Ντέιβιντ Κάμερον: Ο πρωθυπουργός που δίχασε τη Βρετανία και έφερε το Brexit

Έγινε ο νεότερος πρωθυπουργός της Βρετανίας. μετά τον Ρόμπερτ Τζένκινσον, ο οποίος έλαβε το χρίσμα στα 42 του, πριν από 198 χρόνια.

Σε ηλικία μόλις 43 ετών, ο Ντέιβιντ Κάμερον έλαβε το χρίσμα του πρωθυπουργού στις 11 Μαΐου του 2010, πέντε μέρες μετά τις εθνικές εκλογές, στις οποίες οι Συντηρητικοί κέρδισαν πλειοψηφία θέσεων στο Κοινοβούλιο, σχηματίζοντας κυβερνητικό συνασπισμό με τους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, του οποίου

Μια πολιτική ζωή που ξεκινούσε τότε, έμελλε να κρατήσει έξι χρόνια και δύο μήνες. Και να ανακυρήξει τον Κάμερον ως τον πιο πολυσυζητημένο πρωθυπουργό στην ιστορία της Βρετανίας.

Εκείνος ήταν που είχε λάβει την απόφαση να διενεργήσει το δημοψήφισμα για την Ευρωπαϊκή Ένωση, το οποίο έφερε τη Βρετανία εκτός ενωμένης Ευρώπης. Χρόνια μετά, ο ίδιος διατείνεται ότι δε μετανιώνει, διότι στη δημοκρατία αυτό που μετρά είναι η λαϊκή βούληση, ωστόσο η απόφασή του προκάλεσε την πρόωρη διακοπή της πρωθυπουργίας του. Το πόσο επικριτική θα είναι η ιστορία μαζί του για την κίνησή του αυτή θα εξαρτηθεί ασφαλώς και από το πώς θα είναι το μέλλον για τη χώρα εκτός ΕΕ.

Η πολιτική ζωή του Ντέιβιντ Κάμερον, που γεννήθηκε σαν σήμερα στις 9 Οκτωβρίου του 1966, ξεκίνησε με όνειρα, με αισιοδοξία για κάτι διαφορετικό. Περισσότερο φιλελεύθερο. Η ίδια πολιτική ζωή "έπεσε" με κρότο. Με θόρυβο που ακούστηκε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Εκείνο το δημοψήφισμα ήταν η "ταφόπλακα" της πολιτικής του καριέρας. Μετά την ψήφο για έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Ντέιβιντ Κάμερον αναγκάστηκε να δηλώσει παραίτηση και στις 13 Ιουλίου 2016 η Τερέζα Μέι τον αντικαθιστούσε.

Η θέση του Ντέιβιντ Κάμερον στην ιστορία είναι εξασφαλισμένη. Είναι ο άνθρωπος που πήρε τη Μεγάλη Βρετανία από την Ευρωπαική Ένωση. Θα μείνει, επίσης, στην ιστορία ως πρωθυπουργός που σήμανε το τέλος του Ηνωμένου Βασιλείου. Κανένας άλλος πρωθυπουργός της σύγχρονης ιστορίας δε έχει υποστεί μια ήττα με τόσο καταστροφικές αναλογίες, κανείς δεν έχει ταπεινωθεί τόσο από το ίδιο του το εκλογικό σώμα. Ο Κάμερον έχασε τον έλεγχο του κόμματος του και στη συνέχεια της χώρας.

Αναμφισβήτητα, η θέση του στην Ιστορία δεν θα είναι αυτή που θέλει, σχολιάζει ο James Hanning, συν-συγγραφέας του βιβλίου "David Cameron: Πρακτικά, ένας Συντηρητικός".

Στην πραγματικότητα, οι πεποιθήσεις του Κάμερον είναι τόσο σιωπηρές που δεν μπορεί να τις απαριθμήσει. Έχει ανατραφεί με μια αριστοκρατική καλοσύνη και την πεποίθηση ότι όσοι είναι στο περιθώριο της κοινωνίας πρέπει να ικανοποιηθούν, μαζί με την - στο μυαλό του τουλάχιστον - διαίσθηση του τι θα δεχτεί ο λαός και την πεποίθηση ότι, ενώ η ευγένεια που επιβάλλεται έχει αποτέλεσμα, δεν συμβαίνει το ίδιο και με τον πλούτο.

Για τον Κάμερον, το να είσαι Συντηρητικός είναι θέμα διάθεσης, που αντανακλά τον πραγματισμό και τη σιγουριά για το πώς να χειρίζεσαι θέματα, έναν σκεπτικισμό σχετικά με το δόγμα και μεγάλα οράματα και πίστη, πάνω απ 'όλα, σε ένα έθνος. Η τραγωδία του είναι ότι αυτές ακριβώς οι δυνάμεις τον νίκησαν. Το πόσο επικριτική θα είναι η ιστορία μαζί του για την κίνησή του αυτή θα εξαρτηθεί ασφαλώς και από το πώς θα είναι το μέλλον για τη χώρα εκτός ΕΕ.

Τι άλλο άφησε πίσω του ο Ντέιβιντ Κάμερον, ο 75ος Πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας;

Περικοπές και πολιτική λιτότητας

Πολλοί θα τον θυμούνται και θα τον κατακρίνουν για τις πολιτικές λιτότητας που επέβαλε μαζί με τον Υπουργό Οικονομικών Τζορτζ Όσμπορν, ιδίως για τις περικοπές στα επιδόματα πρόνοιας και για αμφιλεγόμενα μέτρα όπως ο λεγόμενος «φόρος υπνοδωματίου», δηλαδή η μείωση του στεγαστικού επιδόματος για όσους έχουν στο σπίτι τους άδεια υπνοδωμάτια. Του καταλογίζεται επίσης διεύρυνση του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών.

Μείωσε το δημοσιονομικό έλλειμμα

Από την άλλη πλευρά, οι υποστηρικτές του επισημαίνουν τη δραματική μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος, τη σταθεροποίηση και ανάπτυξη της οικονομίας μετά από μία οξεία ύφεση και χρηματοπιστωτική κρίση, την αύξηση του αφορολόγητου ορίου εισοδήματος που ωφέλησε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους με χαμηλό εισόδημα, αλλά και τη δημιουργία 2,5 εκατομμυρίων θέσεων εργασίας κατά τη διάρκεια της θητείας του, μαζί με τη μείωση της ανεργίας - έστω και αν πολλές από αυτές τις θέσεις δεν είναι πλήρους απασχόλησης.

Ο κ. Κάμερον ηγήθηκε της πρώτης κυβέρνησης συνασπισμού επί δεκαετίες, κέρδισε με αυτοδυναμία μία δεύτερη εκλογική διαδικασία την οποία οι περισσότεροι θεωρούσαν ότι θα έχανε και επίσης κατάφερε να κρατήσει τη Σκωτία στο Ηνωμένο Βασίλειο με ένα ακόμα παράτολμο δημοψήφισμα – αν και η πληγή αυτή δεν έχει επουλωθεί και έχει αρχίσει πάλι να αιμορραγεί σιγά-σιγά μετά από το νεότερο δημοψήφισμα για την ΕΕ.

Ελεύθερα σχολεία και μετανάστευση

Έθεσε έναν υπερφιλόδοξο στόχο για έλεγχο της μετανάστευσης, που τελικά σφράγισε τη θητεία του, αλλά ο καθαρός αριθμός των μεταναστών στη Βρετανία αυξήθηκε κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του.

Ο ίδιος επαίρεται για τη δημιουργία και την επιτυχημένη λειτουργία των λεγόμενων ελεύθερων σχολείων, που επιτρέπει σε κοινότητες και ομάδες συμφερόντων να ιδρύουν και να λειτουργούν με κρατική στήριξη σχολεία με εξειδικευμένη κατεύθυνση. Οι αντίπαλοί του θυμούνται την προσπάθειά του να δημιουργήσει ένα πιο «ελιτίστικο» εκπαιδευτικό σύστημα και παράλληλα την απόφαση αύξησης των πανεπιστημιακών διδάκτρων.

Ο κ. Κάμερον λέει ότι επί των ημερών του αυξήθηκε ο προϋπολογισμός του εθνικού συστήματος υγείας NHS, οι αντίπαλοί του λένε ότι οι αυξήσεις δεν ήταν ούτε κατά διάνοια αρκετές και ότι έχει ξεκινήσει μία διαδικασία ιδιωτικοποίησης του συστήματος εκ των πλαγίων.

Για πρώτη φορά γάμος ομοφυλοφίλων

Αυτό που του αναγνωρίζεται από εχθρούς και φίλους είναι η νομοθεσία που επιτρέπει πλέον τον γάμο των ομοφυλόφιλων, ένα μέτρο στο οποίο και ο ίδιος έκανε ιδιαίτερη αναφορά κατά την τελευταία συνεδρίαση της Βουλής των Κοινοτήτων με ερωτήσεις προς τον Πρωθυπουργό στις οποίες κλήθηκε να απαντήσει.

Στη διεθνή πολιτική του καταλογίζεται η επέμβαση στη Λιβύη που δεν κατάφερε να σταθεροποιήσει τη χώρα μετά από την ανατροπή του συνταγματάρχη Καντάφι, ενώ διαίρεση προκάλεσε και η επιμονή του στη συμμετοχή της Βρετανίας στις αεροπορικές επιθέσεις κατά του ISIS στη Συρία, μία πρόταση που εγκρίθηκε τελικά με δεύτερη ψηφοφορία στη Βουλή των Κοινοτήτων μετά από μία αρχική οδυνηρή ήττα γοήτρου.

Εξάλλου, περιχαράκωσε από οποιεσδήποτε περικοπές τον προϋπολογισμό της κυβέρνησής του για τη διεθνή βοήθεια και ανάπτυξη και κατάφερε να πετύχει τη διαρκή μείωση της εκπομπής ρύπων σε κάθε έναν χρόνο της εξαετούς θητείας του.

Ο Ντέιβιντ Κάμερον έφυγε ως ο Πρωθυπουργός που για τους υποστηρικτές του έχει βάλει τη Βρετανία ξανά σε μία σωστή οικονομική τροχιά μετά από σχεδόν μία δεκαετία προβλημάτων, ως ο ηγέτης που ανέκτησε τη χαμένη αυτοπεποίθηση της χώρας. Για τους επικριτές του φεύγει έχοντας δημιουργήσει τεράστια οικονομική, κοινωνική και γεωγραφική ανισότητα, ένας πολιτικός που αρεσκόταν εν τέλει περισσότερο σε βραχυπρόθεσμους πολιτικούς τακτικισμούς, όπως το μοιραίο για τον ίδιο δημοψήφισμα για την ΕΕ, παρά σε μια ολοκληρωμένη στρατηγική με μακρύ ορίζοντα.