Δημήτρης Σταράκης: Τώρα μετρά η βοήθεια

Τι να πρωτογράψει κανείς για την τραγωδία στη Δυτική Αττική; Οργή και θρήνος, θυμός και απόγνωση για τις ζωές και τις περιουσίες που χάθηκαν. Άνθρωποι αγνοούνται ακόμη.

Μέσα στην οργή και την αναζήτηση ευθυνών, υπάρχει και η ανθρωπιά. Κινήσεις φωτεινές που μας δείχνουν πόσο ο άνθρωπος δεν ξεχνά τον άνθρωπο: Αυτή η κατάσταση ώθησε έτσι ώστε το Ξενοδοχείο Megara ν’ ανοίξει τις πόρτες του και να διαθέσει τα κενά δωμάτια του σε οικογένειες και ηλικιωμένους. Ήδη ξεκίνησαν και οι πρώτες εκκλήσεις για συγκέντρωση τροφίμων και ρούχων στο δημαρχείο της πόλης (Στρατηγού Ρόκκα Νίκου 45), με το κόσμο

να τρέχει να συνεισφέρει. Η εικόνα με τον άνθρωπο που σώζει ένα γατάκι και οι ανείπωτες ακόμη ιστορίες αλληλοβοήθειας είναι αυτά τα γεγονότα που δε σβήνουν τις ελπίδες μας σε τόσο δύσκολες στιγμές. Ακόμα και ο μοιρασμένος θρήνος των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους είναι πιο ήπιος, στρογγυλεύει έστω και λίγο τα κοφτερά του δόντια που τραυματίζουν την ψυχή.

Αυτές τις ώρες, η κινητοποίηση των ανθρώπων είναι υπερπολύτιμη. Και αυτό που μας κάνει να μην ξεχνάμε το ίδιο μας το είναι είναι η βοήθεια προς τους ανήμπορους ανθρώπους που βιώνουν ακόμη την τραγωδία αυτή. Ένα πιάτο φαγητό, μία κουβέρτα, ρούχα, οτιδήποτε μπορεί να κάνει τους ανθρώπους αυτούς να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι κι έρημοι μπροστά στο κακό που τους βρήκε.

Και οι ευθύνες, θα ρωτήσουν εύλογα οι αναγνώστες του άρθρου; Αυτές επιστρέφουν και πάλι στα βασικά ζητήματα περί δικαιοσύνης στη χώρα μας. Πόσο την επιθυμούμε, πόσο μπορούν να τη στηρίξουν οι λειτουργοί της και πόσο τελικά θα αντέξει η Ελλάδα τη διαιώνιση της ατιμωρησίας.

Οι καθημερινοί, ανώνυμοι ήρωες που δε ζητούν ανταλλάγματα θα κάνουν το χρέος τους προς ανθρώπους και ζώα. Οι επώνυμοι άνθρωποι που έχουν προκαλέσει αυτό το κακό θα λογοδοτήσουν ποτέ;