Τζένη Καρέζη: 26 χρόνια χωρίς τα μελαγχολικά μάτια του ελληνικού κινηματογράφου (εικόνες – video)

Πέρασαν 26 χρόνια από την ημέρα που τα πιο φωτεινά αλλά και μελαγχολικά μάτια του ελληνικού κινηματογράφου έκλεισαν για πάντα.

Η Τζένη Καρέζη μετά από μάχη με τον καρκίνο «έφυγε» σε ηλικία 60 χρονών.

Το πραγματικός της όνομα ήτα Ευγενία Καρπούζη. Γεννήθηκε στην Αθήνα 12 Ιανουαρίου 1932 ήταν μία από τις δημοφιλέστερες Ελληνίδες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου.

Ο πατέρας της, Κωνσταντίνος Καρπούζης, ήταν γυμνασιάρχης και η μητέρα της, Θεώνη Καρπούζη, δασκάλα. Πέρασε τα

σχολικά της χρόνια πρώτα στην Θεσσαλονίκη, εσωτερική στο Γαλλικό σχολείο Καλογραιών, και κατόπιν στην Αθήνα, στην Ελληνογαλλική Σχολή «Άγιος Ιωσήφ». Αποφοίτησε το 1951. Την ίδια χρονιά και κατανικώντας τις αντιρρήσεις του οικογενειακού της περιβάλλοντος περνά τις εξετάσεις και εισάγεται στην Δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, από την οποία αποφοιτά το 1954.

Τον Οκτώβριο του 1954 κάνει την πρώτη της εμφάνιση στο θέατρο, στο έργο «Ωραία Ελένη», δίπλα στην Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο.

Σχεδόν ταυτόχρονα, το 1955 εμφανίζεται και στην πρώτη κινηματογραφική της ταινία, σαν πρωταγωνίστρια μάλιστα, στην ταινία Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο.

Στο Εθνικό θέατρο θα μείνει μέχρι το 1959. Από το 1960 θα στραφεί στο ελεύθερο θέατρο, συγκροτώντας θιάσους με όλα σχεδόν τα διάσημα ονόματα του ελληνικού θεάτρου. Από το 1968 και μέχρι το θάνατό της θα συνεργαστεί αποκλειστικά με τον ηθοποιό και σύζυγό της Κώστα Καζάκο.

Η Τζένη Καρέζη το 1973, συμμετείχε στο “Μεγάλο μας τσίρκο”, του Ιάκωβου Καμπανέλλη. Μαζί της έπαιξαν ο Κώστας Καζάκος, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Νίκος Κούρος, ο Τίμος Περλέγκας και ο Χρήστος Καλαβρούζος. Τη μουσική έγραψε ο Σταύρος Ξαρχάκος και τραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης.

Η Τζένη Καρέζη ήταν στρατευμένη στο κομμουνιστικό κίνημα συμμετέχοντας σε πολλές πορείες ειρήνης. Ήταν μέλος της ΕΔΑ. Στα χρόνια της Χούντας συμμετείχε ενεργά στον αντιδικτατορικό αγώνα και το 1974 έγινε μέλος του ΚΚΕ.

Ο πρώτος της γάμος ήταν με τον επίσης ηθοποιό Ζάχο Χατζηφωτίου (1962-1964).

Τον Αύγουστο του 1968 παντρεύτηκε τον ηθοποιό Κώστα Καζάκο, με τον οποίο και απέκτησε ένα γιο, τον επίσης ηθοποιό Κωνσταντίνο Καζάκο.

«Στις αναποδιές φοβάμαι μην χάσω εκείνη την ξεχωριστή, εφηβική όρεξη. Το φοβήθηκα το περασμένο χειμώνα με τις αρρώστιες. Πέρασε όμως. Μερικές φορές νομίζουμε πως είμαστε άτρωτοι. Ε, μπορεί και να μην είμαστε. Τώρα τα πάω καλά και με τον ύπνο μου. Τον είχα χάσει στις αναποδιές, ενώ τώρα κοιμάμαι 10 ώρες την ημέρα», είχε αναφέρει σε συνέντευξή της.

Ιούλιος του 1960 και ο δημοσιογράφος Νίκος Μαστοράκης γράφει στην εφημερίδα «Εμπρός» για την επίσκεψη του Αλέν Ντελόν στην Ελλάδα, βάζοντας στο επίκεντρο τη συνάντησή του με την Τζένη Καρέζη: “Τόπος του εγκλήματος ήταν το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου, όπου ο Αλέν Ντελόν, συνοδευόμενος από τη Ρόμι Σνάνιντερ και τον σκηνοθέτη Λουκίνο Βισκόντι, παρακολούθησε την παράσταση της τραγωδίας “Εκάβη” με πρωταγωνίστρια την Κατίνα Παξινού.

Καθισμένοι στα διαζώματα του θεάτρου παρακολουθούσαν ως θεατές την παράσταση και η Τζένη Καρέζη με τον Λυκούργο Καλλέργη. Σε κάποια στιγμή οι δύο Έλληνες ηθοποιοί κατευθύνθηκαν προς την πλευρά των Ευρωπαίων συναδέλφων τους, ανταλλάσσουν χαιρετισμούς και κάθονται δίπλα τους. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης ο Ντελόν έριχνε το βλέμμα του προς την πλευρά της Καρέζη, η οποία ανταπέδιδε με ένα ευγενικό χαμόγελο, κάνοντας έξαλλη τη Σνάιντερ. Αργότερα, σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου προς τον Ντελόν, αν του αρέσει ως γυναίκα η Τζένη Καρέζη, εκείνος απάντησε: “Είναι από τις γυναίκες που θα μπορούσα να αγαπήσω μέσα σε μια στιγμή. Έχει δύο μάτια καταπληκτικά!”. Το ρεπορτάζ της εποχής ήθελε το φλερτ να συνεχίζεται στην τραπεζαρία της πρώτης θέσης του πλοίου που μετέφερε τους ηθοποιούς στην Αθήνα, απ’ όπου και oι φωτογραφίες που είχε τραβήξει ο Νίκος Μαστοράκης. Ένα φλερτ που, αν υπήρξε, σίγουρα δεν είχε συνέχεια…

Η καλή της φίλης Αλίκη Βουγιουκλάκη που τα δημοσιεύματα τις ήθελαν ανταγωνίστριες «λύγισε» με τον χαμό της. «Για το αν έχω ανταγωνισμό με την Αλίκη Βουγιουκλάκη; Μην τα ακούς αυτά. Ποτέ δεν υπήρξε. Κάποτε εξυπηρετούσε, ειδικά στον κινηματογράφο, τις εταιρείες στο να μας μοιράζονται. Από κει και πέρα είμαστε εντελώς διαφορετικοί σαν χαρακτήρες. Αυτό όμως δεν μας εμπόδισε να έχουμε μια ωραία σχέση ανάμεσα μας», είχε δηλώσει η Τζένη Καρέζη.

Τον Φεβρουάριο του 1988, παίζει στον Βυσσινόκηπο του Αντόν Τσέχωφ. Όμως, λίγες μέρες μόλις πριν την παράσταση, η Καρέζη διεγνώστηκε ότι πάσχει από καρκίνο της μήτρας.

Η Καρέζη όμως δίνει ακόμα μια παράσταση, το “Διαμάντια και Μπλουζ”, την περίοδο 1990-1991. Έκτοτε, η κατάσταση της υγείας της επιδεινώθηκε αρκετά. Το 1988 της διαγνώσθηκε καρκίνος και πάλεψε για τέσσερα χρόνια αλλά δεν κατάφερε να τον νικήσει.

Πριν “φύγει” είχε στείλει στα Μέσα μια επιστολή που ανέφερε μεταξύ άλλων: «Θέλω να ζω με τους δικούς μου. Θέλω να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά. Θέλω να προσφέρω. Να αγαπώ και να με αγαπούν. Δεν χάνονται αυτά. Δεν πρέπει να χαθούν. Δεν θέλω να χαθούν. Και πάντα ελπίζω».

Τις τελευταίες μέρες της ζωής της, η κατάσταση της υγείας της χειροτέρεψε ακόμα περισσότερο.

Πέθανε στις 27 Ιουλίου 1992, μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών.

«Δεν αρνήθηκα τον ρόλο της σταρ. Την «ματσοποίηση» και την ποδοσφαιροποίηση αποποιήθηκα. Που όλα τα ρίχνουμε σε ένα τσουβάλι. Δεν παίζω πια στο κινηματογράφο, γιατί δεν υπάρχουν πια καλά σενάρια. Που να τα βρεις. Και εμένα βρε παιδί μου με ενδιαφέρει και να με δούνε. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που ικανοποιούνται με πέντε θεατές. Και μεταξύ μας ούτε που πιστεύω ότι υπάρχει κανείς που ικανοποιείται»

Στις 29 Ιουλίου έγινε η κηδεία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της και απλού κόσμου.

Λίγους μήνες πριν το θάνατό της είχε συγγράψει την αυτοβιογραφία της.