Περιμένοντας τον ανασχηματισμό

Είναι δρομολογημένος μετά την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης.

Το ερώτημα είναι: Τι είδους ανασχηματισμός θα γίνει κι αν αυτός ο ανασχηματισμός θα είναι ανασχηματισμός αναγκαστικό ακολούθημα των πυρκαγιών ή ανασχηματισμός που δημιουργεί προσδοκίες πέραν της ημερομηνίας των εκλογών;

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει την ιστορική, τώρα, ευκαιρία να φτιάξει μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – Κοινωνίας.

Τι σημαίνει αυτό; Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν πάντα ένα μικρό κόμμα και ίσως μετά από τις διασπάσεις και τα όσα συνέβησαν, η δύναμή του και η δυναμική του να έχουν μειωθεί δραστικά. Όμως, το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας το οποίο πίστεψε προσωπικά στον Τσίπρα και έτσι ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, δεν έχει δει ακόμα μια κυβέρνηση η οποία συμπεριλαμβάνει ανθρώπους απ’ αυτό το μεγάλο ρεύμα της κοινωνίας, αλλά μια προσπάθεια εξάντλησης όλου του δυναμικού των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό εκ των πραγμάτων οδηγεί σε μια εξάντληση των δυνάμεων ενός μικρού κόμματος που μεγάλωσε αφύσικα από τη χαρισματική παρουσία του αρχηγού του. Σε όλο αυτό το δύσκολο διάστημα της διαχείρισης των μνημονίων στα οποία μπήκε η χώρα – και μάλιστα με το τρίτο εκ των μνημονίων υπογεγραμμένο από τον ΣΥΡΙΖΑ – χρειαζόταν ίσως ένας στενός πυρήνας ανθρώπων να φέρει σε πέρας την πολύ δύσκολη αυτή αποστολή. Η χώρα όμως περνάει στο αύριο οριστικά και δεν μπορεί να κυβερνηθεί με δυνάμεις του χθες. Είτε αυτό το χθες λέγεται Νέα Δημοκρατία, είτε αυτό το χθες λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλει να προσδιορίσει μια καινούργια οπτική κυβερνήσεων, μέρος των οποίων θα είναι πρόσωπα που ξεχωρίζουν στην κοινωνία, πρόσωπα που έχουν ικανότητες, πρόσωπα που σηματοδοτούν μια αληθινά νέα εποχή.

Κάθε υποχώρηση, κάθε «μπάλωμα», κάθε «φιλική» εξυπηρέτηση, μόνο ζημία θα φέρει και στη χώρα και στη διακυβέρνηση της. Οι «πολεμιστές» οι οποίοι έφεραν εις πέρας το έργο τους και ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις των καιρών και έχουν πίσω τους έργο, πρέπει να τιμηθούν και να συνεχίσουν. Όλοι οι υπόλοιποι, χωρίς εξαιρέσεις, πρέπει να οδηγηθούν στο σπίτι τους και να μιλήσει η νέα γενιά των 35άρηδων, γιατί η χώρα δεν αντέχει να συνεχίσει να πορεύεται μόνο με το παλιό πολιτικό «υλικό». Έτσι, αναμενόμενα ίσως τα ονόματα που ακούγονται όπως του εξαιρετικού Κώστα Ζαχαριάδη ή της Ράνιας Σβίγγου, αλλά ίσως πιο ουσιαστικός θα ήταν ένας ανασχηματισμός που θα περιείχε πρόσωπα όπως αυτό γνωστού δημοσιογράφου για θέση υφυπουργού.

Γνωρίζουμε το όνομα, γνωρίζουμε και τη θέση.

Τέτοιου είδους πρόσωπα, σημαίνοντα στην κοινωνία, θα σχηματίσουν μια κυβέρνηση, η οποία θ’ αλλάξει όλη την οπτική και τον «χάρτη» προσδοκιών. Αυτή τη στιγμή μιλάμε μόνο για μετακομματικές συνεργασίες, για το ποιοι από τα άλλα κόμματα θα φύγουν ή θα μείνουν, ποιοι θα προσκολληθούν εδώ ή εκεί, αλλά μια συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – Κοινωνίας με τον Τσίπρα ηγέτη της ευρύτερης Κεντροαριστεράς δημιουργεί προσδοκίες και ανατρέπει το σκηνικό.

Θα αφήσει πίσω της λογικές συνεργασίας όπως με τη Φώφη Γεννηματά, η οποία παλεύει να στήσει «Κεντροαριστερά» με υλικά ακροδεξιών και Μητσοτάκη. Πού στον κόσμο, άλλωστε, δημιουργήθηκε η Κεντροαριστερά με υλικά Δεξιάς; Αυτές οι μοναδικές συνταγές συμφερόντων στην Ελλάδα εξαφανίζουν καθημερινά κάθε έννοια προοπτικής στη χώρα.

Ώρα να προχωρήσουμε σε νέα σχήματα, που να αφορούν τη νέα γενιά, που να τη συμπεριλαμβάνουν. Ώρα για φαντασία, αληθινή στην εξουσία και όχι για επαναλαμβανόμενους «καραγκιόζηδες», οι οποίοι αναλαμβάνουν θέσεις αρμοδίων για να δηλώνουν τη στιγμή που τους χρειάζεται η κοινωνία αναρμόδιοι.

Η χώρα αναζητά τους αληθινά αρμόδιους, τους αληθινά ικανούς.

Σε αυτό τον ανασχηματισμό η Κοινωνία περιμένει όχι ποιους θ’ αλλάξει ο Τσίπρας, αλλά αν άλλαξε ο ίδιος ο Τσίπρας. Αν, δηλαδή, είδε τις ανικανότητες, είδε τις αδυναμίες και είδε πού τον οδήγησαν οι λάθος επιλογές σε πρόσωπα. Αν ο ανασχηματισμός αυτός έχει ορίζοντα το μέλλον και ουσιαστική ανατροπή, τότε η Ελπίδα είναι ακόμα εδώ.

Η τρίτη λύση ενός ανασχηματισμού, η οποία θα οδηγήσει απλώς τη χώρα σε εκλογές είναι κι αυτή μια επιλογή του πρωθυπουργού, ο οποίος θα κινηθεί κρατώντας και πάλι τις ισορροπίες. Ίσως λιγότερες από άλλες φορές, αλλά πάντως ισορροπίες.

Κανόνας όμως είναι ότι όταν κάποιος νοιώσει αδύναμος ή στριμωγμένος τότε κάνει την ανατρεπτική κίνηση προς τα εμπρός.

Περιμένοντας τον ανασχηματισμό…