Η Ελλάδα στην επόμενη μέρα ή στην προηγούμενη

Οι εκλογές είναι πάντα κρίσιμες.

Γιατί ο λαός αποφασίζει που θα εμπιστευθεί την διακυβέρνηση της χώρας.

Η Ελλάδα μετά από δέκα χρονιά στάθηκε ξανά όρθια στα πόδια της.

Βγήκε από τα μνημόνια και ετοιμάζεται να κάνει τα πρώτα της βήματα.

Από την «αλήθεια» του Καραμανλή ότι αφήνει έλλειμμα 6%, στην «αλήθεια» του Γιώργου Παπανδρέου

Διαλύθηκε η χώρα, παραδόθηκε η εθνική της κυριαρχία, ξεκίνησε η μεγαλύτερη μετανάστευση μετά τη δεκαετία του 60 και οι αυτοκτονίες έσπασαν κάθε ρεκόρ.

Περάσαμε κι άλλες «αλήθειες», τα Ζάππεια του Σαμαρά, την αλήθεια του Psi του Βενιζέλου.

Αυτοί έβαλαν τον ΕΝΦΙΑ, την ΕΙΣΦΟΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, αυτοί έκοψαν 11 φορές μισθούς και συντάξεις, με αυτούς χάθηκε το 25% του ΑΕΠ.

Με διαφορετικό όραμα η πρώτη φορά αριστερά κατάφερε να διεμβολίσει το σάπιο καθεστώς της γερασμένης μεταπολίτευσης και να καταφέρει να δώσει αληθινή ελπίδα.

Κατάφερε να τρυπώσει στις καρδιές των Ελλήνων.

Με πάθος οδηγήθηκαν στο δημοψήφισμα, όπου οι προοδευτικοί ψήφιζαν ναι η όχι στα μέτρα λιτότητας και οι συντηρητικοί ναι η όχι στην Ευρώπη.

Πρώτη φορά λαός απαντούσε σε ερώτημα που δεν είχε τεθεί.

Η Δεξιά αναποδογύρισε το ερώτημα ελπίζοντας στο ναι.

Με τη βοήθεια του Σκάι όπου στεγάζεται ο δημοσιογραφικός στρατός της δεξιάς επιχειρήθηκε η πλέον μαύρη προπαγάνδα πέρα και από αυτήν του Mega.

Ο λαός απάντησε στο ερώτημα της αριστεράς. Έδειξε ο Έλληνας το μπόι του στην Ευρώπη, μόνο που οι ελπίδες του για μια μια Ευρώπη συνετρίβησαν στα στενά Μέρκελ και Σόιμπλε, συνετρίβησαν στα μαύρα νερά της Γερμανίας που δεν ήθελε την αριστερά στο τιμόνι, δεν ήθελε να δώσει γερμανικές αποζημιώσεις, δεν ήθελε να πληρώσει για το σκάνδαλο της Siemens, δεν ήθελε να πληρώσει για τα γερμένα υποβρύχια, περιέθαλψε τον Χριστοφοράκο και προστάτευσε την οικογένεια που συνδέθηκε ο Χριστοφοράκος.

«Είναι φίλοι μας οι Γερμανοί» έλεγε ο Δήμος Σταρένιος, παλιός ηθοποιός, σε μια ταινία. Και είναι αλήθεια. Οι Γερμανοί δεν ξέχασαν ποτέ τους φίλους τους. Έτσι και τον δοσίλογο πατέρα του Χριστοφοράκου, τον αντάμειψαν δίνοντας στον γιο του τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Siemens.

Καταρρακωμένη η αριστερά μετά τη συντριβή στην πάντα γερμανοκρατούμενη Ευρώπη, υποχρεώθηκαν στην υπογραφή ενός τρίτου μνημονίου, προκειμένου η Ελλάδα να κρατηθεί στο ευρώ και να μην περάσει στη δραχμή όπως σχεδίαζε ο Σόιμπλε.

Κανείς δεν πίστευε μετά από αυτό ότι η αριστερά θα συνέχιζε να κυβερνά.
Και όμως ο ελληνικός λαός με πείσμα και ενάντια στις μαύρες προβλέψεις έδωσε ξανά την εξουσία στην αριστερά.

Το βάρος όμως της εκτέλεσης ενός τρίτου μνημονίου πάνω σε μία ήδη εξαντλημένη και εξοντωμένη κοινωνία, αποδείχτηκε τρομακτικά δύσκολη υπόθεση. Ο λαός είχε ετοιμαστεί να ανασάνει και ξαφνικά βρισκόταν σε μια νέα κατάδυση.

Η ελληνογερμανική προπαγάνδα ξεκινάει το έργο της αποδόμησης.
Εδώ να μην έχει κανείς αμφιβολία για τον κυρίαρχο ρόλο που έπαιξε και συνεχίζει να παίζει η γερμανική πρεσβεία. Με συστηματική μελέτη με ισχυρή ομάδα εργασίας αρχίζει το έργο της απαξίωσης του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ παράλληλα βαφτίζεται ο Τσίπρας, ο ψεύτης της ιστορίας.

Εφόσον είχε πει «θα σκίσω το μνημόνιο» και δεν το έσκισε, ήταν ψεύτης.
Ο Σαμαράς που είχε πει ακριβώς το ίδιο, δεν ήταν ψεύτης. Πας μη δεξιός ψεύτης, πας δεξιός αληθινός. Αυτό ήταν το δόγμα. Ανέλαβαν να το περάσουν στην κοινή γνώμη σύσσωμη η δημοσιογραφία με τη ναυαρχίδα των υποτακτικών στον Σκάι.

Πραγματικά από την εποχή της χούντας είχαμε τόσους μα τόσους πολλούς δημοσιογράφους στην υπηρεσία του συστήματος. Τα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ πολλά, υπερπροβολή τους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πολλαπλάσια. Ενώ τα μνημόνια των δεξιών και του ΠΑΣΟΚ ήταν ευλογία, το μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ανεμοβλογιά.

Ο Τσακαλώτος ξεπέρασε κάθε φράγμα φορολόγησης και σε μια κοινωνία που στήριξε με ψυχή την αριστερά, την έκανε να αγκομαχήσει, της δυσκόλεψε την καθημερινότητα, έβαλε δυσβάσταχτους φόρους που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει ο μέσος άνθρωπος.

Βάφτισε πλούσιους τους ανθρώπους της μεσαίας τάξης και με βάση αυτή την εμμονή του, οδήγησε τη μεσαία τάξη στα όρια της.

Ασφαλώς την ευθύνη την είχε ο πρωθυπουργός, που άφησε ανενόχλητο τον κύριο Τσακαλώτο να φτωχοποιεί τον μεσαίο Έλληνα.

Και όμως ο ελληνικός λαός ακόμα στήριζε και διατηρούσε ελπίδες.

Ήρθε η Συμφωνία των Πρεσπών, η οποία βρήκε έναν λαό ανέτοιμο γι’ αυτή την ιστορική παραδοχή.

Αν έδειχναν την ίδια επιθυμία και βιασύνη να αποκαταστήσουν την οικονομική κατάσταση στον Έλληνα, όπως έδειξαν στη Συμφωνία των Πρεσπών, αυτή τη στιγμή η αριστερά θα προηγείτο στις εκλογές.
Ο Έλληνας μέσα του είπε «δηλαδή το όνομα είναι αυτό που πρέπει να λυθεί τώρα». Και επειδή ο Έλληνας είναι άνθρωπος που του κάθονται οι εικόνες, δεν του άρεσε αυτή η αλαζονική περιφορά του Κοτζιά με το καπέλο στις Πρέσπες.

Εκεί ο πρωθυπουργός είπε ότι δεν θα μετρήσει το πολιτικό κόστος.
Άλλο να το λες, άλλο να το μετράς.

Στο βαγόνι των Πρεσπών φορτώθηκε ο συσσωρευμένος θυμός και ξαφνικά ο λαός έμοιαζε να μην ακούει κανέναν, μάλλον να ακούει μόνο τον Άδωνη και τον Πορτοσάλτε.

Άρχισε να πιστεύει ως αληθινό τον Μητσοτάκη και ως ικανούς να τον σώσουν αυτοί που τον χρεοκόπησαν.

Πίστεψαν ότι ο Μητσοτάκης θα φέρει τα πάνω κάτω.

Δεν κατάλαβαν ότι οι δημοσιογράφοι είναι οι ίδιοι που τον έκαναν να πιστέψει ότι ο Γιωργάκης Παπανδρέου είναι ο έξυπνος σωτήρας και του έδωσαν 44 %για να το φτάσουν στο σχεδόν 4%.

Όχι δεν έμαθαν.

Είναι η εσωτερική αναγκαιότητα ενός λαού να ταΐζεται για μια περίοδο με προεκλογικές αυταπάτες.

Μια απ’ αυτές περνάει και τώρα.

Αλλά δεν θα την πέρναγε αν η Αριστερά δεν υπερφορολογούσε, αν δεν φτωχοποιούσε ακόμα περισσότερο τον Έλληνα.

Περίμενε τον Τσίπρα να τους βγάλει απ’ το τούνελ για να του πουν «ευχαριστώ, τώρα θα ξαναγυρίσω στον άνδρα μου», όπως λένε και οι γυναίκες που απατούν τον άντρα τους.

Όμως ακόμα κι αν η γυναίκα ξαναγυρίσει στον άντρα της, ο γάμος έχει σπάσει.

Ο Έλληνας έμαθε αλλιώς να αντιδράει τα τελευταία χρόνια.

Έτσι και διαψευσθεί θα γίνει πιο επιθετικός, πιο άγριος, πιο άμεσος, έχει πολλά νευρά.

Δεν συγχωρεί.

Κάποιοι πολλοί θα ψηφίσουν με τα νεύρα όρθια, με τη φωνή του Σκάι να τους καθοδηγεί.

Κάποιοι προοδευτικοί και αριστεροί θα μετρήσουν το μπόι της ιστορίας και δεν θα αφήσουν το μαύρο μέτωπο της κρυπτόμενης ακροδεξιάς να κάνει καριέρα πάνω στην Ελληνική Δημοκρατία.

Κάποιοι της Φώφης θα πάνε να ξερογλείψουν κανένα κοκκαλάκι απ’ το φαγοπότι του Κυριάκου.

Όμως οι άνθρωποι του παλιού αληθινού ΠΑΣΟΚ θα σχηματίσουν μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ το νέο προοδευτικό μέτωπο.

Κι όμως σ’ αυτές τις εκλογές θα υπάρξει πισωγύρισμα, αλλά και νέα εξαιρετική προοπτική.

Η κεντροαριστερά με κορμό τον Τσίπρα και όχι τον ΣΥΡΙΖΑ και η ελαφρώς κεντροδεξιά με εξαιρετικά βαρύνουσα ακροδεξιά κλίση, θα είναι τα δυο παιδιά που θα γεννηθούν από την κάλπη αυτής της Κυριακής.

Η Νεοπολίτευση μόλις παίρνει θέσεις στον αγώνα που έρχεται.

Καμία σημασία ποιος θα βάλει το πρώτο γκολ.

Ο αγώνας θα είναι συναρπαστικός.

Ποτέ η Δευτέρα δεν μοιάζει με την Κυριακή.