Ανδρουλάκης στον ΣΕΒ: Είναι ώρα να αλλάξουμε πορεία – Οι 9 βασικοί πυλώνες

«Αγωνίζομαι, ώστε κράτος, εργοδότες και εργαζόμενοι, να κάνουμε την αναγκαία υπέρβαση για μια βιώσιμη και ανθεκτική ανάπτυξη» σημείωσε ο Νϊκος Ανδρουλάκης.

Με αναφορά στις διεθνείς εξελίξεις και επικρίνοντας την Ευρώπη, «που εξακολουθεί δυστυχώς να παραμένει χωρίς ενιαία φωνή και πρωταγωνιστικό ρόλο« ξεκίνησε την ομιλία του την Ετήσια Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του ΣΕΒ, ο Νίκος Ανδρουλάκης.

Όπως τόνισε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, «σήμερα, δυστυχώς, πληθυσμιακά φθίνουμε και είμαστε η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που το ΑΕΠ μας παραμένει μικρότερο από αυτό του 2009 και παραμένουμε προτελευταίοι ως προς την αγοραστική δύναμη, στην Ευρώπη των “27”. Την ίδια στιγμή που ακόμη και χώρες των Βαλκανίων βελτιώνουν συνεχώς τα εισοδήματά τους. Αυτή η κατάσταση οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες.»

Σημείωσε πως άλλαξαν πράγματα έχουν αλλάξει στο αναπτυξιακό υπόδειγμα της χώρας και έκανε λόγο για προκλήσεις «που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε».

Αναφερόμενος στη Βιομηχανία ως Στρατηγικός Πυλώνας, ο Νίκος Ανδρουλάκης υπογράμμισε πως «οι αναπτυγμένες οικονομίες κατανοούν πλέον τη σημασία της ενεργητικής βιομηχανικής πολιτικής που επανέρχεται στο προσκήνιο, ύστερα από αρκετές δεκαετίες.

Η βιομηχανία μας διαθέτει ήδη μια καλή βάση:
- Παράγει σχεδόν το 1/3 του ΑΕΠ, μαζί με το οικοσύστημά της.
- Προσφέρει 418.000 άμεσες θέσεις εργασίας, περισσότερες από το σύνολο των υπηρεσιών καταλυμάτων και εστίασης.
-Στηρίζει το 40% των εσόδων από φόρους νομικών προσώπων.
- Παρέχει αμοιβές 34% υψηλότερες από τον μέσο όρο της οικονομίας».

Συμπλήρωσε κατά την ομιλία του πως «η ελληνική οικονομία οφείλει να πραγματοποιήσει ακόμα πιο αποφασιστικά βήματα, για να καλύψει το μεγάλο επενδυτικό κενό που άφησε η κρίση. Οι επενδύσεις, όμως, είναι αποτέλεσμα των συνθηκών και των κινήτρων που μια χώρα προσφέρει. Στην Ελλάδα σήμερα, ποια είναι η κατάσταση;».

Ο Νίκος Ανδρουλάκης αναφέρθηκε στην ομιλία του στις καθυστερήσεις σε ό,τι αφορά στις επιδοτήσεις των αναπτυξιακών νόμων, το υψηλό κόστος ενέργειας, τις ελλείψεις στην εκπαίδευση. «Μόλις το 14% των Ελλήνων εργαζομένων έχει ψηφιακές ικανότητες, ενώ ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ είναι 30%» είπε και τόνισε πως «το αποτέλεσμα είναι οι επενδύσεις χαμηλής προστιθέμενης αξίας, εισροές ξένου κεφαλαίου που καταλήγουν στην αγορά ακινήτων και όχι στη βιομηχανία ή την ανάπτυξη τεχνολογιών».

Έκανε λόγο για επενδύσεις «που δεν ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα και την ανθεκτικότητα αλλά δυσκολεύουν τη ζωή των πολιτών».
Επέκρινε τη Νέα Δημοκρατία πως πανηγυρίζει για τη σημερινή ανάπτυξη, η οποία όμως έχει «σαν αποτέλεσμα το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών να κινείται επίμονα στην περιοχή του 6%. Αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχουμε ξεπεράσει τις παθογένειές μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι η διεθνής ανταγωνιστικότητα της χώρας υποχωρεί.

»Για εμάς, η παραγωγική ανασυγκρότηση αποτελεί εθνικό στόχο. Αυτόν τον στόχο θέλουμε να υλοποιήσουμε με το δικό μας κυβερνητικό σχέδιο και αυτός είναι ο αγώνας μας και οι προσπάθειές μας για πολιτική αλλαγή στις ερχόμενες εθνικές εκλογές, ώστε να υπάρχουν συγκεκριμένα πράγματα που θα δημιουργήσουν μια νέα προοπτική:

- Με τη σύσταση μόνιμου υπουργείου Made in Greece, το οποίο θα συγκεντρώσει τις διάσπαρτες διοικητικές δομές για την παραγωγή, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη. Ένα υπουργείο πρότυπο που θα λειτουργεί ως one stop shop. - Με διαφάνεια, με απλές και γρήγορες διαδικασίες. Χωρίς κρυφά deal σε επιτελικά παράκεντρα και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι με ημέτερους της εξουσίας».

Έκρινε πως η «ανάπτυξη δεν κατανέμεται δίκαια»ενώ σημείωσε πως το «μερίδιο της εργασίας στο ΑΕΠ είναι το δεύτερο χαμηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και μειώνεται συνεχώς από το 2020. Ενώ τα κέρδη ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι από τα υψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Επιπλέον, την εξαετία 2019-2024 οι μέσες ετήσιες αποδοχές των μισθωτών σε πραγματικούς όρους έχουν καταγράψει πτώση. Τι καταδεικνύουν όλα τα παραπάνω;».

Δήλώσε πως αυτό που χρειάζεται σήμερα η χώρα είναι «ένα Νέο Σχέδιο, ανταγωνιστικής, ανθεκτικής και δίκαιης ανάπτυξης, που θα κινητοποιήσει όλες τις υγιείς παραγωγικές δυνάμεις και θα προσφέρει:
- Στο κράτος, την ευθύνη να διαμορφώσει ένα αναπτυξιακό περιβάλλον διαφανές, σταθερό και δίκαιο, με κανόνες ισότιμου ανταγωνισμού.
- Στους εργοδότες, το κίνητρο να επενδύουν στην τεχνολογία για προϊόντα προστιθέμενης αξίας αυξάνοντας και την παραγωγικότητα και την ανθεκτικότητα.
- Στους εργαζόμενους, τη σιγουριά ότι οι κόποι τους θα ανταμείβονται, το κόστος ζωής θα είναι λογικό, η ζωή τους θα έχει προοπτική».

Ο Νίκος Ανδρουλάκης παράθεσε τους στόχους και τις δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ σημειώνοντας πως αυτό το σχέδιο περιλαμβάνει 9 βασικούς άξονες.

1.Κόστος Ενέργειας:

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας ναρκοθέτησε το ενεργειακό μέλλον της χώρας. Λόγω των δικών της πολιτικών επιλογών, έχουν προκύψει τρία μεγάλα προβλήματα:
-Υπερβολική και ταχεία εξάρτηση από το φυσικό αέριο.
-Άναρχος και πελατειακός σχεδιασμός της ενεργειακής μετάβασης.
- Ολιγοπωλιακή λειτουργία της αγοράς.

2.Φορολογία και Αποσβέσεις

Η οριζόντια ενίσχυση των παραγωγικών επενδύσεων αλλά και της απασχόλησης, με στόχο την αναβάθμιση της κεφαλαιακής βάσης και του ανθρώπινου δυναμικού της ελληνικής οικονομίας, απαιτούν γενναίες μεταρρυθμίσεις στα κίνητρα και στο φορολογικό σύστημα.
Ένα φορολογικό σύστημα σταθερό, δίκαιο και αναπτυξιακό. Προς αυτή την κατεύθυνση προτείνουμε:
Να επαναφέρουμε καθεστώς επιταχυνόμενων αποσβέσεων στις επενδύσεις σε έρευνα και τεχνολογία, όπως η τεχνητή νοημοσύνη, σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα. Το μη Μισθολογικό Κόστος να μειωθεί σταδιακά στα επίπεδα του ευρωπαϊκού μέσου όρου.

»Η Νέα Δημοκρατία επένδυσε στην Golden Visa. Εμείς αντιπροτείνουμε την angel visa. Δηλαδή, για να πάρει κάποιος visa να πρέπει να επενδύσει στην έρευνα, στην καινοτομία, σε μια start-up, να επενδύσει σε μια νεοφυή μικρομεσαία επιχείρηση και όχι σε κατοικίες, όταν υπάρχει έλλειψη προσφοράς που οδηγεί σε ραγδαία αύξηση των ενοικίων.

3. Πληθωρισμός- ακρίβεια

Η προστασία του εισοδήματος των πολιτών συνδέεται και με την πάταξη των ολιγοπωλίων. Ο πληθωρισμός παραμένει επίμονα υψηλός: εντός του τελευταίου έτους καταγράφουμε άνοδο άνω του 10% σε αγαθά, υπηρεσίες και ενοίκια» είπε ο Νίκος Ανδρουλάκης και δεσμεύτηκε για:
- Ισχυρή Επιτροπή Ανταγωνισμού, ώστε να μπει τέλος στην ασυδοσία των ολιγολογιών: ενέργεια, τράπεζες, μεταφορές, υγεία.
- Ενιαία Αρχή Καταναλωτή και αυστηρά πρόστιμα, για να ξέρει ο καταναλωτής στο ράφι ποιος κερδοσκοπεί εις βάρος του.

4. Σύγχρονες Εργασιακές Σχέσεις:
Επανενεργοποίηση των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και επιστροφή στην κοινωνική διαπραγμάτευση για τη διαμόρφωση του κατώτατου μισθού.

5. Χρηματοδότηση:

Η Ελλάδα είναι από τις ελάχιστες χώρες στην Ευρώπη με αρνητική αποταμίευση. Την ίδια ώρα, το κόστος του τραπεζικού δανεισμού για νοικοκυριά και επιχειρήσεις παραμένει υψηλό, ενώ η συντριπτική πλειονότητα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων δεν έχει σχεδόν καμία πρόσβαση στην τραπεζική χρηματοδότηση. Για να καλυφθεί λοιπόν σε βάθος χρόνου το επενδυτικό κενό της τάξης του 6% του ΑΕΠ, απαιτούνται γενναίες πρωτοβουλίες. Μία από αυτές, και τη βάζουμε σήμερα εδώ στο τραπέζι της δημόσιας συζήτησης, είναι η μετεξέλιξη της Αναπτυξιακής Τράπεζας σε έναν ενιαίο, ανεξάρτητο αναπτυξιακό θεσμό, με χαρακτηριστικά Ταμείου Εθνικού Πλούτου.

Ο νέος αυτός φορέας:
- Θα αποτελέσει μοχλό και της βιώσιμης αλλά πάνω απ’ όλα και της περιφερειακής ανάπτυξης, που συνδέεται άμεσα και με το δημογραφικό μαρασμό της χώρας.
- Θα υπερβεί τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του κατακερματισμένου σημερινού χρηματοδοτικού πλαισίου.
- Θα ενσωματώσει το «Υπερταμείο» σε ένα εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο, τερματίζοντας το καθεστώς κηδεμονίας που επιβλήθηκε με το Τρίτο Μνημόνιο.

Η χρηματοδότησή του μπορεί να προέλθει από:

- Τα υπερπλεονάσματα
- Πόρους του ΕΣΠΑ
- Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας του Υπερταμείου
- Υπόλοιπα του Ταμείου Ανάκαμψης για έργα υποδομών
- Έκδοση ομολόγων με περιορισμένη κρατική εγγύηση
- Δικαιώματα εκμετάλλευσης φυσικών πόρων (ορυκτών, ενεργειακών, θαλάσσιων).

Με αυτό τον τρόπο, μπορούμε να δημιουργήσουμε -όπως κάνουν και άλλες χώρες - έναν:
- προληπτικό μηχανισμό δημοσιονομικής σταθερότητας που θα αξιοποιεί τα κρατικά έσοδα από διάφορες πηγές, με τρόπο διορατικό και υπεύθυνο -όχι πελατειακό, επιδοματικό και προεκλογικό, όπως συμβαίνει σήμερα- και έναν
- αναπτυξιακό πυλώνα με μακροπρόθεσμο επενδυτικό ορίζοντα (10–20 ετών).

6. Χωροθέτηση:

Αν θέλουμε να μιλάμε για ανάπτυξη της ελληνικής βιομηχανίας, οφείλουμε να δούμε κατάματα την πραγματικότητα των Βιομηχανικών Περιοχών μας. Σήμερα, δυστυχώς, πολλές Βιομηχανικές Περιοχές και Βιομηχανικά Πάρκα υπολειτουργούν, στερούνται βασικών υποδομών, πάσχουν από αντιαναπτυξιακές αγκυλώσεις και επιβάλλουν υπέρογκες, παράλογες χρεώσεις προς τις εγκατεστημένες επιχειρήσεις.

Γι’ αυτό, απαιτούνται στοχευμένες παρεμβάσεις:
- Δυνατότητα αναθεώρησης των Κανονισμών Λειτουργίας των ΒΙΠΕ με την απλή βούληση των επιχειρήσεων που κατέχουν το 20% της καθαρής έκτασης.
- Σχεδιασμός Νέων Βιομηχανικών Περιοχών, ειδικά εκεί όπου καταγράφεται ανάγκη εγκατάστασης νέων μονάδων.
- Ανάδειξη Συνεργειών και Οικονομιών Κλίμακας ώστε να δρομολογηθεί συγκέντρωση ομοειδών παραγωγικών δραστηριοτήτων και να επιτευχθούν καλύτερες οικονομίες κλίμακας ενισχύοντας το μάρκετινγκ, τις εξαγωγές και την έρευνα.
- Κατασκευή ενεργειακών υποδομών και έργων εξοικονόμησης ενέργειας για κάθε Βιομηχανική Περιοχή, αλλά και σύνδεσή τους με τα εθνικά δίκτυα μεταφορών για πλήρη ενοποίηση των εφοδιαστικών αλυσίδων.

7. Διασύνδεση Εκπαίδευσης και Βιομηχανίας, πολύ κρίσιμος άξονας:

Βιομηχανική ανάπτυξη σημαίνει και επένδυση στη γνώση και τη νέα τεχνολογία. Σημαίνει εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό που να καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες. Σήμερα, λοιπόν, είναι η στιγμή να οικοδομήσουμε πραγματικές συμμαχίες μεταξύ ακαδημαϊκής κοινότητας, ερευνητικών κέντρων και βιομηχανίας, δημιουργώντας clusters και οικοσυστήματα καινοτομίας. Για εμάς, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να είναι εργαλείο ευημερίας αν συνοδευτεί από στρατηγική και θεσμικό πλαίσιο, που θα προστατεύει τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα. Ήδη όμως έχουμε μείνει πίσω. Για εμάς προτεραιότητά είναι η διαμόρφωση ενός Εθνικού Ταμείου Ψηφιακού Μετασχηματισμού, με στόχο την επιδότηση της επανακατάρτισης εργαζομένων, τη δημιουργία προγραμμάτων "AI για όλους" – ειδικά προγράμματα - με προσβάσιμο περιεχόμενο, αλλά και τη χορήγηση κινήτρων στις Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις προκειμένου να εντάξουν την Τεχνητή Νοημοσύνη στη λειτουργία τους.

8. Ενίσχυση της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας:

Τα πράγματα άλλαξαν, ακόμα και οι Γερμανοί – και η κυβέρνηση και ο λαός – έχουν μπει σε ένα άλλο mood, μετά τη βάρβαρη και παράνομη εισβολή στην Ουκρανία. Σε μια εποχή των γεωπολιτικών εντάσεων, έχουμε χρέος να αξιοποιήσουμε το πρόγραμμα ReArm EU για να εκσυγχρονίσουμε και να ενισχύσουμε την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Είναι η στιγμή για μια νέα αρχιτεκτονική της ευρωπαϊκής άμυνας και εμείς πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για να απαντήσουμε καθαρά στο ερώτημα που ταλανίζει δεκαετίες την ελληνική κοινωνία:

Θα παραμείνουμε καταναλωτές “φαραωνικών” εξοπλιστικών προγραμμάτων ή θα μετατραπούμε και σε παραγωγούς ή και σε συμπαραγωγούς;
Για να έχουμε κάποιο όφελος και ως οικονομία και ως κοινωνία. Αυτή η μεγάλη πρόκληση δεν έχει απαντηθεί με αξιόπιστο σχέδιο, με οργανωμένη στρατηγική από τη σημερινή κυβέρνηση. Το δικό μας Όραμά μας για την Εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία Είναι ώρα να αλλάξουμε πορεία. Να ενισχύσουμε τον κλάδο ώστε να:
- Στηρίξει την εθνική μας άμυνα.
- Να αποκτήσουμε προστιθέμενη αξία στην οικονομία.
- Να διεκδικήσουμε συμπαραγωγές εξοπλιστικών συστημάτων και με τρίτες χώρες, όπου αυτό είναι εφικτό.
- Να ενισχύσουμε και να υλοποιήσουμε επενδυτικά προγράμματα αξιοποιώντας όλα τα εργαλεία της Λευκής Βίβλου και το SAFE.

Όπως σημείωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης «θεωρώ αποτυχία της κυβέρνησης που επέτρεψε σε αυτό τον τομέα να μπορούν να συμμετάσχουν και τρίτες χώρες, -και δε μιλώ για τις ΗΠΑ ή τον Καναδά-. Μιλώ για την Τουρκία. Θα έπρεπε να υπάρχει ειδική ρήτρα που θα απαγόρευε οποιαδήποτε συμμετοχή χώρας που παραβιάζει ή απειλεί κυριαρχικά δικαιώματα χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για την επίτευξη του δικού μας οράματος εκσυγχρονισμού της ελληνικής Αμυντικής Βιομηχανίας προτείνουμε την ίδρυση Γενικής Γραμματείας για την Άμυνα, με ενιαία πολιτική ευθύνη για τις αμυντικές επενδύσεις και την αμυντική βιομηχανία».

Τέλος, 9ος άξονας, και ίσως ο σημαντικότερος, όπως είπε, είναι «τρία συγκεκριμένα μέτρα αξιοπιστίας και θεσμικής θωράκισης της διάκρισης των εξουσιών και της εύρυθμης λειτουργίας της δικαιοσύνης:

- Αλλαγή στον τρόπο επιλογής της ηγεσίας της δικαιοσύνης.
- Δεύτερο και σοβαρό ζήτημα, αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Δεν μπορούμε να ζήσουμε ξανά φαινόμενα όπως αυτά του κ. Τριαντόπουλου και του κ. Καραμανλή και όσων απ’ ότι φαίνεται έρχονται. Διότι έχει κατοικοεδρεύσει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία το τελευταίο διάστημα στη χώρα μας.
- Και τρίτο σημείο: Πρέπει να απαγορεύεται τέσσερα χρόνια μετά την αφυπηρέτηση των δικαστών να μπορούν να παίρνουν δημόσιο αξίωμα.

»Θέλω να σας πω ότι εδώ υπάρχει και ένα δείγμα αναξιοπιστίας της Νέας Δημοκρατίας. Την πρόταση αυτή την έχουμε καταθέσει δύο φορές ως τροπολογία σε διαφορετικά νομοσχέδια. Έχουμε καλέσει δύο φορές τη Νέα Δημοκρατία να το ψηφίσει ως ένα βήμα θωράκισης της ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και δύο φορές η Νέα Δημοκρατία το απέρριψε. Αλλά θέλω να σας πω ότι ήταν στο προεκλογικό της πρόγραμμα. Όσο ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και γινόταν παιχνίδια με τη δικαιοσύνη έλεγε ότι θα πάρει αυτό το μέτρο και τώρα που έγινε η ίδια κυβέρνηση αρνείται να το ψηφίσει την ώρα που το προτείνει το ΠΑΣΟΚ.

«Η πατρίδα μας βρίσκεται σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και γι’ αυτό χρειάζεται αξιοπιστία προς τους ετέρους μας και οργανωμένο σχέδιο για όλα τα κορυφαία ζητήματα, την οικονομία, την ανάπτυξη, την άμυνα, το κοινωνικό κράτος» σημείωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης και επισήμανε ότι «βρισκόμαστε σε ένα σταυροδρόμι: Ή θα συνεχίσουμε στο δρόμο αναπαραγωγής παθογενειών του χθες ή στην καλύτερη περίπτωση διορθώνοντας κάποιες από τις παθογένειες του χθες ή θα τολμήσουμε να συγκρουστούμε, να κάνουμε ρήξεις και να πάρουμε αποφάσεις για να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον». Στην πρώτη περίπτωση, όπως είπε «κινδυνεύουμε να βρεθούμε ενώπιον μίας μεγάλης εκπλήξεως. Θα βρεθούμε ως χώρα με αποδυναμωμένους όλους τους συντελεστές εθνικής ισχύος».