Το Netflix αγοράζει και σώζει ιστορικό σινεμά στη Νέα Υόρκη

Το Netflix, η streaming πλατφόρμα που έκανε εκατομμύρια συνδρομητές παγκοσμίως να παρακολουθήσουν ταινίες και σειρές από το σπίτι, δημιουργώντας μια πρωτόγνωρη εμπειρία που μετατράπηκε σε τρόπο ζωής, σώζει τον ιστορικό κινηματογράφο του Μανχάταν, «Paris».

Ο κινηματογράφος που άνοιξε το 1948 και έκτοτε αποτελεί «διαμάντι» για τους σινεφίλ, έκλεισε τις πόρτες του τον Αύγουστο, μετά από 70 χρόνια λειτουργίας. Το «Paris» βρίσκεται κοντά στο ξενοδοχείο Plaza

και απέναντι από την νοτιοανατολική είσοδο του Σέντραλ Παρκ. Στην επόμενη γωνία είναι η πολυσύχναστη Πέμπτη Λεωφόρος.

«Ακόμα και μετά από 71 χρόνια, ο κινηματογράφος Paris έχει μια ιστορική κληρονομιά και παραμένει ένας από τους πιο ενδιαφέροντες προορισμούς για όσους αγαπούν το σινεμά, θέλουμε να γίνει το δεύτερό τους σπίτι», δήλωσε ο Τεντ Σαράντος, γενικός διευθυντής περιεχομένου της πλατφόρμας. «Είμαστε πολύ υπερήφανοι που συντηρούμε αυτό το κλασικό κτίριο της Νέας Υόρκης».

Η αίθουσα περιέχει 581 θέσεις και ο κινηματογράφος είναι ο μοναδικός σε ολόκληρη την μητρόπολη με μόνο μια οθόνη. Το εσωτερικό είναι πολύ κομψό με μπλε βελούδινες πολυθρόνες, μια μωβ κουρτίνα, καθώς και ένα άνετο μπαλκόνι. Ο πρώτος του ιδιοκτήτης ήταν η γαλλική εταιρεία παραγωγής Pathé και αρχικά προέβαλε γαλλόφωνες ταινίες. Το 1948, την κορδέλα για τα εγκαίνια του κινηματογράφου «έκοψαν» η Γερμανίδα ηθοποιός Μαρλέν Ντίτριχ και ο πρέσβης της Γαλλίας, λίγο πριν την προβολή της ταινίας «La Symphonie Pastorale» που κυκλοφόρησε δυο χρόνια νωρίτερα. Το 1951, ο κινηματογράφος είχε περικυκλωθεί από θυμωμένους καθολικούς με ηγέτη τον καρδινάλιο Σπέλμαν, κατά τη διάρκεια προβολής της ταινίας του Ρομπέρτο Ροσελίνι, «Το Θαύμα». Στην ταινία, η Αννα Μανιάνι υποδύεται μια έγκυο γυναίκα, η οποία είναι πεπεισμένη ότι κυοφορεί τον Ιησού Χριστό.

Ωστόσο, τις τελευταίες δεκαετίες, το «Paris» έχει κάνει κάποιες περίεργες επιλογές ως προς το πρόγραμμα. Για παράδειγμα, κανένας δεν περίμενε να δει τους «Εκδικητές» (“Avengers”), δεδομένου ότι επρόκειτο για ανεξάρτητο κινηματογράφο που συχνά οι ταινίες του οδηγούσαν σε συζητήσεις μεταξύ των θεατών.