Ανθή, τι καιρό κάνει στα 1,95 μέτρα;

Μία από τις κορυφαίες αθλήτριες της νέας γενιάς του ευρωπαϊκού γυναικείου βόλεϊ, η Ανθή Βασιλαντωνάκη, αγωνίζεται για να φτάσει τόσο ψηλά ώστε να μην βλέπει τους γραφειοκράτες παράγοντες ή τους σεξιστές. Για την ακρίβεια, ήδη δεν τους βλέπει.

Πάντα στις τελευταίες σειρές στις συναυλίες του Χαρούλη (πιθανόν και σε εκείνη της Florence που παρακολούθησε στην Ιταλία), πίσω πίσω στο σινεμά, ειδική παραγγελία για τα κρεβάτια, υποχρεωτικό αμήχανο χαμόγελο στο άκουσμα του dad

Ναι, τα 1,95 μέτρα μπόι ίσως να δυσκολεύουν κάποιες πτυχές της καθημερινότητας της Ανθής Βασιλαντωνάκη. Στην περίπτωση όμως της 23χρονης διεθνούς βολεϊμπολίστριας, αυτά τα 195 εκατοστά προσφέρουν και μερικά αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα, όπως την απρόσκοπτη ορατότητα στο αντίπαλο τερέν για ένα δυνατό κάρφωμα, την ώρα που η ίδια μαζί με την πασαδόρο θα παίζουν τον πρώτο χρόνο με ακρίβεια και πλαστικότητα χορογραφίας μοσχοβίτικου μπαλέτου.

Συνιστά οξύμωρο (ή μάλλον ελληνική ιδιαιτερότητα) να χαρακτηρίζεις μια 23χρονη επαγγελματία αθλήτρια ως «το μέλλον», πόσω μάλλον όταν η συγκεκριμένη είναι αναπόσπαστο μέλος της Εθνικής ομάδας, αγωνίστηκε για πέντε σεζόν στην Ιταλία με διακρίσεις (Πρωτάθλημα το 2016, Κύπελλο το 2018) και τώρα ετοιμάζεται για την πρώτη της χρονιά στη Τουρκία με τη φανέλα της Γαλατασαράι.

Τα ακούς όλα τα μπινελίκια από την κερκίδα. Εμένα με έκαναν να γελάω και μου έδιναν κίνητρο να αγωνίζομαι καλύτερα.
Όλα τα παραπάνω, βέβαια, ίσως να μην είχαν συμβεί αν ο πατέρας της δεν την ανάγκαζε να σταματήσει τη ρυθμική γυμναστική – «του το κρατάω ακόμα», λέει αστειευόμενη. Μεγάλωσε στον Βύρωνα, αλλά ταξίδευε (και ταξιδεύει) στο Άμστερνταμ λόγω της καταγωγής της μητέρας της. «Είναι το δεύτερο σπίτι μου εκεί, νιώθω πολύ οικεία και, καθώς μεγαλώνω, ανακαλύπτω και τις πιο ενδιαφέρουσες πλευρές της πόλης», συμπληρώνει με μια «αθώα» συστολή.

Η πολυετής εμπειρία της στην Ιταλία, παρά τις δυσκολίες της αρχής, της κληροδότησε μερικές νέες αγάπες: τα παπούτσια («όχι μόνο τα αθλητικά», διευκρινίζει) και το prosecco. Το κυριότερο: την απομάκρυνε από τη «μεταξύ συγγενών και φίλων» ατμόσφαιρα των ελληνικών κλειστών γυμναστηρίων, η οποία είναι ιδιαίτερα τοξική για πολλές αθλήτριες. «Τα ακούς όλα τα μπινελίκια από την κερκίδα. Εμένα με έκαναν να γελάω και μου έδιναν κίνητρο να αγωνίζομαι καλύτερα. Αυτά συνέβαιναν στην Ελλάδα βέβαια. Στην Ιταλία δεν με έβρισαν ποτέ, μόνο μία φορά με γιούχαραν. Με προβληματίζει πολύ ο σεξισμός που υπάρχει στα γήπεδα και τα αθλητικά ΜΜΕ της Ελλάδας. Ωστόσο, αυτά δεν είναι παρά μερικές πτυχές του φαινομένου. Οι αθλήτριες έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλές διακρίσεις εις βάρος μας, με πιο χαρακτηριστική την ανισότητα στις μισθολογικές απολαβές».

Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίσαμε απρόσμενα την Ανθή, όπως και τις υπόλοιπες συναθλήτριες της στην Εθνική ομάδα, κατά τις τελευταίες ήσυχες μέρες του περασμένου Αυγούστου. Το καθημερινό αθλητικό μας newsfeed άρχισε ξαφνικά να δίνει σημάδια ζωής με φωτογραφίες των Ελληνίδων αθλητριών μπροστά από τα δωμάτια τους στο ξενοδοχείο όπου είχαν καταλύσει λίγο πριν την έναρξη του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Κάτω από τον αριθμό κάθε δωματίου είχαν κολλήσει και ένα χαρτί με το παρατσούκλι που είχαν οι ένοικοί του.

Οι αθλήτριες έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλές διακρίσεις εις βάρος μας, με πιο χαρακτηριστική την ανισότητα στις μισθολογικές απολαβές
Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο οι παίκτριες της εθνικής έκαναν το δικό τους άνοιγμα προς ένα κοινό που πιθανόν αγνοούσε μέχρι εκείνη τη στιγμή την ύπαρξή τους -ή και το γεγονός ότι σε λίγες μέρες θα συμμετείχαν στα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος– ήταν κάτι πολύ περισσότερο από μια ακόμη είδηση με υψηλή επισκεψιμότητα: χρησιμοποίησαν τα social media με ειλικρίνεια, αυθορμητισμό και δίχως ίχνος επιτήδευσης, για να μας αποκαλύψουν πώς περνούσαν τις μέρες τους πριν την έναρξη της διοργάνωσης.

«Η αλήθεια είναι ότι το κλίμα στις αποστολές της Εθνικής είναι πολύ καλό. Άλλωστε, με τα περισσότερα κορίτσια έχουμε περάσει παρέα όλα τα καλοκαίρια μας τα τελευταία 10-12 χρόνια λόγω της Εθνικής. Έχουμε μεγαλώσει μαζί», εξηγεί η Ανθή, που εμπνεύστηκε τα παρατσούκλια για τις συμπαίκτριές της.

Ξέρεις, είναι κάπως εκνευριστικό να να επιστρέφουμε με μια επιτυχία και να μας υποδέχονται διάφοροι μόνο και μόνο για να φανεί ότι μας συνεχάρησαν
Μπαίνω όμως στον πειρασμό να τη ρωτήσω αν αυτή η ελευθερία ως προς τη διαχείριση της εικόνας τους οφείλεται στο γεγονός ότι έχουν «την ησυχία τους», δεδομένου ότι το γυναικείο βόλεϊ δεν προβάλλεται πολύ στη χώρα μας. «Ναι, ισχύει», παραδέχεται. «Από τη μια, είναι ωραίο να νιώθεις λίγο πιο χαλαρός στα social media, διότι είναι κάτι που πολλοί επαγγελματίες αθλητές το στερούνται· από την άλλη, προφανώς και θα ήθελα να είχε μεγαλύτερη προβολή το άθλημα μας ή τουλάχιστον να γίνεται μια ουσιαστικότερη προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση απ’ όσους είναι εκ των πραγμάτων δίπλα μας, όπως η Ομοσπονδία. Ξέρεις, είναι κάπως εκνευριστικό να αναχωρεί η αποστολή, να μας αποχαιρετούν μόνο οι δικοί μας άνθρωποι και, μετά από μερικές εβδομάδες, να επιστρέφουμε με μια επιτυχία και να μας υποδέχονται διάφοροι μόνο και μόνο για να φανεί ότι μας συνεχάρησαν».

«Όμως, μην μιλάμε περισσότερο για αυτά», λέει κάπως πιο χαλαρωμένη.

«ΟΚ, τι θα ήθελες να πούμε;»

«Να, αυτό το ‘‘τι καιρό κάνει εκεί πάνω;’’ που είπες πριν… τραγικό αστείο».

«Ε, εντάξει, δεν θα το κάνουμε και τίτλο».

πηγή: Playboy.gr