Η Κεντροαριστερά χωρίς εκλογικό αφήγημα

Μπορεί να υπάρξει τρίτο σαφές εκλογικό αφήγημα; Από αυτό θα εξαρτηθεί η επιτυχία της Κεντροαριστεράς.

Έχουμε αναφερθεί πολλές φορές στο μεγάλο οξύμωρο της τρέχουσας πολιτικής συγκυρίας. Από τη μια μεριά, είναι εμφανής η μεγάλη φθορά της κυβέρνησης λόγω του εγκλήματος των Τεμπών, της ακρίβειας και της διοικητικής ανεπάρκειάς της. Ωστόσο, από τη μεγάλη φθορά της κυβέρνησης δεν κερδίζει η προοδευτική αντιπολίτευση, όπως ίσως θα ανέμεναν ορισμένοι-ες. Και όχι μόνο δεν κερδίζει, αλλά δεν θα ήταν υπερβολή η εκτίμηση ότι οι ιστορικές λαϊκές κινητοποιήσεις για τα Τέμπη προκάλεσαν στην προοδευτική

αντιπολίτευση ακόμα μεγαλύτερη κρίση από ό,τι στην κυβέρνηση. Το ΠΑΣΟΚ αντί να πλησιάζει τη ΝΔ, δίνει τη μάχη της δεύτερης θέση με την Κωνσταντοπούλου. Την ίδια στιγμή, συνεχίζεται η συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αριστερά βρίσκεται σταθερά κάτω από τον πήχη του 3%.

Τα πράγματα για τον προοδευτικό χώρο γίνονται ακόμα χειρότερα τις τελευταίες εβδομάδες, αφού φαίνεται να σταθεροποιείται η ΝΔ και να σημειώνει οριακά κέρδη.

Το αφήγημα της σταθερότητας

«Καταλαβαίνω τι κάνει και τι λέει ο Μητσοτάκης. Τους δικούς μας δεν καταλαβαίνω», έλεγε τις προάλλες έμπειρος πολιτικός αναλυτής, τοποθετημένος εδώ και δεκαετίες στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Η καθαρότητα του στίγματος της ΝΔ σε συνδυασμό με τα συγκεχυμένα (και πολλές φορές αντιφατικά) μηνύματα των κομμάτων της Κεντροαριστεράς συνιστά μια από τις βασικές αιτίες του πολιτικού οξύμωρου στο οποίο αναφερθήκαμε αρχικά.

Ζητήσαμε από τον Ηλία Τσαουσάκη, σύμβουλο επικοινωνίας και στρατηγικής, το σχόλιό του για το εκλογικό αφήγημα της ΝΔ. Ο κ. Τσαουσάκης έκανε λόγο για ένα αφήγημα τριών αξόνων:

«Ο πρώτος είναι ο άξονας της σταθερότητας. Μετά από μια εξαετία συνεχών μικρών ή μεγάλων κρίσεων, επιχειρείται να εμπεδωθεί και πάλι ότι η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός αποτελούν μια νησίδα σταθερότητας μέσα σε ένα ανασφαλές περιβάλλον που διαρκώς μεταβάλλεται. Οι πολλαπλές παρουσίες του Πρωθυπουργού σε ευρωπαϊκά και διεθνή φόρα (αλλά και οι στοχευμένες περιοδείες στην περιφέρεια) εντάσσονται σε αυτή την προσπάθεια δημιουργίας ενός κλίματος ασφάλειας.

Ο δεύτερος είναι ο άξονας του κυβερνητικού σχεδίου. Η κυβέρνηση προβάλλει πακέτο παρεμβάσεων, όπως τα πρόσφατα αμέσως μετά το Πάσχα, θέλοντας να δείξει ότι κινείται με βάση ενός συγκροτημένου σχεδίου κυβερνησιμότητας που απαντάει στα προβλήματα της καθημερινότητας.

Και τρίτος είναι ο άξονας του καθαρού πολιτικού διλήμματος. Χωρίς ιδιαίτερες οξύνσεις, τίθεται έστω και έμμεσα το ερώτημα «σχέδιο ή αστάθεια». Το δίλημμα στοχεύει τόσο στην εκλογική βάση του 2023, όσο και σε μερίδα αναποφάσιστων ψηφοφόρων που αναζητούν εγγυήσεις αξιοπιστίας».

Ο κ. Τσαουσάκης προσθέτει ότι η πειστικότητα του κυβερνητικού αφηγήματος εξαρτάται τόσο από την καθημερινότητα των πολιτών όσο και από την αξιοπιστία της αντιπολίτευσης.

Κενό αφηγήματος

Την ίδια στιγμή, το ΠΑΣΟΚ μοιάζει να βρίσκεται σε κενό εκλογικού αφηγήματος. Μετά την επανεκλογή τον περασμένο Οκτώβριο στη θέση του ο προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο Νίκος Ανδρουλάκης χάραξε μια στρατηγική στηριγμένη σε τρεις πυλώνες:

1. Το ΠΑΣΟΚ είναι ο βασικός φορέας της Κεντροαριστεράς και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ που έχε εισέλθει σε υπαρξιακή κρίση.

2. Ως αποτέλεσμα της πρωτοκαθεδρίας του στην Κεντροαριστερά, το ΠΑΣΟΚ είναι ο βασικός διεκδικητής της εξουσίας και αποτελεί το αντίπαλο δέος της ΝΔ.

3. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη δεν επιδιώκει συμμαχίες ούτε προς τα αριστερά του ούτε προς τα δεξιά του.

Ο Ανδρουλάκης κατάφερε να κερδίσει το μεγάλο στοίχημα απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ -πράγμα που δεν είναι λίγο βέβαια. Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ δεν έγινε διεκδικητής της εξουσίας, αφού το χάσμα που το χωρίζει από τη Νέα Δημοκρατία παρέμεινε πολύ μεγάλο για να φαντάζει ρεαλιστική η κάλυψή του. Επιπλέον, μετά τις λαϊκές κινητοποιήσεις για τα Τέμπη, η Πλεύση Ελευθερίας πέρασε το ΠΑΣΟΚ στις δημοσκοπήσεις. Τώρα τα δύο κόμματα δίνουν τη μάχη για τη δεύτερη θέση.

Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι ότι δεν μπορεί να πείσει ως διεκδικητής της εξουσίας, Με πάνω από 10 μονάδες διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία, δεν υπάρχει προοπτική εκλογικής νίκης. Από την άλλη, δεν μπορεί να εμφανιστεί ως δύναμη αδιάλλακτης αντιπολίτευσης (όπως κάνει η Κωνσταντοπούλου), αφού έχει αυτοπαρουσιαστεί ως μετριοπαθές κόμμα διακυβέρνησης. Αν δεν πείθεις ως κόμμα εξουσίας και δεν είσαι κόμμα αντιπολίτευσης, τότε βρίσκεσαι σε κενό εκλογικού αφηγήματος. Τηρουμένων των αναλογιών, ανάλογο πρόβλημα είχε ο ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2023.

Ο ΣΥΡΙΖΑ

Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα αφηγήματος έχει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η Κουμουνδούρου πληρώνει τώρα το βαρύ λογαριασμό της περιπέτειας Κασσελάκη. Πέρα από τις δύο διασπάσεις (Νέα Αριστερά και Κίνημα Δημοκρατίας), το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το πλήγμα στην αξιοπιστία και το σοβαρότητα του κόμματος. Με μονοψήφιο δημοσκοπικό ποσοστό, ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοδίκαια δεν μπορεί να θεωρηθεί κόμμα εξουσίας. Ταυτόχρονα, δεν μπορεί να πείσει ούτε ως δύναμη σκληρής αριστερής αντιπολίτευσης, ενώ προς τα δεξιά, η δεσπόζουσα θέση του ΠΑΣΟΚ αποκόπτει τον ΣΥΡΙΖΑ από σημαντικά κεντροαριστερά ακροατήρια. Το κενό αφηγήματος είναι εμφανές. Ακόμα και η επανασύνδεση με τη Νέα Αριστερά που προωθεί ο Σωκράτης Φάμελλος, δεν φαίνεται να έχει τη δυναμική να αλλάξει κατά πολύ την εικόνα.

Συμπληγάδες

Στην πραγματικότητα, τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης βρίσκονται ανάμεσα σε δύο πολύ σαφή εκλογικά αφηγήματα. Το ένα της Νέας Δημοκρατίας που προτάσσει τη «σταθερότητα» και απευθύνεται στους πολίτες που θεωρούν ότι η οικονομική κατάστασή είναι σχετικά καλή ή έχει προοπτικές βελτίωσης. Το άλλο είναι της Κωνσταντοπούλου που προτάσσει την καταγγελία του «κατεστημένου» και απευθύνεται στους θυμωμένους με την ακρίβεια και τα Τέμπη. Μπορεί να υπάρξει τρίτο σαφές εκλογικό αφήγημα; Από αυτό θα εξαρτηθεί η επιτυχία της Κεντροαριστεράς.

#ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ #ΠΑΣΟΚ #ΣΥΡΙΖΑ #ΝΕΑ_ΑΡΙΣΤΕΡΑ #ΠΛΕΥΣΗ_ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ