Η Κύπρος καταγγέλλει τον Τουρκοκύπριο που ομολόγησε ότι έσφαζε αμάχους στην εισβολή (video)

H ομολογία ενός Τουρκοκύπριου για την εν ψυχρώ εκτέλεση Ελληνοκυπρίων αμάχων αιχμαλώτων τις ημέρες της τουρκικής εισβολής του 1974 εξετάστηκε σε σύσκεψη υπό την προεδρία του επιτρόπου Προεδρίας για ανθρωπιστικά θέματα, Φώτη Φωτίου.

Πρόκειται για τον Tουργούτ Γεναγκραλί, 84 χρονών, ο οποίος το 1974 ήταν αξιωματικός στην περιοχή Μεσαρίας. Σε συνέντευξη στην τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Αφρίκα» περιέγραψε τις σφαγές ανυπεράσπιστων ανθρώπων και καυχήθηκε ότι ο ίδιος «κανόνιζε» τους αιχμάλωτους «γκιαούρηδες». Στη σύσκεψη πήραν μέρος εκπρόσωποι της Νομικής Υπηρεσίας, του υπουργείου Εξωτερικών,

της Αστυνομίας και της Επιτροπής για αγνοούμενα πρόσωπα.

Ο κ. Φωτίου είπε ότι στην σύσκεψη έγινε σε βάθος ανταλλαγή απόψεων και εκφράστηκαν απόψεις και εισηγήσεις για το χειρισμό της υπόθεσης. Ανέφερε δε ότι θα γίνει καταγγελία σε διεθνείς οργανισμούς. «Σε αυτό το στάδιο παραμένουμε έως εδώ και στην πορεία, εάν προκύψει οτιδήποτε το οποίο έχουμε κατά νουν, θα υπάρξει ενημέρωση» προσέθεσε.

Τι είχε ομολογήσει ο Τουρκοκύπριος

Ο Tουργούτ Γεναγκραλί είχε μιλήσει σε τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο για τις πράξεις του κατά τη διάρκεια της εισβολής το 1974.

Ηταν αξιωματικός στην περιοχή της Μεσαριάς και, όπως περηφανεύονταν, ο ίδιος «κανόνιζε» τους αιχμάλωτους «γκιαούρηδες» (όπως αναφέρεται στους Έλληνες) που τους έφερναν εκεί.

«Και εκείνοι πολλά έκαναν», είχε πει μιλώντας για τους τουρκοκύπριους. «Ακόμη και αν αυτοί ήταν αθώοι, εγώ πού να έβρισκα αυτούς που τα έκαναν; Το να σκοτώνω ήταν η τέχνη μου. Όταν ήρθε ο στρατός στο χωριό μας, τους συνόδεψα ως τη μύτη της Καρπασίας. Ήμουν πολύ χαρούμενος. Όταν πλησίασα στη μύτη, είδα πως εκεί κάθονταν πολλοί Ελληνοκύπριοι αιχμάλωτοι. Πρόθεσή μου ήταν να τους καθαρίσω όλους. Κάποιοι που το κατάλαβαν αυτό, ενημέρωσαν τον αξιωματικό τους. Ο εκ Τουρκίας αξιωματικός Χακκί Μπορατάς μού είπε πως εάν απομακρυνόμουν από δίπλα του, θα με πυροβολούσε», τόνισε.

«Αναγκαστικά έμεινα δίπλα του. Καιγόμουν που μου ξέφυγαν», είπε με λόγια, όχι μετάνοιας, αλλά υπερηφάνειας.