Αλ Πατσίνο: Το «Sonny Boy» είναι τα απομνημονεύματα ενός άντρα που δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και τίποτα να κρύψει

Η επίσημη αυτοβιογραφία του Αλ Πατσίνο, Sonny Boy, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Key Books στις 29 Μαΐου.

Η επίσημη αυτοβιογραφία του θρυλικού ηθοποιού Αλ Πατσίνο έχει τίτλο «Sonny Boy». Πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου που δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και τίποτα να κρύψει.

To βιβλίο δανείζεται τον τίτλο του -«Sonny Boy»- από το παρατσούκλι που

του είχε κολλήσει η μητέρα του όταν εκείνος ήταν μικρό παιδί.

Ο Πατσίνο αφηγείται ανέκδοτες ιστορίες με σεμνότητα και λίγο ανασήκωμα των ώμων - «Σε αυτή τη δουλειά, ανεβαίνεις, πέφτεις και ξανασηκώνεσαι», λέει- και είναι από τα πιο αξιαγάπητα κομμάτια του «Sonny Boy». Εμφανίζονται σποραδικά σε ένα ανομοιογενές βιβλίο που μερικές φορές είναι μια ειλικρινής εξέταση της τέχνης και συχνά μια επιπόλαιη επισκόπηση της ζωής και της καριέρας του από την κούνια μέχρι το 84ο έτος της ηλικίας του. Ο Πατσίνο δεν μοιράζει κουτσομπολιά ούτε δίνει πολλές λεπτομέρειες για την προσωπική του ζωή, αλλά είναι παθιασμένος με την υποκριτική.

«Και τότε, ένα βράδυ, ενώ ήμουν επί σκηνής, απλώς συνέβη. Η δύναμη της έκφρασής μου αποκαλύφθηκε όπως ποτέ άλλοτε. Και δεν ήταν καν κάτι που αναζητούσα. Αυτή είναι η ομορφιά των πραγμάτων. Όταν δεν την ψάχνεις. Ανοίγω το στόμα μου και, με κάποιον τρόπο, καταλαβαίνω ότι μπορώ να μιλήσω. Οι λέξεις βγαίνουν, και δεν είναι οι λέξεις του Στρίντμπεργκ, αλλά τις προφέρω σαν να είναι δικές μου. Ο κόσμος είναι δικός μου, όπως και τα συναισθήματά μου, και ξεπερνούν τα όρια του Σάουθ Μπρονξ. Εγκατέλειψα το οικείο. Έγινα μέρος κάτι μεγαλύτερου. Ανακάλυψα ότι υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για μένα, αισθανόμουν ότι ανήκω σε έναν ολόκληρο κόσμο κι όχι μόνο σε ένα μέρος. "Τι είναι αυτό;" αναρωτήθηκα. Μοιάζει σαν να απογειώνομαι. "Ναι, επιτέλους. Είναι εκεί, μπορώ να απλώσω τα χέρια μου και να το αγγίξω. Είναι εκεί και τώρα ξέρω ότι μπορώ να το φτάσω, να το ακουμπήσω" σκέφτηκα. Και ξαφνικά, εκείνη τη στιγμή, ήμουν παγκόσμιος. Ήξερα ότι μετά απ’ αυτό δεν θα ανησυχούσα. Έτρωγα, δεν έτρωγα. Έβγαζα δεν έβγαζα λεφτά. Γινόμουν δεν γινόμουν διάσημος. Όλα αυτά δεν σήμαιναν τίποτα πια. Σε αυτή τη δουλειά, το να μη νοιάζεσαι για τέτοια πράγματα αποτελεί ευτύχημα. Άνοιγε μια πόρτα που δεν οδηγούσε σε καριέρα ούτε σε επιτυχία ή χρήματα, αλλά σε μια ζωτική ενέργεια. Είχα αφουγκραστεί τον εαυτό μου και δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο παρά να πω "Θέλω να κάνω αυτό το πράγμα για πάντα"».

Ο Αλ Πατσίνο ήταν νέος ηθοποιός το 1968, κάνοντας πρόβες για ένα ξεχασμένο πλέον έργο με τίτλο «Huui, Huui» στο Public Theater. Μια μέρα ο θεατρικός επιχειρηματίας του Public, ο Joseph Papp, τον πήρε στην άκρη και του είπε: «Θα γίνεις μεγάλος σταρ μια μέρα» και τον απέλυσε! Λίγα χρόνια αργότερα, ενώ γύριζε τον «Νονό», ο σκηνοθέτης του, Φράνσις Φορντ Κόπολα, τον κάλεσε σε ένα εστιατόριο όπου δειπνούσε με την οικογένειά του. Χωρίς να καλέσει τον Πατσίνο να καθίσει, ο Κόπολα τον προειδοποίησε: «Δεν το έχεις!». Λίγο αργότερα, υπό την απειλή της απόλυσης από το στούντιο, ο Πατσίνο γύρισε μια από τις κλασικές σκηνές στην ιστορία του κινηματογράφου, όταν ο Μάικλ Κορλεόνε μπαίνει στην τουαλέτα ενός εστιατορίου, παίρνει από το καζανάκι το κρυμμένο όπλο, στρώνει τα μαλλιά του και γίνεται εκτελεστής. Η ένταση και ο φόβος στο πρόσωπο του Μάικλ εξακολουθούν να ανατριχιάζουν.

{https://youtu.be/ppjyB2MpxBU?si=Kq1VJMRfJFfl7hxA}

Για τον κόσμο, ο Αλ Πατσίνο εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη σαν φλόγα που άναψε ξαφνικά και δεν έσβησε ποτέ. Από την πρώτη του πρωταγωνιστική εμφάνιση στο Πανικός στο Νιντλ Παρκ το 1971, μέχρι τις εμβληματικές ερμηνείες του στον Νονό, το Σέρπικο και τη Σκυλίσια Μέρα, το όνομά του έγινε συνώνυμο με την ένταση, το βάθος και την αλήθεια της υποκριτικής.

Μεγάλωσε σε μια εργατική γειτονιά στο Νότιο Μπρονξ από μια στοργική αλλά ψυχικά ευάλωτη μητέρα και τους παππούδες του, καθώς ο πατέρας του τον εγκατέλειψε σε μικρή ηλικία. Η ζωή στους δρόμους και η ατίθαση παρέα των παιδικών του χρόνων σμίλεψαν τον χαρακτήρα του. Με εμφανή αγάπη, θυμάται να τρέχει στη γειτονιά με τα φιλαράκια του Cliffy, Bruce και Petey. Και οι τρεις αυτοί φίλοι πέθαναν αργότερα από υπερβολική δόση ναρκωτικών, μια μοίρα από την οποία γλίτωσε ο Πατσίνο χάρη στην επαγρύπνηση της οικογένειάς του. Αυτό το κομμάτι των απομνημονευμάτων είναι σοβαρό, αλλά όχι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό. Πολλά αγόρια επιβιώνουν από δύσκολα παιδικά χρόνια και δεν γίνονται ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής τους.

Μια καθηγήτρια διέκρινε το ταλέντο του και τον ενθάρρυνε να φοιτήσει στο περίφημο Λύκειο Παραστατικών Τεχνών της Νέας Υόρκης. Από εκεί, δεν υπήρχε επιστροφή.

Το Sonny Boy είναι τα απομνημονεύματα ενός άντρα που δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και τίποτα να κρύψει. Όλοι οι σπουδαίοι ρόλοι, οι βαθιές σχέσεις, οι δημιουργικές συνεργασίες και η εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην τέχνη και στην αγορά ζωντανεύουν ξανά – μέσα από τον ίδιο.

Η ιστορία του Αλ Πατσίνο είναι μια ιστορία για την αγάπη και την αποφασιστικότητα. Ο Πατσίνο είχε την τύχη να ερωτευθεί σε βάθος την τέχνη του πριν καν αντιληφθεί τις υλικές ανταμοιβές της – και αυτή του η αγάπη δεν στέρεψε ποτέ. Αυτό έκανε όλη τη διαφορά.

Ιστορίες από τα backstage ταινιών

Αφηγείται μερικές ιστορίες από τα παρασκήνια κινηματογραφικών ταινιών ανά τις δεκαετίες. Όπως ότι μεταφέρθηκε εσπευσμένα στα επείγοντα ενώ γύριζε το «Σημαδεμένο» επειδή ένα πολυβόλο έλιωσε στο χέρι του όταν έπιασε την καυτή κάννη.

λλά είναι καλύτερος στο να αναλύει τις ερμηνείες του. Το αφεντικό του εγκλήματος Τόνι Μοντάνα στο «Σημαδεμένο» είναι σκόπιμα δισδιάστατο. «Με τον τρόπο που τον έπαιξα, ο χαρακτήρας δεν έχει ποτέ καμία εσωτερική σύγκρουση μέχρι τη στιγμή που σκοτώνει τον καλύτερό του φίλο», ενώ για την ερμηνεία του στο «Άρωμα Γυναίκας» λέει ότι «Το παράκανα μερικές φορές σε αυτόν τον ρόλο», αναφερόμενος στα διάφορα επιφωνήματα τύπου... «Whoo Ah».

{https://youtu.be/gJ7tMAWbI6g?si=OofgmbBkKEy455Zu}

Γιατί δεν θα μπορούσε να παρατήσει την υποκριτική

Στα μέσα της καριέρας του, είχε μια σειρά από αποτυχίες της δεκαετίας του 1980, όπως το «Cruising», στο οποίο υποδύεται έναν μυστικό ντετέκτιβ που ερευνά δολοφονίες ομοφυλόφιλων ανδρών, μια ταινία που τώρα αποκαλεί «εκμεταλλευτική». Κατέληξε, όπως λέει ο ίδιος, απένταρος. Λέει ότι θα ήταν μια χαρά να σταματήσει τον κινηματογράφο, να διαβάζει μόνο βιβλία και να κάνει θέατρο, αλλά η Νταϊάν Κίτον, με την οποία συζούσε εκείνη την εποχή, ήξερε ότι αυτό ήταν αδύνατο. Του έδωσε μια από τις καλύτερες και πιο δυνατές ατάκες των απομνημονευμάτων. «Δεν υπάρχει επιστροφή», του είπε. «Ήσουν πολύ καιρό πλούσιος».

{https://youtu.be/V9kQBz9azy8?si=Tlphjz8jxf1Aig93}

Ο Αλ Πατσίνο

Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Αλ Πατσίνο είναι μια μοναδική και μακροχρόνια φιγούρα στον κόσμο του αμερικανικού θεάτρου και κινηματογράφου.

Μεγάλωσε στο Σάουθ Μπρονξ της Νέας Υόρκης, φοίτησε στο περίφημο Λύκειο Παραστατικών Τεχνών και σπούδασε υποκριτική στο Herbert Berghof Studio πλάι στον Τσαρλς Φ. Λότον, καθώς και στο θρυλικό Actors Studio πλάι στον μέντορά του Λι Στράσμπεργκ.

Έχει προταθεί εννέα φορές για Όσκαρ για ταινίες όπως Ο Νονός, Ο Νονός ΙΙ, Σέρπικο, Σκυλίσια μέρα, Ο Ιρλανδός και κέρδισε Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου το 1992 για το Άρωμα γυναίκας. Προτάθηκε 19 φορές στις Χρυσές Σφαίρες, εκ των οποίων κέρδισε τις τέσσερις.

Επίσης, υπήρξε τρεις φορές υποψήφιος στα βραβεία Tony κερδίζοντας τις δύο, και προτάθηκε τρεις φορές για βραβεία Emmy εκ των οποίων κέρδισε τις δύο. Τέλος, έχει κερδίσει το υψηλού κύρους βραβείο Obie.

Είναι επίτιμο μέλος του Κέντρου Παραστατικών Τεχνών Τζον Φ. Κένεντι και του έχει απονεμηθεί το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου, το Εθνικό Μετάλλιο Τεχνών από τον πρόεδρο Ομπάμα και το βραβείο Σεσίλ Ντε Μιλ στις Χρυσές Σφαίρες για τη συνολική του συνεισφορά.

#ΑΛ_ΠΑΤΣΙΝΟ #ΒΙΒΛΙΟ #ΗΘΟΠΟΙΟΣ #ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ