Βασίλης Χαραλαμπόπουλος: Τα χρήματα άλλωστε δεν χαρίζουν πραγματική ευτυχία, απλά διευκολύνουν τη ζωή

Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος αναφέρθηκε στην αξία του χρήματος και πόσο παίζουν ρόλο στην ευτυχία του ανθρώπου.

Εσύ πιστεύεις πως ο Πλούτος είναι τυφλός;

Όχι, δεν είναι. Είναι θέμα ιδιοσυγκρασίας του κάθε χαρακτήρα. Αν θες να σπαταλήσεις τη ζωή σου για να βρεις τον Πλούτο, μπορεί και να τα καταφέρεις. Αλλά η αλήθεια είναι πως αν έχεις περάσει τα 60, έχεις χάσει το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής σου.

Όλα αυτά κυνηγώντας ένα όνειρο που πόσο μπορείς να απολαύσεις σε μεγάλη ηλικία;

Νομίζω πως ο Πλούτος

στην ουσία του είναι το κυνήγι της ευτυχίας. Δεν αφορά τον Πλούτο στην κυριολεκτική του έννοια. Τα χρήματα άλλωστε δεν χαρίζουν πραγματική ευτυχία, απλά διευκολύνουν τη ζωή. Η ευτυχία κατακτάται μέσα από σχέσεις αγάπης. Μπορεί κάποιος να θυμηθεί τον εαυτό του φτωχό, σε μια ακρογιαλιά, έχοντας στο πλευρό του τη σύντροφο του, με τις πατούσες τους θαμμένες στη ζεστή άμμο, και να απολαμβάνουν μαζί την πανσέληνο. Αυτή ίσως η ανάμνηση να τον γεμίζει ευτυχία. Δεν έχει σημασία αν ήταν φτωχός εκείνη τη στιγμή. Υπάρχουν απλά πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους.

Πότε συνειδητοποίησες πως τα χρήματα δεν εγγυώνται απαραίτητα και την ευτυχία;

Δεν υπάρχει κάποιο περιστατικό, το αντιλαμβάνεσαι εμπειρικά. Σημασία έχει να μην αγωνιάς για την επιβίωση σου. Να μπορείς δηλαδή να πληρώνεις τους φόρους σου, να ζεις την οικογένεια σου. Προσωπικά, αυτό θεωρώ πως θα έπρεπε να είναι ο πρώτος στόχος του καθενός και στη συνέχεια να φροντίζει το μέσα του.

Πότε το φιλοσόφησες έτσι;

Όταν βγάλεις τα πρώτα σου χρήματα και νιώσεις πως μπορείς να ζήσεις καλά με αυτά, περνάς σε μια φάση που αναρωτιέσαι: «Κυνηγάω τα περισσότερα χρήματα ή την ηρεμία μου;». Είναι θέμα χαρακτήρα.

Στο επάγγελμα σας υπάρχουν εκείνοι που διαχωρίζουν το εμπορικό από το ποιοτικό. Αφορά και το κυνήγι του Πλούτου;

Δεν νομίζω πως αφορά τον υλιστικό Πλούτο. Δεν πιστεύω σε αυτόν το διαχωρισμό. Είναι μία η Τέχνη μας.

Ίσως ακούγεται χαζό, αλλά αν πούμε πως συνάδελφοι σου μπορεί να επιλεγούν μόνο εμπορικές δουλειές για τα κέρδη;

Μα και μια «ποιοτική» δουλειά μπορεί να φέρει κέρδη. Τι κάνουν τότε, επιστρέφουν πίσω τα χρήματα; (γέλια) Ο κόσμος μπορεί να πάει και στην «εμπορική» παράσταση και στην «ποιοτική». Επίσης, μπορεί κάποιος να λέει πως είναι του «ποιοτικού» και να προέρχεται από πλούσια οικογένεια, άρα να μην έχει ανάγκη να δουλέψει, (γέλια).

Κανείς δεν κάνει αυτή τη δουλειά για να πλουτίσει. Την ψυχή μας θέλουμε να χορτάσουμε. Ακόμη και στην εφηβική ηλικία έχουμε ως όνειρο τη δόξα και τα χρήματα – στην πορεία αυτό μεταλλάσσεται ή θα πρέπει να μεταλλάσσεται. Όταν νιώσεις αυτό το συναίσθημα, της επικοινωνίας με τον κόσμο μέσω του θεάτρου, σκέφτεσαι πως κερδίζεις πολύ περισσότερα από χρήματα και δόξα .Γεμίζει η ψυχή σου. Κάθε νέα επαφή με το κοινό σε κάνει πλούσιο ακόμη και αν δεν έχεις μία στην τσέπη.

Η TV σου έδωσε το διαβατήριο στην αναγνωρισιμότητα, το κοινό σε ξεχώρισε και αυτή η σχέση εξελίχθηκε σε αγάπη. Φοβήθηκες μήπως ο κόσμος σχηματίσει λανθασμένη εντύπωση για εσένα;

Ο φόβος ενός ηθοποιού είναι να μη δημιουργηθεί μια καλλιτεχνική μανιέρα. Το χειρότερο θα ήταν να με έχει γνωρίσει ο κόσμος μέσα από τα Εγκλήματα ως Τζόνι και από εκεί και πέρα να κάνω ένα λαμόγιο τύπου Τζόνι σε κάθε ρόλο που έπαιζα Εκτός από βαρετό, θα ήταν και καταστροφικό για την καριέρα μου. Άλλωστε ο διαχρονικός στόχος μου είναι να έχω καλλιτεχνική διάρκεια, άρα θα πρέπει να μεταλλάσσω τα «θέλω» μου. Κι αυτά μεταλλάσσονται κάνοντας διαφορετικά πράγματα Για παράδειγμα, ο Σωτήρης Χατζάκης ήταν που μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω τον Αριστοφάνη το 2003. Ήμουν ο Ξανθίας στους Βατράχους. Δύο χρόνια αργότερα, πάλι ο ίδιος, με επέλεξε για το ρόλο του Αγγελιοφόρου στις Βάκχες-, έναν καθαρά δραματικό ρόλο. Η πρόταση ήταν τόσο τρελή, που με συνεπήρε. Ήταν στόχος ζωής να πάω από το ένα άκρο στο άλλο.

Πηγή: people