Συγκλονίζει ο Βασίλης Ζούλιας: Ο εθισμός στα ναρκωτικά και οι απόπειρες αυτοκτονίας

Μία συγκλονιστική συνέντευξη έδωσε ο Βασίλης Ζούλιας στην Ελεονώρα Μελέτη καλεσμένος της εκπομπής «Μεσάνυχτα».

Αναφέρθηκε στην περίοδο που ήταν χρήστης ναρκωτικών και στις απόπειρες αυτοκτονίας που έκανε.

«Ξεκίνησα σιγά-σιγά τα ναρκωτικά. Κάνεις ένα τσιγάρο, μετά κάποια χάπια και μετά βρίσκεις το ναρκωτικό της αρεσκείας σου. Αυτό που σου παίρνει τον πόνο. Δεν υπάρχει συγκεκριμένη απάντηση. Κανείς δεν έχει καταφέρει να τη δώσει. Ένιωθα έναν έντονο

συναισθηματικό πόνο που όταν πήρα ναρκωτικά ανακουφίστηκε αυτός ο πόνος. Είπα τώρα δεν θα ξανάχρειαστεί να πονέσω. Αυτό ήταν μια ουτοπία. Όταν βίωσα καθαρό πόνο κατάλαβα. Στα 29 σταμάτησα τη χρήση των ναρκωτικών και έπρεπε να βιώσω τα συναισθήματά μου εξ’αρχής. Δεν παίζει ρόλο το ναρκωτικό, δεν πρέπει να διαχωρίζονται. Το αγαπημένο μου ναρκωτικό ήταν η ηρωίνη. Δεν πρέπει όμως να διαχωρίζονται τα ναρκωτικά. Όλες οι ουσίες που αλλάζουν τη διάθεση είναι εθιστικές.

Όπως κι αν ήμουν το πρωί, θα σηκωνόμουν, θα έκανα μπάνιο και θα πήγαινα στα μαγαζιά να μαζέψω ρούχα. Θα έκανα τη δουλειά. Κάποια στιγμή δουλεύεις για να πίνεις και πίνεις για να μπορείς να δουλεύεις. Ήμουν αποτελεσματικός, αλλά υπήρχαν παράπλευρες απώλειες. Καταστρεφόντουσαν τα ρούχα, αργούσα να τα γυρίσω… Όλοι από το περιβάλλον μου είχαν καταλάβει τι έκανα, αλλά δεν μπορούσαν να με βοηθήσουν, γιατί πραγματικά δεν μπορεί κανείς να βοηθήσει. Η μητέρα μου ήταν απελπισμένη. Όταν έπιασα εγώ συναισθηματικό πάτο, μετά από τόσες απόπειρες αυτοκτονίας… έψαχνα ένα πιστόλι να τελειώσω. Πήγα σε μια ομάδα για να βοηθηθώ.

Η σκληρή χρήση μου κράτησε επτά χρόνια. Είχα κάνει αρκετές απόπειρες. Μια εθισμένη προσωπικότητα, είναι δυστυχισμένη. Κυρίως ήμουν ένα παιδάκι δυστυχισμένο μέσα μου. Τις απόπειρες αυτοκτονίας μπορείς να τις πεις και απόπειρες προσοχής.

Ήταν Τσικνοπέμπτη και με έπιασε η αστυνομία ως χρήστη. Τότε δεν υπήρχε διαχωρισμός, μου είπαν κατευθείαν για Κορυδαλλό. Όταν άκουσα αυτή τη λέξη στο δικαστήριο, έφυγα από το χέρι της μητέρας μου και πήδηξα στο κενό. Όταν ανέκτησα τις αισθήσεις μου αναρωτήθηκα γιατί ζω. Έχουν περάσει πολλά χρόνια. Δεν ξέρω και εγώ ποιος τα έκανε αυτά. Η μητέρα μου ήταν πάντα δίπλα μου, προσπαθούσε να με βοηθήσει. Είμαι 27,5 χρόνια καθαρός».