Νέα μαρτυρία από τις τραγικές στιγμές στο Μάτι: «Μαμά θέλω να πάω σπίτι, μαμά δεν μπορώ να πάρω ανάσα»

Δεν έχουν τέλος οι ανατριχιαστικές ιστορίες από τη φονική πυρκαγιά της 23ης Ιουλίου«Αρχίζει να τσιρίζει η μικρή “μπαμπά”. Η επανένωση της οικογένειας, εκείνη την ώρα μέσα στην κόλαση ήταν θαύμα»Επίσημα οι νεκροί από τη φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική παραμένουν στους 92

Δέκα μέρες μετά την πυρκαγιά, η κυρία Κατερίνα Σγούρα, μία από τις επιζήσαντες της μεγάλης τραγωδίας στο Μάτι, θυμάται λεπτό προς λεπτό όσα έζησε μαζί με τον πατέρα της.

Όπως περιέγραψε στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ οι φλόγες είχαν φτάσει στον τέταρτο όροφο που διέμενε και τότε συνειδητοποίησε ότι πρέπει

να εγκαταλείψει την οικία της. «Στις 18:40 πέσαμε στο νερό. Ο ήλιος ήταν ψηλά, αλλά ήταν νύχτα για εμάς. Μπαίνουμε στη θάλασσα μέχρι το λαιμό για να βάζουμε γρήγορα τα κεφάλια μας μέσα γιατί πεταγόντουσαν καυτά κουκουνάρια πάνω μας που ήταν σαν πυροτεχνήματα. Βλέπω έναν κύριο δίπλα μου να κρατάει ένα μωρό που είναι το γνωστό μωρό που έχασε τη ζωή του, με τα πόδια του καμμένα», τόνισε αρχικά.

«Δίπλα μου είναι μια κοπέλα νομίζω τη λένε Μαργαρίτα που τρέμει. “Μπορώ να κάνω κάτι;” ρωτάω και ένας διασώστης μου λέει μην την ακουμπάς, η πλάτη της είναι καμμένη ολόκληρη. Είναι μπροστά στα πόδια μου ένα κοριτσάκι που όπως άκουσα να τη φωνάζει η μητέρα της την έλεγαν Δωροθέα. Έλεγε συνέχεια στη μητέρα της “μαμά θέλω να φύγουμε, μαμά θέλω να πάω σπίτι, μαμά δεν μπορώ να πάρω ανάσα”», συνέχισε.

«Μετά από λίγο ακούγεται μια φωνή αντρική “Δωροθέα”. Ήταν ο μπαμπάς της που είχε κατέβει στην παραλία με τα πόδια, δεν ξέρω από πού. Και με το που ακούγεται αυτό αρχίζει να τσιρίζει η μικρή “μπαμπά”. Η επανένωση της οικογένειας, ο άνθρωπος πρέπει να τους είχε ξεγραμμένους, εκείνη την ώρα μέσα στην κόλαση ήταν θαύμα», κατέληξε η κ. Σγούρα.