρίτο ΠΑΣΟΚ

-Η διαφορά στην εκτίμηση ψήφου είναι αντιστοίχως 14,1 και 14,5 μονάδες. Όσο κι αν η εκτίμηση ψήφου είναι αμφιλεγόμενη μέθοδος η πρόθεση δείχνει ακριβώς διαφορά.

-Το 47,3% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ πιστεύει ότι το κόμμα τους δεν μπορεί να επανακάμψει το επόμενο διάστημα, ώστε να διεκδικήσει τη νίκη στις επόμενες εκλογές και μόλις το 52,7% πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να επανακάμψει και θα επικρατήσει στις εθνικές κάλπες!

-Την αυτόνομη πορεία που επιλέγει ως στρατηγική ο Νίκος Ανδρουλάκης υιοθετεί μόλις το 49,6% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, τη στιγμή που το 47,3% πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να επιδιώξει συνεργασία με τα κόμματα της αριστεράς, κάτι που ο αρχηγός του κόμματος το θεωρεί υπονομευτικό για όποιον το εκφράζει, ακόμα και αν αυτός είναι έξω από τη Χαριλάου Τρικούπη, σε άλλον πολιτικό χώρο!

Η δημοσκόπηση ξεκαθαρίζει πλήρως: ΠΑΣΟΚ και Πλεύση Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου (όπως είναι το πλήρες όνομα του κόμματος) μάχονται για τη δεύτερη θέση στις εκλογές, με τον ΣΥΡΙΖΑ να μην έχει ελπίδες ούτε καν για διψήφιο ποσοστό και την Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου να δείχνει πως δεν μπορεί να πάει ψηλότερα από το 10%. Επιπλέον η κυβέρνηση έχει μεγαλύτερο ζωτικό χώρο από τα κόμματα που ακολουθούν στις δημοσκοπήσεις. Είναι χαρακτηριστικό πως τα μέτρα στήριξης για τους συνταξιούχους και τους ενοικιαστές που ανακοίνωσε η κυβέρνηση τα βλέπει θετικά και μάλλον θετικά το 44,1%, ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από το ποσοστό που λαμβάνει στην πρόθεση ψήφου. Το 42,1% εκτιμά πως η επιδότηση ενοικίου είναι ένα μέτρο προς τη σωστή κατεύθυνση, ποσοστό επίσης πολύ μεγαλύτερο και από αυτό που λαμβάνει η ΝΔ στην εκτίμηση ψήφου της ίδιας εταιρείας.

Η κατάσταση αυτή καθιστά πρωταγωνιστή της επόμενης ημέρας τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεδομένου ότι με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο και την κομματική γεωγραφία δεν μπορεί να συγκροτηθεί κυβέρνηση χωρίς το πρώτο κόμμα είναι προφανές, αρέσει ή δεν αρέσει, ο νυν πρωθυπουργός θα έχει την επομένη των εκλογών και το μαχαίρι και το πεπόνι. Ακόμα κι αν χρειαστεί να προχωρήσει και σε δεύτερες εκλογές ώστε με το δίλημμα που θα θέσει και τον πολιτικό εκβιασμό που θα επιχειρήσει να καλυτερέψει τη θέση του δικού του κόμματος και να δημιουργήσει μεγαλύτερη πίεση στα κόμματα που θα ακολουθούν.

Και όλα αυτά ενώ ο πρωθυπουργός έχει μπροστά του το νέο κύμα παροχών στη ΔΕΘ, που όσο και αν (σωστά) επικρίνεται από ορισμένους θα του δώσει νέα εκλογικά οφέλη, σε συνδυασμό με την εσωστρέφεια που θα επικρατήσει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

ΥΓ: Για όσους εκπλήσσονται με την ανάλυσή μας θα επικαλεστώ τη φράση ενός μεγάλου φιλοσόφου: Την πραγματικότητα για να την αλλάξεις, θα πρέπει να κατανοείς!

Τα δυο κέρδη Μητσοτάκη

Με βάση τα παραπάνω και με δεδομένο ότι αυτοδυναμία δεν φαίνεται να υπάρχει στον ορίζοντα, ο Κ. Μητσοτάκης θα έχει κατορθώσει τουλάχιστον δυο πολύ σημαντικά πράγματα:

Πρώτον, να βγάλει από το τραπέζι το ενδεχόμενο ο υποψήφιος κυβερνητικός εταίρος να προτείνει ως όρο για τη συνεργασία να μην είναι πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αν και ο Νίκος Ανδρουλάκης για παράδειγμα αποκλείει κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να συγκυβερνήσει με την Νέα Δημοκρατία, ορισμένοι υποστηρίζουν πως αν δεν έχει άλλη επιλογή και αναγκαστεί να το πράξει θα έθετε όρο να υπάρξει τρίτο πρόσωπο πρωθυπουργός.
Δεύτερον, ότι θα μειώνεται όλο και περισσότερο η όποια υπόγεια έστω υπονόμευση του πρωθυπουργού. Ο Κ. Μητσοτάκης μάλιστα εφόσον παραμείνει πρωθυπουργός για μια τρίτη θητεία έστω και σε συμμαχικό σχήμα θα έχει τη δυνατότητα να τροποποιήσει τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, πιθανόν και την ιεράρχηση των ...σκιωδών "δελφίνων" που προφανώς υπάρχουν έστω και κανείς δεν το παραδέχεται.

Σε κάθε περίπτωση, άλλωστε, το όποιο κυβερνητικό σχήμα είναι συμμαχικό θα είναι σχετικά προσωρινό, με το πολιτικό σύστημα να περνάει στην επόμενη φάση της εκ νέου διαμόρφωσής του.

(Το κείμενο έχει γραφεί για την «Απογευματινή» της Δευτέρας)