Απλώς, υποκριτές

Θα μπορούσε αυτό το άρθρο να αρχίζει και να τελειώνει με την παράθεση της παρακάτω είδησης: «Από τη Μαδρίτη όπου βρίσκεται για τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, ο πρωθυπουργός επικοινώνησε τηλεφωνικά με τον αριστούχο μαθητή Κουρό Ντουρμοχαμαντί, παιδί προσφυγικής οικογένειας από το Ιράν που έφτασε πριν από τρία χρόνια με μια πλαστική βάρκα στη Λέσβο και σήμερα διεκδικεί, ως επιτυχών των Πανελλαδικών, την είσοδό του στη σχολή της επιλογής του, το τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών στη Θεσσαλονίκη. Ο Κ. Μητσοτάκης συνεχάρη τον Κουρό, λέγοντάς του ότι αποτελεί παράδειγμα και πηγή αισιοδοξίας. Τον κάλεσε, μάλιστα την ερχόμενη εβδομάδα στο Μέγαρο Μαξίμου για να τα πουν από κοντά». Και θα αρκούσε γιατί συμπυκνώνει σε λίγες γραμμές όλη την υποκρισία και την αναλγησία μιας κυβέρνησης που χρόνια τώρα –είτε ως κυβέρνηση, είτε ως αντιπολίτευση– εργαλειοποιεί στο έπακρο το προσφυγικό/μεταναστευτικό, αξιοποιώντας το ως προνομιακό πεδίο απεύθυνσης στα δεξιά και ακροδεξιά της ακροατήρια.