Χριστόφορος Παπακαλιάτης: Όσα αποκάλυψε για το πρώτο του ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στην ActionAid Ελλάς (εικόνες)

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης ετοιμάζει το πρώτο του ντοκιμαντέρ αφιερωμένο στη δράση που έχει η μη κυβερνητική οργάνωση «ActionAid Ελλάς».

Το ντοκιμαντέρ θα έχει τίτλο «Ένας κόσμος» και αναμένεται να προβληθεί το φθινόπωρο του 2018. Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης ταξίδεψε σε δύο χώρες όπου δραστηριοποιείται η ActionAid, το Νεπάλ και τη Γκάνα.

«Υπάρχουν παιδιά σε κοινότητες

που δεν έχουν πόσιμο νερό να πιούν. Κι όμως έχουν μια χαρά, μια φυσική παιδικότητα και καλοσύνη που εδώ στη δύση δεν την βλέπουμε πλέον πολύ συχνά. Επίσης, κάτι άλλο που μου έκανε εντύπωση σε αυτά τα παιδιά ήταν πως παρά τις ακραίες συνθήκες που βιώνουν, στόχος τους είναι να καταφέρουν να πάνε σχολείο. Να αποκτήσουν γνώση ώστε να έχουν προοπτική. Αν έχουν νερό πόσιμο, αν καλύπτουν τις βασικές τους ανάγκες, ζουν. Αν ζήσουν, τότε θέλουν να πάνε σχολείο και να μάθουν. Αν πάνε σχολείο, τότε μπορούν να βρουν μια δουλειά και να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Και να μην χρειάζονται τη βοήθεια κανενός. Ακούγεται απλοϊκό, το ξέρω. Όμως αυτή είναι η αλήθεια. Η ιδέα να γυρίσουμε στην Αφρική και την Ασία, αληθινές ιστορίες ανθρώπων -χωρίς σενάριο- είναι κάτι που πιστεύω πως ο κάθε σκηνοθέτης θα έβρισκε τρομερά ενδιαφέρον. Και ειδικά όταν πρόκειται για έναν τέτοιο σκοπό». Αυτή την περίοδο ολοκλήρωσε το πρώτο μέρος του ταξιδιού του στην Γκάνα κι αυτό που θυμάται είναι: «Τα παιδιά και τα βλέμματά τους. Οι εκφράσεις τους. Βιώνουν μια κατάσταση που στα δικά μας μάτια φαντάζει ακραία. Και είναι».

Μεταξύ άλλων στη Γκάνα συναντήθηκε με την εφτάχρονη Σάρα, το κορίτσι που ο ίδιος υποστηρίζει μέσω του προγράμματος αναδοχής της οργάνωσης. Η Σάρα ζει σε μια απομακρυσμένη κοινότητα στη Μπολγκατάνγκα της βορειοανατολικής Γκάνας, μια από τις φτωχότερες περιφέρειες της χώρας, όπου περίπου το 40% του πληθυσμού ζει με λιγότερο από δύο δολάρια τη μέρα, χωρίς πρόσβαση σε ασφαλές νερό και ηλεκτρικό ρεύμα. «Η Σάρα είναι ίσως το πιο γλυκό πλάσμα που έχω γνωρίσει. Φόρεσε το καλό της φόρεμα για να με υποδεχτεί, να μου δείξει το σπίτι της, να μου χαρίσει τις ζωγραφιές της», δήλωσε στο ΑΠΕ.

Και συμπλήρωσε για τη συμμετοχή του στα προγράμματα αναδοχής: «Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω αν θα καταφέρω να αλλάξω κάτι γενικότερα. Ούτε ξέρω αν η αναδοχή είναι η λύση σε ένα τόσο μεγάλο χρόνιο πρόβλημα. Μεγάλωσα σε μια εποχή και μια κοινωνία που (υποτίθεται πως) έχει λυμένα κάποια από αυτά τα βασικά προβλήματα, όπως για παράδειγμα το πόσιμο νερό. Είναι πολλά αυτά που δεν ξέρω. Ξέρω όμως με σιγουριά ότι η Σάρα θα ζήσει. Ξέρω επίσης πόση χαρά, υγεία και ελπίδα παίρνει από αυτή την αναδοχή. Είναι μια αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα που λέει πως όταν μπορείς να απλώσεις το χέρι και να βοηθήσεις, με όποιον τρόπο, απλά το κάνεις».

Η εμπειρία αυτή που ζει είναι πρωτόγνωρη. «Αυτά που έζησα κι αυτά που φτιάξαμε μαζί με τα παιδιά στη βόρεια Αφρική δεν περιγράφονται ούτε με λόγια, ούτε με εικόνες. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να επικοινωνήσω με τον δικό μου τρόπο και να πω σε όσους αναδόχους έχουν την ευκαιρία να κάνουν ένα τέτοιο εθελοντικό ταξίδι, να το κάνουν. Να πάνε να δουν από κοντά τη δουλειά που γίνεται με αυτούς τους ανθρώπους».

Αυτές τις ημέρες ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης ετοιμάζει αποσκευές για το δεύτερο σκέλος του ταξιδιωτικού οδοιπορικού του στο Νεπάλ, όπου θα συναντήσει γυναίκες της περιθωριοποιημένης φυλής των Ντάλιτ και θα συνομιλήσει με ανθρώπους, οι οποίοι έχουν πληγεί από το σεισμό του 2015. Τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ θα ολοκληρωθούν στην Ελλάδα με στον Κολωνό και στο χώρο «Επίκεντρο», τον οποίο η «ActionAid» δημιούργησε πριν από ένα χρόνο σε συνεργασία με εξειδικευμένες οργανώσεις και επαγγελματίες για να προσφέρουν δωρεάν υπηρεσίες και προγράμματα σε άτομα που έχουν πληγεί από την οικονομική κρίση.

Οι τρεις χώρες, στις οποίες ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης κάνει τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ, είναι τελικά «Ένας κόσμος» για τον ίδιο. «Με μια πρώτη ματιά μπορεί να έχει τις διαφορές του, αλλά όσο προχωράς και βιώνεις την εμπειρία αυτή ανακαλύπτεις πως τελικά είμαστε όλοι τόσο μα τόσο κοντά… Και πιο συγκεκριμένα όσον αφορά τα παιδιά. Θεωρώ πως τα παιδιά είναι για μένα ο συνδετικός κρίκος του ντοκιμαντέρ. Όπως και στη ζωή», είπε.