Σε ηλικία 101 ετών, ψαρεύει ακόμα αστακούς και δεν σκοπεύει να τα παρατήσει σύντομα

Όταν η Βιρτζίνια Όλιβερ άρχισε να ψαρεύει αστακούς στις βραχώδεις ακτές του Μέιν, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος απείχε μια δεκαετία, τα ηλεκτρικά φανάρια ήταν μια πρόσφατη εφεύρεση και ελάχιστες γυναίκες μάζευαν αστακούς.

Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, σε ηλικία 101 ετών, ασχολείται με αυτό ακόμα. Η παλαιότερη ψαράς αστακών στην πολιτεία και πιθανότατα η γηραιότερη στον κόσμο, η Όλιβερ εξακολουθεί πιστά να στήνει τις παγίδες της στο Ρόκλαντ του Μέιν, με τον 78χρονο γιο της Μαξ.

Η Όλιβερ άρχισε να παγιδεύει αστακούς σε ηλικία

8 ετών και πλέον τους πιάνει χρησιμοποιώντας ένα σκάφος που κάποτε ανήκε στον σύζυγό της, που δεν είναι πλέον στη ζωή, το οποίο φέρει το όνομά της, «Βιρτζίνια». Είπε ότι δεν έχει πρόθεση να σταματήσει, αλλά ανησυχεί για την υγεία του πληθυσμού αστακών του Μέιν, ο οποίος έχει υποστεί μεγάλη πίεση εξαιτίας της υπεραλίευσης τα τελευταία χρόνια.

Η βιομηχανία αστακών έχει αλλάξει κατά τη διάρκεια πολλών δεκαετιών που η Όλιβερ ασχολείται με το επάγγελμα και οι αστακοί έχουν εξελιχθεί από φαγητό της εργατικής τάξης σε λιχουδιές για λίγους. Οι αστακοί κόστιζαν 28 λεπτά το κιλό στις αποβάθρες όταν άρχισε να τους ψαρεύει. Πλέον, η τιμή τους είναι 15πλάσια. Οι παγίδες σύρματος έχουν αντικαταστήσει τα αγαπημένα της παλιά ξύλινα κουτιά, τα οποία αυτές τις μέρες χρησιμοποιούνται ως κιτς διακόσμηση σε εστιατόρια με θαλασσινά.

Η Όλιβερ λέει ότι ήταν προορισμένη για αυτή τη ζωή, με κάποιους τρόπους. Ο πατέρας της ήταν έμπορος αστακών και ενέπνευσε την αγάπη για την επιχείρηση στην Όλιβερ.

Ο Γουέιν Γκρέι, οικογενειακός φίλος που ζει κοντά, είπε ότι η Όλιβερ είχε αναπτύξει έναν μικρό φόβο πριν από δύο χρόνια όταν ένα καβούρι της έκοψε το δάχτυλο και έπρεπε να κάνει επτά ράμματα. Δεν σκέφτηκε όμως να κρεμάσει τις παγίδες αστακών της.

Ο γιατρός την ρώτησε: «Γιατί ασχολείσαι με αυτές τις δραστηριότητες;», λέει ο Γκρέι και του απάντησε: «Γιατί το θέλω».

Μετά από όλα αυτά τα χρόνια, η Όλιβερ εξακολουθεί να ενθουσιάζεται με ένα δείπνο με δικό της αστακό και συνήθως φτιάχνει ένα για τον εαυτό της περίπου μία φορά την εβδομάδα. Ωστόσο δεν σχεδιάζει να σταματήσει σύντομα το ψάρεμα.

«Μου αρέσει να το κάνω, μου αρέσει να βρίσκομαι δίπλα στο νερό», λέει. «Και γι′ αυτό θα συνεχίσω να το κάνω όσο μπορώ.»

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕΤα ζώα μεταμορφώνονται για να αντιμετωπίσουν την κλιματική αλλαγή και με την ελπίδα να επιβιώσουνΕκπαίδευσαν αγελάδες να πηγαίνουν τουαλέτα για να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του θερμοκηπίουΝησιά Φερόε: Σφαγή 1.500 δελφινιών στο κυνήγι της ντροπής