«Μισοφωνία»: Ο λόγος που ορισμένοι ήχοι μας είναι αφόρητοι

Πολλοί άνθρωποι στο άκουσμα συγκεκριμένων ήχων, όπως π.χ. το μάσημα της τροφής ή την κόρνα ενός αυτοκιμήτου, βιώνουν εξαιρετικά δυσάρεστα συναισθήματα.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό το φαινόμενο ονομάζεται μισοφωνία και πρόκειται για μια εγκεφαλική διαταραχή η οποία καθιστά τον ασθενή ευάλωτο σε ορισμένους θορύβους ή ήχους.

Ερευνητές από τα Πανεπιστήμια του Λονδίνου και του Newcastle στη Βρετανία μελέτησαν τους εγκεφάλους 20 ανθρώπων με μισοφωνία και 22 άλλων

Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό έντυπο Current Biology. Έδειξαν πως στα άτομα με μισοφωνία μια περιοχή του εγκεφάλου που περιλαμβάνει τον μηχανισμό ελέγχου των συναισθημάτων, εμφανίζει υπερδραστηριότητα στο άκουσμα ορισμένων ήχων. Η περιοχή αυτή εμφανίζει διαφορετικές νευρωνικές συνδέσεις με άλλα μέρη του εγκεφάλου στους ανθρώπους με μισοφωνία.

Ο επικεφαλής της έρευνας ήταν ο Δρ. Τιμ Γκρίφιθς. Πιστεύει πως η μισοφωνία είναι μια πραγματική εγκεφαλική διαταραχή και όχι μια φανταστική ή μόνο ψυχική αντίδραση. Σε συγκεκριμένους ανθρώπους ορισμένοι ήχοι «πυροδοτούν» αλλαγές στην εγκεφαλική δραστηριότητα. Αυτές συνδυάζονται με επιτάχυνση των παλμών της καρδιάς, ακόμη και με έκκριση ιδρώτα.

«Για πολλούς ανθρώπους με μισοφωνία αυτό θα είναι ευπρόσδεκτο νέο. Για πρώτη φορά βρήκαμε μια διαφορά στη δομή και λειτουργία του εγκεφάλου τους. Η μελέτη μας δείχνει ότι υπάρχουν σημαντικές εγκεφαλικές μεταβολές, που θα πρέπει να πείσουν τους σκεπτικιστές στην ιατρική κοινότητα ότι πρόκειται για μια πραγματική διαταραχή», σχολιάζει ο Δρ Σουκμπιντέρ Κουμάρ του Ινστιτούτου Νευροεπιστήμης του Νιούκαστλ. Όπως λέει, το πιο δυνατό αίσθημα των μισοφωνικών είναι ο θυμός και όχι η αηδία.

«Εγώ ο ίδιος ανήκα στους σκεπτικιστές, ωσότου είδα τους ασθενείς στην κλινική και κατάλαβα πόσο εντυπωσιακά όμοια είναι τα χαρακτηριστικά του εγκεφάλου τους», συμπληρώνει ο Δρ Γκρίφιθς.

«Το μόνο που μπορώ να περιγράψω, είναι ότι ήθελα να χτυπήσω τους ανθρώπους στο πρόσωπο, όταν άκουγα το θόρυβο που έκαναν τρώγοντας», λέει χαρακτηριστικά η 29χρονη Ολάνα Τάνσλεϊ-Χάνκοκ, που είχε έντονη μισοφωνία από την ηλικία των οκτώ ετών και έπρεπε να τρώει μόνη στο δωμάτιο της.

Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κάποια θεραπεία για τη μισοφωνία. Δεν είναι ξεκάθαρο πόσο συχνή είναι στον πληθυσμό, καθώς δεν υπάρχει κάποιος σαφής τρόπος για να διαγνωσθεί. Πάντως, η χαρτογράφηση του αποτυπώματός της στον εγκέφαλο, μπορεί μελλοντικά να οδηγήσει σε κάποια θεραπεία.