Νίκος Μωραΐτης: Ποιος φοβάται τη Λυδία Κονιόρδου

Πώς μπορεί μία σημαντική ηθοποιός να μετατραπεί μέσα σε λίγους μήνες σε πολιτικό πρόσωπο – κλειδί για την προάσπιση των δικαιωμάτων του χώρου της τέχνης.

του Νίκου Μωραΐτη

Συνήθως όταν γράφουμε κάτι, επιμένουμε εσαεί στην άποψη – λες και πρόκειται για ένα παιχνίδι εγωισμού ή έστω για την ανάγκη να μην παραδεχτούμε το λάθος μας. Νιώθω μία άλλη ανάγκη, πολύ πιο επιτακτική: Να επανέλθω στην περίπτωση της Λυδίας Κονιόρδου ως υπουργού και να «αντικαταστήσω» ένα παλιότερό μου κείμενο.

Είναι αλήθεια ότι τους πρώτους μήνες της θητείας της τα βρήκε σκούρα – και πώς να μην τα βρει, με

τόσα ανοιχτά ζητήματα και με την «εγκληματική οργάνωση» (εισαγγελική κατηγορία, όχι δικά μου λόγια) ΑΕΠΙ Α.Ε. σε πλήρη δράση. Κι ενώ στην αρχή έδειξε ότι είναι δύσκολο σε μία καλλιτέχνη να τα βάλει με τα θηρία, στη συνέχεια… άλλαξε έργο. Ποιος φοβαται τη Λυδία Κονιόρδου!

Είναι εντυπωσιακός ο τρόπος με τον οποίο ενημερώθηκε, κατάλαβε σε βάθος ένα δαιδαλώδες πρόβλημα, απέκτησε και εμπιστεύτηκε το σωστό επιταλείο, έκανε τις σωστές κινήσεις, έβαλε στη θέση της τη ληστρική οικογένεια Ξανθόπουλου (ΑΕΠΙ Α.Ε.) που νεμόταν τα πνευματικά δικαιώματα και προχώρησε στις αναγκαίες τροπολογίες για την επόμενη μέρα.

Βέβαια, απέναντι σε κάθε προοδευτική πολιτική υπάρχει ένα «ιερατείο» που προσπαθεί να την ακυρώσει. Οι παπάδες, το ΣτΕ, η συντήρηση. Το δικό της ΣτΕ λέγεται ΟΠΙ (Οργανισμός Πνευματικής Ισιοκτησίας), έχει τεράστιες ευθύνες διαχρονικά για το ανέλεγκτο του «εγκλήματος ΑΕΠΙ» και προσπάθησε να βάλει άπειρες τρικλοποδιές στην προσπάθεια της υπουργού για την αποκατάσταση της τάξης στα πνευματικά δικαιώματα.

Την κρίσιμη στιγμή, πήγε να κάνει πραξικόπημα ο ΟΠΙ, αρνούμενος να προτείνει την ανάκληση της άδειας της ΑΕΠΙ παρά τα επτά κακουργήματα για τα οποία κατηγορούνται οι ιδιοκτήτες της. Τι έκανε η υπουργός; Ξήλωσε όλο το δ.σ. του ΟΠΙ, έστειλε τους διαπλεκόμενους στα σπίτια τους, έβαλε νέα πρόσωπα στο δ.σ. και -προχθές- ανέστειλε οριστικά την άδεια της εγκληματικής οργάνωσης που διαχειριζόταν για 80 χρόνια τα πνευματικά δικαιώματα με όρους Μπανανίας.

Κι όταν οι ξένοι παρενεβησαν -όπως κάνουν πάντα στα ελληνικά ζητήματα- λέγοντάς της να αποσύρει την τροπολογία με την οποία δημιουργεί νέα υπηρεσία είσπραξης των πνευματικών δικαιωμάτων, εκείνη -ευγενικά αλλά με σαφήνεια- τους απάντησε ότι στην Ελλάδα την πολιτιστική πολιτική τη διαχειρίζεται η ελληνική πολιτική ηγεσία και όχι εκείνοι.

Ας επανέλθουμε στο έργο που ανεβάζει τους τελευταίους μήνες η Λυδία Κονιόρδου στο ΥΠ.ΠΟ: «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» (προφανώς όποιος έχει ιδιοτελή συμφέροντα) ή αλλιώς «πώς μπορεί μία σημαντική ηθοποιός να μετατραπεί σε πολιτικό πρόσωπο – κλειδί για την προάσπιση των δικαιωμάτων του χώρου της τέχνης».