Αντώνης Συμεωνάκης: Έγκλημα η ενδοοικογενειακή βία, βγάζουμε μια ΚΡΑΥΓΗ για αυτό

Συνέντευξη στον Γιάννη Βασιλακόπουλο

Ένα θέμα που καίει … Μια πληγή της ίδιας της κοινωνίας… Η ενδοοικογενειακή βία που αφήνει βαριές σκιές στο διάβα της, αποτελεί τον άξονα του θεατρικού έργου ΚΡΑΥΓΗ που ανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι, όχι μόνο για να σοκάρει, αλλά για να παρέμβει στα πράγματα. Ο σκηνοθέτης Αντώνης Συμεωνάκης που υπογράφει την παράσταση, μιλώντας στο Altsantiri.gr περιγράφει τους στόχους του έργου, το δικό του ρίσκο αλλά και το στόχο αυτού του θεατρικού εγχειρήματος…

Κύριε

Συμεωνάκη, θα ήθελα να μοιραστείτε μαζί μου μια συνθήκη: Ένας πολύπειρος δημιουργός στο θέατρο και στο σινεμά, που’ χει υπηρετήσει την τέχνη από πολλές θέσεις, φέτος τολμά και βγαίνει μπροστά με την «ΚΡΑΥΓΗ» ως δημιουργός. Ρίσκο; Συναισθηματική φόρτιση; Ευθύνη απέναντι στο κοινό; Τι επικρατεί περισσότερο;

Όπως κάθε σκηνοθέτης, έτσι και εγώ, ανέλαβα το ρίσκο. Γιατί σκοπός κάθε παράστασης, είναι να αγγίζει το κοινό. Το μόνο εφόδιο που έχεις, είναι η συναισθηματική φόρτιση, το όραμα δηλαδή, να το μεταδόσεις στους ηθοποιούς και μαζί με τα σκηνικά, το φωτισμό και τη μουσική που στη παράστασή μας είναι του Σταύρου Λογαρίδη , αυτή όλη η χημεία, να περάσει στο κοινό, που είναι και ο μοναδικός κριτής και φυσικά, έχεις την ευθύνη απέναντί του.

Δύσκολο το θέμα της ΚΡΑΥΓΗΣ: Κάτι που σημαίνει, όπως το ερμηνεύω, ότι σας καίει να στείλετε ένα μήνυμα. Ποιο είναι αυτό;

Η προσπάθειά μου ήταν, να αποκαλύψω στο κοινό, τις ψυχές των τριών, βάναυσα κακοποιημένων, γυναικών, μέσα στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Και, ήταν τόσο βάναυση, η ενδοοικογενειακή βία, που τους ασκήθηκε, που τις ανάγκασε να γίνουν φόνισσες. Αυτό, ίσως, το μήνυμα περνάει στο κοινό. Πόσο ολέθριο, δηλαδή, σφάλμα, έγκλημα μπορώ να πω, είναι η βία, που πολλές φορές ασκείται, ακόμη και μέσα στην οικογένεια.

Μετά από πολλά χρόνια εμπειρίας στο χώρο του θεάματος, θεωρείτε πως ο δημιουργός είναι σε κάποιο βαθμό «όμηρος» της εμπορικότητας της δημιουργίας του. Με άλλα λόγια πρέπει να κάνουμε κάτι με γνώμονα να αρέσει στον κόσμο, ή να υπηρετεί καίρια το όραμα του δημιουργού;

Νομίζω ότι, αν προσπαθήσεις να βάλεις λίγο απ’ όλα, το αποτέλεσμα είναι, μέτριο έως κακό. Αν το όραμα του δημιουργού είναι αυθεντικό, κινείται από το συναίσθημα και συγχρόνως, μπορεί με σαφήνεια, χωρίς να κάνει τον ιεροκήρυκα, να το εκθέσει στο κοινό, είτε στο θέατρο, είτε στον κινηματογράφο, αλλά και στις άλλες τέχνες, γενικά, το κοινό θα το αντιληφθεί και θα τον ανταμείψει. Αυτό μπορεί να συμβεί από την πιο λαϊκή κωμωδία, μέχρι ένα πολύπλοκο και δύσκολο έργο. Αρκεί να δουλεύεις λιτά, δωρικά και να γνωρίζεις πάντα, ότι δεν είσαι πιο έξυπνος από το κοινό, ώστε να κάνεις τον δάσκαλο ή τον κήρυκα. Απλώς, με ένα φακό, προσπαθείς να φωτίσεις κάποιες μικρές η μεγάλες πτυχές ενός θέματος. Ίσως το μυστικό να είναι, η γωνία και ο τρόπος που φωτίζεις το θέμα, να είναι ορατά απ’ όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο, που είναι και ο τελικός κριτής μας!

Πείτε μας το που, πως και με ποιους της ΚΡΑΥΓΗΣ…

Στο θέατρο ΔΙΕΛΕΥΣΙΣ Λέσβου 15 Κυψέλη, κάθε Τρίτη στις 9, με ένα θίασο εξαιρετικών ηθοποιών και συντελεστές που έχουν γράψει, ο καθένας στο χώρο του, τεράστια ιστορία προσφοράς στο θέατρο, τον κινηματογράφο και τη μουσική.