"Και Τώρα Ανθρωπάκο;" του Hans Fallada

Λίγα λόγια για το βιβλίο

Αρχές της δεκαετίας 1930: Το γερμανικό κράτος αδυνατεί να πληρώσει τα χρέη του, οι ξένοι πιέζουν, οι μισθοί κατρακυλούν, οι απολύσεις είναι καθημερινό φαινόμενο, η ανεργία αυξάνεται ταχύτατα, οι Ναζί επίσης. Τρία χρόνια πριν ο Χίτλερ καταλάβει την εξουσία ο Γιοχάνες Πίνεμπεργκ και η αγαπημένη του Έμα, το Μανάρι όπως την αποκαλεί, μαθαίνουν πως πρόκειται να αποκτήσουν παιδί και αποφασίζουν να παντρευτούν. Εκείνος ελπίζει σε μια δεύτερη δουλειά, αλλά τελικά απολύεται και από αυτή που έχει. Αναγκάζονται να μετακομίσουν στο Βερολίνο και εκεί, ανάμεσα σε κομμουνιστές,

Ναζί, Εβραίους, φτωχά νοικοκυριά, πολυτελείς επαύλεις, καμπαρέ και καταγώγια, προσπαθούν όχι απλώς να εξασφαλίσουν το ψωμί τους, αλλά και να διασώσουν την αξιοπρέπεια τους.

Διαβάζουμε ένα απόσπασμα

«Ο Πίνεμπεργκ κάθεται. Είναι ένας προθάλαμος με πολλά ντουλάπια και φακέλους, τα ρολά είναι όλα ανεβασμένα, οι φάκελοι σωρός, γαλάζιοι, κίτρινοι, πράσινοι, κόκκινοι, κάθε φάκελος φέρει μια μικρή ετικέτα και ο Πίνεμπεργκ διαβάζει τα ονόματα. Διαβάζει τα ονόματα Φίχτε, Φίλχνερ και Φίσερ. Είναι τα ονόματα των συναδέλφων, σκέφτεται. Τα προσωπικά στοιχεία των υπαλλήλων, σκέφτεται. Η μοίρα κάποιων είναι πολύ μικρή, άλλων μεσαία, δεν υπάρχει μεγάλη μοίρα για τα μέλη του προσωπικού. Λες να ‘χει και ο κύριος Λέμαν εδώ φάκελο; σκέφτεται ο Πίνεμπεργκ. Και ο κύριος Μάντελ; Αλλά αυτό είναι βλακεία., φάκελος για τον Μάντελ δεν μπορεί να υπάρχει. Παρόλο που κάτι θα μπορούσε να γραφτεί γι’ αυτόν, πότε έρχεται στη δουλειά για παράδειγμα –άραγε είναι στην ώρα του; – και πότε έκανε κάποιο λάθος. Η γεροντοκόρη νε το κιτρινιάρικο πρόσωπο πάει κι έρχεται. Παίρνει ένα καρμπόν, το κοιτάζει με πόνο, αναστενάζει και το τρυπά με το διακορευτή. Παίρνει έναν φάκελο, βάζει μέσα το καρμπόν. Πρόκειται άραγε για απόλυση ή για αύξηση; Στην επιστολή εξηγούν μήπως στη δεσποινίδα Μπίαρ ότι πρέπει να είναι πιο ευγενική με τους πελάτες; Αχ, σκέφτεται ο Πίνεμπεργκ, ίσως χρειαστεί, γεροντοκόρη με το κιτρινιάρικο πρόσωπο, ν’ ανοίξεις από αύριο, ή από μεθαύριο, έναν νέο φάκελο υπαλλήλου: Γιοχάνες Πίνεμπεργκ. Αχ, μακάρι!»

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα

O Χανς Φάλαντα γεννήθηκε το 1893 στο Γκράιφσβαλντ και πέθανε το 1947 στο Βερολίνο. Άσκησε διάφορα επαγγέλματα, ενώ μετά τον τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να εργάζεται ως μεταφραστής και δημοσιογράφος. Το 1932 κυκλοφορεί το μυθιστόρημά του «Και τώρα, ανθρωπάκο;» το οποίο περιγράφει την καθημερινή ζωή των προλεταριοποιημένων μικροαστών. Με το βιβλίο αυτό ο Φάλαντα απόκτησε παγκόσμια φήμη. Ακολούθησαν δώδεκα περίπου μυθιστορήματα και ένα βιβλίο με αυτοβιογραφικές αναμνήσεις. Πέθανε στο Βερολίνο το 1947 από υπερβολική δόση υπνωτικών. Στο μεταξύ είχε προλάβει να ολοκληρώσει το μυθιστόρημα «Μόνος στο Βερολίνο» (εκδ. Πόλις) που βασίστηκε στην πραγματική ιστορία ενός ζευγαριού και στην αντιφασιστική του δράση στη διάρκεια του πολέμου. Το 1950 κυκλοφόρησε το το πιο προσωπικό του βιβλίο. «Ο πότης» (εκδ. Κίχλη) είναι μια βαθιά αυτοβιογραφική εξιστόρηση της ζωής με τους Ναζί και με το αλκοόλ. Ο Χανς Φάλαντα παρέμεινε ιδιαίτερα δημοφιλής συγγραφέας στη Γερμανία και μετά το θάνατό του, ωστόσο ορισμένα από τα ανέκδοτα έργα του θεωρείται ότι χάθηκαν ή πουλήθηκαν, εν μέρει εξαιτίας της αμέλειας των κληρονόμων του.

ΤΙΤΛΟΣ: Και Τώρα Ανθρωπάκο;

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Hans Fallada

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: Ιωάννα Αβραμίδου

Εκδόσεις Gutenberg

Σελ.: 636

Τιμή: 23,00 €