Πώς άλλαξαν 10 εξώφυλλα δίσκων όταν «ταξίδεψαν» στη Σαουδική Αραβία (εικόνες)

Τα αποκαλυπτικά ρούχα μπορεί να είναι συνηθισμένα στον δυτικό κόσμο, όμως σε χώρες όπως η Σαουδική Αραβία ή το Ιράν η πραγματικότητα είναι αρκετά διαφορετική.

Και αν η πραγματικότητα δε συμφωνεί με τις επιταγές της συντηρητικής πατριαρχικής κοινωνίας, τότε… τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα.

Οι αυστηροί νόμοι όμως που επιβάλλουν την «κοσμιότητα» των γυναικών και περιορίζουν τη δυνατότητα να φανεί οποιοδήποτε γυμνό σημείο του σώματος των γυναικών, δεν τα βάζουν και με το… μάρκετινγκ. Έτσι αντί να απαγορεύουν την προβολή και την πώληση δυτικής μουσικής,

Το να φοράει μια γυναίκα αποκαλυπτικά ρούχα είναι η συνταγή της επιτυχίας για την πώληση οποιουδήποτε προϊόντος στη Βόρεια Αμερική. Όταν όμως αυτές οι καυτές εικόνες «πατάνε» τα ισλαμικά εδάφη, απαιτείται ένα… «ρετουσάρισμα» πρωτού κυκλοφορήσουν δημόσια.

Η διεθνής ιστοσελίδα Independent αλλά και το boredpanda.com συγκέντρωσαν 10 «καραμπινάτες» προσπάθειας κάλυψης του σώματος πασίγνωστων τραγουδιστριών της pop όπως της Britney Spears και της Arianna Grande, στα εξώφυλλα των δίσκων τους που έχουν κυκλοφορήσει στις αυστηρότερες χώρες της Μέσης Ανατολής.

2. Lady Gaga, The Remix, 2010
Από «πίνακας ανακοινώσεων» σε «πίνακας πολλών ανακοινώσεων»

3. Lady Gaga, Do what you want, 2013
Με το βρακί θα πας; Φόρα κάτι!

4. Mariah Carey, #1’s, 1998
Πήρε μερικά κιλάκια το γατί…

5. Nirvana, Nevermind, 1991
Μicrosoft Paint, ζεις για πάντα στις ψυχές μας

6. Britney Spears, oops!… I did it again, 2000
Η χαμένη τέχνη του zoom

7. Christina Aguilera, Lotus, 2012
Λουλούδια, μεγάλα λουλούδια!

8. Ariana Grande, My everything, 2014
Ζακέτα να βάλεις!

9. Shakira, Oral fixation, 2005
O κισσός μεγάλωσε μέχρι να φτάσει το CD από τις ΗΠΑ στη Σαουδική Αραβία

10. Justin Bieber, Purpose, 2015
Τζάστιν, άσε τις προσευχές και κοίτα τη θάλασσα να τελειώνουμε

Απελευθερώνονται τα ΗΑΕ;

Παρά το γεγονός ότι η θρησκευτική λογοκρισία σε χώρες όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι ισχυρότατη, αρκετοί υποστηρίζουν ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται μεγάλες προσπάθειες να ξεπεραστούν οι αναχρονιστικές αυτές πτυχές.

Ο Κάμερον Μίτσελ, γενικός διευθυντής των CineStar Cinemas τονίζει στο περιοδικό Time Out Dubai: «Είμαστε πολύ τυχεροί που τα ΗΑΕ είναι τόσο φιλελευθερα». Ο Μίτσελ εξηγεί ότι άλλες χώρες της περιοχής δεν είναι τόσο άνετες ενώ σημειώνει ότι πολλές φορές είναι τα ίδια τα σινεμά που αρνούνται να παίξουν ταινίες που έχουν εγκριθεί από τη θρησκευτική λογοκρισία, επειδή δεν θέλουν να αναλάβουν ρίσκα. Στο ίδιο πνεύμα και ο Τζων Καχίν, γενικός διευθυντής της Italia Film που τονίζει ότι «είτε το πιστεύετε, είτε όχι, κυκλοφορήσαμε το Brokeback Mountain! Δεν τα πήγε καλά. Μόλις δύο σινεμά το έπαιξαν», λέει γελώντας.

Πάντως ο Καχίν πιστεύει ότι αυτό μπορεί να αλλάξει. Έχει εργαστεί στα ΗΑΕ για οχτώ χρόνια και πιστεύει ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο τι μπορούσε να προβάλλει όταν ξεκίνησε και τι μπορεί τώρα. «Το να περνάει μια ταινία όπως το Syriana ή ο Κώδικας Ντα Βίντσι είναι μια στροφή κατά 90%», εξηγεί.

Όσο μεγαλώνει η αγορά των σινεμά στη χώρα αλλάζουν και οι συνήθειες. Ο Καχίν δίνει και το παράδειγμα του Shutter Island εξηγώντας ότι κανονικά μια τέτοια ταινία δεν θα είχε φτάσει ποτέ στις αίθουσες των ΗΑΕ. «Είχε μια κακή πρώτη εβδομάδα, όμως κάποιες αίθουσες, πιστεύοντας στη δυναμική της ταινίας την κράτησαν και τελικά κατέληξε να παίζει για πέντε εβδομάδες», λέει ο Καχίν.

Ο Μοχάμεντ Μουτάουα, υψηλόβαθμο στέλεχος της επιτροπής λογοκρισίας στο Εθνικό Συμβούλιο Μέσων (NMC) εξηγεί στο περιοδικό ότι η δουλειά του είναι πολύ δύσκολη καθώς «το 90% του υλικού -ταινίες, μουσική, βιντεοπαιχνίδια- είναι έξω από την κουλτούρα μας».

Αναπόφευκτα λοιπόν, πολλά στοιχεία αυτού του εισαγόμενου υλικού θα αντίκεινται στις κοινωνικές αξίες των ΗΑΕ.

Ωστόσο η Επιτροπή σπάνια απαγορεύει ολόκληρες ταινίες, μερικές φορές με κωμικά αποτελέσματα.

Για παράδειγμα στην ταινία «Θεός για μια βδομάδα», οι υπεύθυνοι έκριναν ότι έπρεπε να «κοπούν» όλες οι σκηνές με τον Μόργκαν Φρίμαν που υποδυόταν τον Θεό, καθώς στην ισλαμική παράδοση ο Θεός σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να απεικονιστεί.

Επίσης αντίθετα με ό,τι μπορεί να πιστεύει ο κόσμος, η ταινία Sex and the City, δεν απαγορεύτηκε στα HAE. Όμως «κόπηκαν» όλες οι σκηνές που είχαν σχέση με το σεξ και τα σινεμά αρνήθηκαν να την προβάλουν, αφού έμειναν μόλις 30 λεπτά ταινίας προς προβολή.

Ο Μοτάουα καταλήγει ότι «οι άνθρωποι βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά. Κάποιοι βλέπουν μόνο την ομορφιά σε ορισμένες σκηνές, ενώ άλλοι μπορεί να προσβληθούν. Εγώ μπορεί να ευχαριστηθώ μια ταινία, όμως πρέπει να κάνουμε αυτό που λέει ο νόμος. Αυτοί είναι οι κανόνες».