Απίστευτη αποκάλυψη για Γκάλη και ΠΑΟΚ!

Στις 26 Μαρτίου 1991 ο ΠΑΟΚ κατέκτησε το Κύπελλο Ευρώπης επικρατώντας της Σαραγόσα και βγάζοντας τους φίλους της ομάδας στο δρόμο για να πανηγυρίσουν.

Ο τότε πρόεδρος του Δικεφάλου, Νϊκος Βεζυρτζής, παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα «Forza» με αφορμή την ιστορική αυτή επέτειο και θυμήθηκε την εποχή εκείνη και έκανε μια μοναδική αποκάλυψη!

Αναλυτικά, η συνέντευξή του:

-Τι σας έχει μείνει από εκείνη την πορεία και την κατάληξη με την κατάκτηση του Κυπέλλου;

«Αυτό,

που ζήσαμε στη Γενεύη, το τι έγινε για να φτάσουμε ως εκεί, είναι η πιο γλυκιά ανάμνηση, που μπορείς να έχεις. Είχε βγει όλη η Ελλάδα στους δρόμους. Μέχρι και στην Κρήτη. Ήταν ο ΠΑΟΚ, που ονειρευόμουν, ήταν ο ΠΑΟΚ όπως τον είχα στο μυαλό μου. Έτσι τον ονειρεύομαι και σήμερα. Να είναι ο ΠΑΟΚ τη Ελλάδας, όχι ο ΠΑΟΚ της Θεσσαλονίκης. Τότε το κοινό του ΠΑΟΚ ήταν κατά βάση ποδοσφαιρικό, με το μπάσκετ ο ΠΑΟΚ απέκτησε καινούριους φιλάθλους, μεγάλωσε κι άλλο»

-Νομίζω πως και το PAOK SPORTS ARENA εκείνη τη βραδιά το κερδίσατε!

«Είχαμε δει λίγο πιο μακριά. Αντί μετά τα παιχνίδια να πηγαίνουμε στο Ακρόαμα να διασκεδάζουμε, εμείς είχαμε βάλει στόχο να κάνουμε γήπεδο. Είναι μεγάλη υπόθεση, δείτε μόνο ότι σήμερα όλοι ονειρεύονται γήπεδα. Εμείς το έχουμε. Εκμεταλλευτήκαμε τις συγκυρίες. Κι ο Άρης αν ήθελε γήπεδο, θα έκανε κι αυτός».

-Τι μπάτζετ είχε ο ΠΑΟΚ τότε, εκείνες τις χρονιές, από το 1990 ως το 1993, που είχε ομαδάρα;

«Πολύ υψηλό! Εκείνη την εποχή ο ΠΑΟΚ έφερε τον Λέβινγκστον με 1,4 εκατομμύριο δολάρια το χρόνο, και τα χρήματα είχαν άλλη αξία τότε. Ήταν ο Πρέλεβιτς, ο Κόρφας, εκείνος ο ψηλός, που είχαμε για σέντερ. Ήταν πολύ μεγάλα τα νούμερα. Και δεν ήταν ποδόσφαιρο να έχεις 40.000 εισιτήρια. Είχαμε γήπεδο 5.000 θέσεων με 700 δραχμές εισιτήριο στην Ελλάδα και 30 εκατομμύρια δραχμές τηλεοπτικά. Ήταν τα χρόνια της τσέπης. Όλα από την τσέπη μας. Ήταν η τρέλα, που μας είχε πιάσει, να πάμε τον ΠΑΟΚ στην κορυφή. Ο Άρης ήταν τότε υπερομάδα, έπαιρνε τρόπαια για πλάκα.

Παλέψαμε και για να πετύχεις πρέπει να ξοδέψεις. Να φέρεις παιχταράδες και προπονητή. Με το μπάτζετ, που είχαμε τότε στο μπάσκετ, έκανες ομαδάρα στο ποδόσφαιρο! Είπα μια μέρα στον ταμία της ποδοσφαιρικής ομάδας τι μπάτζετ έχουμε κι έπεσε από την καρέκλα του».

-Είναι αλήθεια ότι το πρώτο βιολί της εποχής ήταν ο Πρέλεβιτς. Πως τον βρήκατε;

«Ένας φίλος από την Γιουγκοσλαβία, μου μίλησε για έναν παίκτη, που δεν έπαιζε πολύ εκεί και είχε ρίζες από την Ελλάδα η μητέρα του. Το Θεσσαλονίκη – Βελιγράδι το έκανα Θεσσαλονίκη – Περαία.

Πήγα μια φορά, δεν έπαιξε καθόλου, πήγα δεύτερη, έπαιξε λίγο. Μετά ξεκίνησα να ψάχνω χαρτιά. Τον κλείσαμε, έμεινα 15 μέρες σε ένα ξενοδοχείο στο Βελιγράδι κι έψαχνα χαρτιά. Τότε απαγορεύονταν οι ξένοι και ψάχναμε τέτοιους παίκτες. Βρήκα και τον Κόρφα, από έναν Ελληνοαμερικάνο, πήγα στο Ντάλας και τον είδα σε ένα τουρνουά με τους Αχέπανς. Πήρα τον Κλάδη, τον Παπαχρόνη, τον Παπασαράντου».

-Ποιος ήταν ο καλύτερος παίκτης, που είχατε, γιατί τον χειρότερο τον μαντεύουμε όλοι…

«Ο Κόρφας, ο Πρέλεβιτς, ο Μπάρλοου... Ο Κόρφας άλλαξε την μετέπειτα πορεία του ΠΑΟΚ. Ήταν το κομπιουτεράκι μας. Θα ήθελα να είναι στον ΠΑΟΚ και σήμερα, έστω με κάποιο ρόλο. Για τον Μπάνε, το χαρτί για το ότι μπορεί να παίζει ως Έλληνας στην Ευρώπη, μου το έφερε ο ίδιος ο Στάνκοβιτς στην Αθήνα. Τον περίμενα στο αεροδρόμιο κι όταν μου το έδωσε, μου είπε «αυτό είναι ένα δώρο για σένα». Εκείνο το χαρτί, μου άνοιξε την όρεξη για μεγαλύτερα πράγματα».

-Εκείνη η ομάδα είχε γίνει για να κυριαρχήσει, πήρε το πρωτάθλημα, πήγε να πάρει το πρωταθλητριών. Τι πήγε στραβά;

«Στραβά πήγε το φάιναλ φορ. Θα παίρναμε απίστευτα χρήματα, αν το κατακτήσουμε. Πριν τον τελικό, είχα συνάντηση στο Ιντερκοντινένταλ με την μεγαλύτερη διαφημιστική εταιρία της Ευρώπης. Υπογράψαμε προσύμφωνο, θα παίρναμε 1 δισ. 600 εκατομμύρια δραχμές, εφόσον ήμασταν πρωταθλητές Ευρώπης. Θα παίζαμε στο Μακ Ντόναλντς του Μονάχου. Εκείνη τη μαύρη βραδιά, έπαθε ο ΠΑΟΚ τη ζημιά, που έπαθε, έπαθα κι εγώ τη ζημιά που έπαθα. Ήταν λάθος. Δεν κάνεις προϋπολογισμό ποτέ για ένα γκολ ή ένα καλάθι, που θα μπει. Γιατί μπορεί να μην μπει».

-Τι θα μπορούσε να έχει γράψει την ιστορία διαφορετικά;

«Τίποτα, μόνο εκείνο το φάιναλ φορ. Το ότι έγινε στην Αθήνα ήταν κακό για μας. Όλοι μας είχαν σίγουρους. Αν και πήραμε το 50% των εισιτηρίων, η ζήτηση ήταν για 100 χιλιάδες. Αποπροσανατολιστήκαμε».

-Έχουμε ακούσει τόσα πολλά για τον Γκάλη. Μέχρι το κι ότι είχε κλείσει.

«Είχαμε συμφωνήσει σε όλα. Ο Γκάλης ήταν πικραμένος από την συμπεριφορά του Άρη, έβλεπε ότι ο ΠΑΟΚ ήταν έτοιμος να πάρει το πρωταθλητριών και μου το είχε πει. Ο Γκάλης δεν πήρε ποτέ ευρωπαϊκό, το ήθελε πολύ. Δεν έπρεπε να ακούσω τον προπονητή (σ.σ. Ίβκοβιτς), που μου είπε ότι ένας τέτοιος παίκτης σε μια στρωμένη ομάδα, δεν είναι καλή κίνηση. Μεγάλο λάθος μου. Με τον Γκάλη θα τα είχαμε πάρει όλα».

-Απ΄ όλα όσα ζήσατε, τι δεν θα αλλάζατε με όλο το χρυσάφι του κόσμου;

«Το μόνο, που κέρδισα, είναι η εκτίμηση και η αγάπη του κόσμου. Το εισπράττω και μετά από 26 χρόνια. Και από παιδιά, που τότε δε ζούσαν. Ίσως τους τα αφηγήθηκαν οι πατεράδες τους. Αυτό είναι το κέρδος μου. Αυτό πως και με τί να το αλλάξεις;»

-Όταν περνάτε έξω από το Παλατάκι, τι σκέφτεστε;

«Γιατί να μην έχει εκείνη η μεγάλη ομάδα αυτό το γήπεδο; Να το πλημμυρίζει ο κόσμος! Όταν βλέπω στην τηλεόραση τον ΠΑΟΚ να παίζει με 300 άτομα στο γήπεδο, πιάνεται η ψυχή μου. Γι΄ αυτό δεν πηγαίνω στο γήπεδο. Ποτέ δεν περίμενα ότι το βόλεϊ θα μαζεύει περισσότερο κόσμο από το μπάσκετ»

-Οι εποχές έχουν αλλάξει. Πως βλέπετε την ομάδα σήμερα;

«Σήμερα ο ΠΑΟΚ, απλά συμπληρώνει το πρωτάθλημα. Κάποτε χάναμε ένα ματς από τον Άρη και δεν μπορούσαμε να περπατήσουμε στην πόλη. Εγώ ντρέπομαι να είμαστε ικανοποιημένοι που βγαίνουμε 4οι»

-Μήπως είστε λίγο άδικος; Είναι άλλες εποχές, χωρίς χρήματα…

«Εγώ όταν δεν είχα πια την οικονομική δυνατότητα, πήγα το άλλο πρωί στο σπίτι μου. Ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλο μέγεθος, διαχρονικά πάντα βρίσκεται κάτι. Καλή η καραμέλα της εξυγίανσης, αλλά ο ΠΑΟΚ κυνηγά θέσεις, που δεν του αρμόζουν. Για να γίνει ο ΠΑΟΚ μεγάλος, κάποιοι εκτός από χρήματα, πήγαν να χάσουν και τη ζωή τους».