Δώδεκα χρόνια χωρίς τον Κωνσταντίνο Παπαχρόνη: Μια ζωή σαν αντίστροφη μέτρηση (vids)

Το ημερολόγιο έδειχνε 2 Δεκεμβρίου του 2008. Ξημέρωνε Τρίτη όταν ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης έμελλε να χάσει τη ζωή του σε τροχαίο δυστύχημα με τη μηχανή του, σε ηλικία μόλις 31 ετών.

Δώδεκα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την ημέρα που ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα στη συμβολή των οδών Αμαλίας και Ξενοφώντος, όταν η μηχανή στην οποία επέβαινε συγκρούστηκε με αυτοκίνητο. Ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης φορούσε το κράνος του, όμως, πέφτοντας χτύπησε στον αυχένα και λίγη ώρα αργότερα

Ένα τέλος πρόωρο και τραγικό για έναν σεμνό και εξαιρετικά ταλαντούχο καλλιτέχνη που παρολό που έζησε μόλις 31 χρόνια κατάφερε να σημαδέψει με το ταλέντο του τη γενιά του και να αφήσει ανεξίτηλο το στίγμα του στις καρδιές όσων είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν, των συγγενών, των συναδέλφων και των φίλων του. «Η ζωή είναι ζήτημα γούστου. Το δικό μου γούστο είναι οι φίλοι μου. Αυτοί είναι εγώ», είχε πει ο ίδιος λίγο καιρό πριν το μοιραίο δυστύχημα.

Μια ζωή σαν αντίστροφη μέτρηση

Λαμπερός, ασυμβίβαστος, μοναχικός, πολυτάλαντος και τόσο μα τόσο νέος. Η είδηση του θανάτου του συγκλονισε και μονοπώλησε το ενδιαφέρον και τα δελτία ειδήσεων της εποχής. Εξάλλου ο θάνατος ενός τόσο νέου ανθρώπου είναι πάντα τραγωδία.

Τραγική ειρωνεία, ο Κωνσταντίνος συνήθιζε να λέει ότι η ημερομηνία γέννησής του (9.8.77) έμοιαζε με αντίστροφη μέτρηση...

Ο Κωνσταντίνος Παπαχρόνης ήταν ο μεγαλύτερος από πέντε αδέλφια, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Αυγούστου το 1977 και μεγάλωσε στους Αγίους Αναργύρους. Ο πατέρας του, καθηγητής βυζαντινής μουσικής, ήταν από τους ιδρυτές των Μουσικών Σχολείων στη χώρα.

Αμέσως μετά την αποφοίτησή του από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, το 2000, ο Παπαχρόνης έπαιξε στην παιδική παράσταση της Κάρμεν Ρουγγέρη «Ο Κουρέας της Σεβίλης». Ακολούθησαν ρόλοι στο ΚΘΒΕ στα έργα «Γλυκιά μου Ίρμα», «Ηρακλής», «Χειμωνιάτικο Ταξίδι» και «Δόντι του Εγκλήματος», όπου εντυπωσίασε ερμηνεύοντας τον τσιγγάνο ροκ σταρ, Crow.

Ο ομώνυμος ρόλος στον «Ταλαντούχο Κύριο Ρίπλεϊ», στο Θέατρο επί Κολωνώ, του χάρισε την πρώτη υποψηφιότητα για το Βραβείο Χορν.

Οι επόμενες θεατρικές του εμφανίσεις ήταν στα έργα «Τέσσερις Εικόνες Αγάπης» και «Clavigo» στο Θέατρο του Νότου.

Στη συνέχεια συμμετείχε στο μιούζικαλ «Hedwig and the Angry Inch» που ανέβηκε στο Club 22.

Ωστόσο, ο ρόλος που τον καθιέρωσε και ανέδειξε το τεράστιο ταλέντο του ήταν εκείνος του Λευτέρη, ενός παιδιού με ταραγμένο ψυχικό κόσμο στο «Γάλα» του Βασίλη Κατσικονούρη, που ανέβηκε στην Νέα Σκηνή του Εθνικού το 2006/2007.

Γι’ αυτήν του την ερμηνεία, ήταν ξανά υποψήφιος για το Βραβείο Χορν. Το βραβείο τελικά απέσπασε ο Γιάννος Περλέγκας, για τον ρόλο του Αντώνη στην ίδια παράσταση. Ο ηθοποιός, το 2009, στην τελετή απονομής του ίδιου βραβείου, θυμήθηκε τον Παπαχρόνη και τη συνεργασία τους, κλείνοντας με μια φράση του Ελύτη: "Μόνο μια λάμψη ο άνθρωπος και αν είδες, είδες".

Για τον ρόλο του στο «Γάλα», ο Παπαχρόνης τελικά τιμήθηκε με Α’ Βραβείο ανδρικής ερμηνείας από το περιοδικό «Αθηνόραμα». Το κοινό αναγνώρισε το ταλέντο του. Άλλωστε, ο ίδιος είχε εξομολογηθεί πως ο ρόλος του Λευτέρη τον έκανε να συνειδητοποιήσει πως «Είχε ανάγκη να τον αγαπούν. Όσο αυτάρκης και αν ένιωθε σαν άνθρωπος».

Τα επόμενα θεατρικά του βήματα ήταν ως Κάσιο στον «Οθέλο», Σταβρόγκιν στους «Δαίμονες και Δαιμονισμένους», και Σταν στον «Δον Ζουάν στο Σόχο».

Η τελευταία του εμφάνιση στη σκηνή ήταν ως Μέλχιορ στο «Ξύπνημα της Άνοιξης» του Φρανκ Βέντεκιντ.

Τους τελευταίους μήνες της ζωής του, ο Παπαχρόνης ήταν ο Fuzzy, ο κιθαρίστας του πανκ συγκροτήματος Rockin’ Βones.

Από τις τηλεοπτικές δουλειές του, ξεχωρίζουν οι συμμετοχές του στις σειρές «Έτσι Ξαφνικά» και «Μωβ-Ροζ».

Στον κινηματογράφο, είχε εμφανιστεί στις ταινίες «Ευγένιος Αγνώστων Λοιπών Στοιχείων» (1997), «Ο καλύτερός μου Φίλος» (2001), «Delivery» (2004) και στο βραβευμένο «Σκλάβοι στα Δεσμά τους» (2009), που προβλήθηκε μετά τον θάνατό του.