Ο Δανίκας μηδενίζει Γαβρά για τη Βαρουφακιάδα

Όλοι είχαν μια απορία γιατί ο Γαβράς αποφάσισε να ηρωοποιήσει τον Βαρουφάκη. Επίσης γιατί ξαφνικά τα ελληνικά ΜΜΕ που άλλοτε διέσυραν τον Βαρουφάκη σαν πρόσωπο κλειδί της συμφοράς, γιατί αποφάσισαν να στηρίξουν την ηρωοποίησή του;;

Μήπως γιατί τους βολεύει;;

Μήπως γιατί στο 32% του  Τσίπρα αν προσθέσει κανείς το ποσοστό του Βαρουφάκη και των Λαφαζάνηδων θα έφερνε Μητσοτάκη με ΣΥΡΙΖΑ

Ο Βαρουφάκης έχει τεράστια στήριξη από το διεθνές σύστημα.

Στην ταινία αυτή που θα μπορούσε να είναι ένα διαφημιστικό του Βαρουφάκη σε σκηνοθεσία Γαβρά, ο νάρκισσος Βαρουφάκης βγάζει τον εαυτό του ήρωα.

Μα στο ευρώ μείναμε.

Και που θα ήμασταν με το παράλληλο νόμισμα του Βαρουφάκη;;

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι οι οποίοι έχουν μια ειδική ευφυΐα που λέγεται άγονη.

Έχουν όλη την ευφυΐα για να διασώζουν κάθε φορά τον εαυτό τους. Καμία ευφυΐα για να διασώσουν τους ανθρώπους. Τους νοιάζει μόνο ο εαυτός τους. Αυτό είναι ο Βαρουφάκης. Έγινε υπουργός και θεωρούσε ότι όλη η κυβέρνηση είναι το υπηρετικό προσωπικό του. Ότι αυτός είναι ο πανέξυπνος, ο καθαρός και ο επαναστάτης. Η ταινία θα μπορούσε να έχει τίτλο Μόνος στην κυβέρνηση.

Με αρλούμπες και οικονομικές ακροβασίες οδήγησε την Ελλάδα με τους χειρισμούς του στην εθνική ταπείνωση ενός τρίτου μνημονίου και τώρα βγάζει την ουρά του απ’ έξω. Αυτό λέγεται αλαζόνας και αθεράπευτα νάρκισσος. Όμως για τον Γαβρά που έκανε το Ζήτα θα περίμενε κανείς να πάει στο Ήτα, στο Θήτα, σε καμία περίπτωση στο Βήτα (Βαρουφάκης).

Διαβάστε την κριτική του Δημήτρη Δανίκα την οποία συμφωνούμε και αναδημοσιεύουμε από το Πρώτο Θέμα:

«Με συγχωρείς Κώστα μου και παρά την εκτίμηση που τρέφω και στο πρόσωπό σου και στο κινηματογραφικό σου έργο. Ομως τέτοια προχειράτζα δεν την περίμενα. Τέτοια και τόση αγιοποίηση και ηρωποίηση Βαρουφάκη δεν περίμένα. Τόσους ασήμαντους, άχρωμους, ανύπαρκτους ρολίστες δεν τους περίμενα. Και τέτοια πανωλεθρία δική σου, ούτε αυτό το περίμενα.

Επί δύο ατελείωτες, βαρετές ώρες, ανοιγόκλειναν πόρτες, ανοιγόκλειναν τα στόματά τους «ακέφαλα» σώματα, ανοιγόκλειναν πόρτες αυτοκινήτων, ανοιγόκλειναν αίθουσες διαπραγματεύσεων. Ανοιγόκλειναν σουίτες ξενοδοχείων. Ανοιγόκλειναν πόρτες διαμερισμάτων. Προς τι;

Επειδή, σύμφωνα με το σενάριο και την ταινία «Ενήλικοι στην αίθουσα» ο Γιάνης Βαρουφάκης τα έχει όλα. Μα όλα. Και συγκροτημένος. Και ρεαλιστής. Και ευρωπαϊστής. Και πάντα με το ευρώ. Και μελετημένος. Και διαπραγματεύσιμος. Και συμφιλιωτικός. Και μάγκας. Και ωραίος. Και φίνος. Και πρισιτός. Και εγκάρδιος. Και όπου πρέπει και όταν πρέπει αυστηρός.

Μόνος εναντίον όλων. Και των «καρχαριών» του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης που όλοι μα όλοι επιθυμούσαν την ταπείνωση, τον εξευτελισμό της μικρή Ελλάδας. Και των Συριζαίων που αμολάγανε μπαρούφες. Διαρκώς. Και του αμήχανου, άβουλου, Τσίπρα. Αλλά και των δημοσιογράφων. Που όλοι μα όλοι, όλων σχεδόν των «μέσων», έπαιρναν γραμμή από το Σόιμπλε και χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό συκοφαντούσαν και εξευτέλιζαν την εικόνα του Γιάννη Βαρουφάκη στο ελληνικό και το διεθνές κοινό.

Παρουσιάζοντάς τον ως ερασιτέχνη, αλλαζόνα και πολλά άλλα τέτοια. Περίπου σαν καουμπόικη αναμέτρηση στον «πράσινο βάλτο». Περίπου «εγώ και όλοι σας». Περίπου όλοι οι εκπρόσωποι των δανειστών «μέτριοι οικονομολόγοι και φανατικοί αλλά και ιδεοληπτικοί πολιτικοί». Και στο τέλος το συμπέρασμα διά στόματος «κατασΔημήτρης υκοφαντημένου» Μεσσία: «Η Βουλή των Ελλήνων με συντριπτική πλειοψηφία γκρέμισε την ετυμηγορία της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού». Λέει ο Γιάνης. Και εγώ λέω «ευτυχώς, σωθήκαμε»!

Όσο για τις καλλιτεχικές επιδόσεις, άσε καλύτερα. Φτωχή παραγωγή, στα γρήγορα. Οι φωτισμοί των εσωτερικών χώρων, ούτε σε σίριαλ. Η μουσική υπόκρουση κάτι σαν συρτάκι, όπως «στην υγειά μας ρε παιδιά». Και οι ερμηνείες «αόρατες».

Πλην του κορυφαίου, του λαμπερού Χρήστου Λούλη. Μιας ταλεντάρας ισοδύναμης ενός Μάικλ Φασμπέντερ. Επομένως διπλά ωφελημένος και ευεργετημένος ο Γιάνης Βαρουφάκης. Και επειδή έγινε ταινία. Αλλά και επειδή τον υποδύεται ο απείρως ανώτερός του Χρήστος Λούλης. Αυτό θα πει κ…φαρδία. «Αν έχεις Γαβρά διάβαινε και Λούλη περπάτει»!