Ρομποτική και Ολυμπιακοί Αγώνες: Eνας ισχυρός συνδυασμός φωτογραφίας

Mία αθλήτρια του καλλιτεχνικού πατινάζ πλαισιωμένη γύρω της μόνο από κομμάτια πάγου κοιτάζει ψηλά, σχεδόν ικετευτικά. Ένας τερματοφύλακας του χόκεϊ τεντώνεται μέσα στα δίχτυα του τέρματός του, η ήττα είναι έκδηλη σε όλα τα άκρα του, και το πρόσωπό του συνοφρυωμένο. 

Αυτές οι εικόνες που θυμίζουν κάτι από πίνακες ζωγραφικής της Αναγέννησης αποτυπώνουν το μπαράζ των συναισθημάτων που προκαλούνται κατά τη διάρκεια των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων.

Τι κρύβεται όμως από πίσω τους; Ρομπότ.

Τα πέντε φωτογραφικά πρακτορεία που έχουν πρόσβαση στους Ολυμπιακούς Αγώνες,( Reuters, Getty Images, Agence France-Presse, Xinhua και The Associated Press) χρησιμοποιούν όλα ρομποτική τεχνολογία για να βελτιώσουν τις λήψεις τους.

Ωστόσο, οι φωτογραφίες δεν πιστώνονται σε π.χ. “AP Photo/Robot”. Οι παλιές καλές δεξιότητες φωτογραφίας και το ένστικτο είναι αναπόσπαστα στοιχεία για τη δημιουργία τους.

Πως βγαίνουν λοιπόν;

Μια διαδικασία σε εξέλιξη

Η μέθοδος δεν μετρά ούτε μια δεκαετία - κανείς δεν χρησιμοποιούσε ρομποτική, τουλάχιστον στους Ολυμπιακούς Αγώνες, πριν από τους Θερινούς Αγώνες του 2012. Δεν επρόκειτο να υπάρχουν ειδικές πλατφόρμες στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις του Λονδίνου, και γι αυτό χρησιμοποιήθηκαν βαριές κατασκευές συνδεδεμένες με καλώδια. Αυτό απαιτούσε κάτι πρωτόγνωρο να μάθουν οι χειριστές ολοκλήρη τη λειτουργική διαδικασία μέσω σύνδεσης δικτύου.

Ο βασικός φωτογράφος του AP είναι ο Ντέιβιντ Τζ. Φίλιπ, ο οποίος εδρεύει στο Χιούστον του Τέξας. Λίγο πριν από τους Αγώνες του Λονδίνου, επιφορτίστηκε με την επινόηση ενός υποβρύχιου συστήματος κάμερας - μια αποστολή που εξετέλεσε με επιτυχία. Είναι δύτης και γενικά ψάχνεται με την τεχνολογία, έχοντας μάθει προγραμματισμό από τα πρώτα του βήματα.

Ένα σύστημα που ”γεννιέται” από ανάγκη συνεχίζει να εξελίσσεται, λέει ο Φίλιπ, προσθέτοντας ότι η παρακολούθηση των αλλαγών λογισμικού είναι ένας «κινούμενος στόχος». Η ρομποτική εφαρμόζεται και σε άλλες ξεχωριστές αθλητικές εκδηλώσεις: το Super Bowl αυτής της εβδομάδας, το World Series του μπέιζμπολ, ακόμη και για τα προεδρικά debate.

Ο προγραμματισμός για τους Ολυμπιακούς ξεκινά συνήθως μερικά χρόνια πριν την έναρξή τους. Ωστόσο λόγω της πανδημίας, ο Φίλιπ δεν μπορούσε να ταξιδέψει στις εγκαταστάσεις του Πεκίνου και γι αυτό κατέφυγε σε  τηλεδιασκέψεις μέσω Zoom και στη μελέτη σχηματικών παραστάσεων. 

αλλά η συνηθισμένη επίσκεψη στον ιστότοπο 18 μήνες νωρίτερα έπρεπε να αντικατασταθεί με τηλεδιασκέψεις Zoom που προκαλούνται από πανδημία και μελέτη σχηματικών σχεδίων. Ο συνολικός εξοπλισμός, τουλάχιστον 10 εμπορευματοκιβώτια φορτίου, πρέπει να αποστέλλονται δύο έως τρεις μήνες πριν από την έναρξη των Αγώνων. Χρειάστηκε τόσο πολύς χρόνος για να επιστρέψουν οι εξέδρες από τους Αγώνες του Τόκιο, που όταν έφτασαν στο Χιούστον το φθινόπωρο, ήταν σχεδόν καιρός να σταλούν πίσω στην Ασία.

Χρησιμοποιώντας την τεχνολογία

Λίγοι φωτογράφοι του AP είναι εκπαιδευμένοι στο πώς να χρησιμοποιούν την τεχνολογία. Οι φωτογράφοι Κρις Κάρλσον και Τζεφ Ρόμπερσον — με έδρα το Σάρλος, στη Βόρεια Καρολίνα και το Σεντ Λούις, αντίστοιχα — συναντιώνται με τον Φίλιπ στο Χιούστον μια εβδομάδα πριν από την αποστολή του εξοπλισμού. Τον βοηθούν να κατασκευάσει τις εξέδρες, να τις προγραμματίσει ... και μετά να τις αποσυναρμολογήσει, ώστε να αποσταλούν.

Στον αντίποδα, μόνο ο Φίλιπ παρευρίσκεται στην επιστροφή τους, ξεπακετάροντας αργά τα κοντέινερ κατά τη διάρκεια μιας εβδομάδας - μια αντίθεση που αντανακλά την παρατεταμένη προετοιμασία με την ξαφνική αυλαία των Ολυμπιακών Αγώνων για αθλητές, διοργανωτές και μέσα ενημέρωσης.

Χειρίζοντας τις κάμερες

Ενώ oι περισσότεροι φωτογράφοι συνήθως εργάζονται στο Κλειστό Στάδιο της Πρωτεύουσας, οι φωτογράφοι των αγώνων χόκεϋ χειρίζονται τις τηλεχειριζόμενες κάμερες ταυτόχρονα. Καθώς αυτές οι κάμερες είναι τοποθετημένες πάνω από τα τέρματα, είναι προφανές πότε πρέπει να τραβήξουν φωτογραφίες.

Το AP έφερε λιγότερες τηλεχειριζόμενες ρυθμίσεις στο Πεκίνο από ό,τι το καλοκαίρι στο Τόκιο, οπότε το προσωπικό φωτογραφίας έπρεπε να επιλέξει τα αθλήματα όπου η τεχνολογία θα απέδιδε στο μάξιμουμ, λέει ο Φίλιπ. Η αξία του εξοπλισμού στις πλατφόρμες ανέρχεται στα τουλάχιστον 100.000 δολαρία. Όποιο κι αν είναι το κόστος, προσθέτει, «η ανταμοιβή μας, τι μπορούμε να κάνουμε με αυτόν, αξίζει τον κόπο 10 φορές παραπάνω».

Η δυνατότητα ελέγχου των καμερών από πολλούς διαφορετικούς χώρους εφαρμόστηκε πιλοτικά το 2016 στο Ρίο. Αυτό σημαίνει ότι οι φωτογράφοι τεχνικά δεν χρειάζεται να βρίσκονται στο χώρο για να πάρουν τις φωτογραφίες. Ο Ρόμπερσον φωτογράφησε ένα ζευγάρι πατινέρ από το γραφείο του AP στο Main Media Center, ώστε να μπορέσει να παραβρεθεί στην τελετή έναρξης. Αλλά σίγουρα προτιμάται η παρουσία στον χώρο, προσφέροντας μια ευρύτερη προοπτική.

Στο Capital Indoor Stadium, ο Ρόμπερσον έχει τον τον σταθμό του πάνω από την κερκίδα τύπου. Εκεί υπάρχει ένας πίνακας ελέγχου σε μια οθόνη με το λογισμικό ρομποτικής. Ένα joystick επιτρέπει το ζουμ και οι φωτογραφίες μπορούν να τραβηχτούν κάνοντας κλικ σε ένα μικρό πληκτρολόγιο. Μια δεύτερη οθόνη με λογισμικό Sony εμφανίζει την προβολή από κάθε κάμερα και του επιτρέπει να προσαρμόζει τις ρυθμίσεις της κάμερας, όπως την ταχύτητα κλείστρου και το διάφραγμα.

Παρακολουθεί την οθόνη πολλαπλών προβολών, τη δράση στον πάγο και την επεξεργασία φωτογραφιών στο φορητό υπολογιστή του ταυτόχρονα!

«Είναι σαν να παίζω ένα βιντεοπαιχνίδι και δεν είμαι καλός στα βιντεοπαιχνίδια», είπε ο Ρόμπερσον. «Αυτό είναι το πιο δύσκολο πράγμα που έχω κάνει ποτέ».

Mάλιστα κάποια φορά, ένας κατασκευαστής ρομποτικής ήθελε 5.000 $ για ένα χειριστήριο, οπότε ο Φίλιπ ανακάλυψε πώς να το αντιστοιχίσει σε ένα παλιό joystick του PlayStation 2!

«Σα να μαθαίνεις τη φωτογραφία από την αρχή»

Ο Ρόμπερσον εκτιμά ότι τα 4/5 των φωρτογραφιών που τραβήχτηκαν με τη βοήθεια της ρομποτικής δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν. Μερικές φορές, επειδή οι αθλητές είναι τόσο γρήγοροι, πρέπει να... πατήσει όλα τα κουμπιά του πληκτρολογίου ταυτόχρονα, μ′ αποτέλεσμα πολλές φωτογραφίες να απεικονίζουν μόνο τον βρώμικο, σημαδεμένο πάγο.

Παρά το άγχος, ο Ρόμπερσον λέει ότι του αρέσει: «Μόλις άρχισα να το κάνω, ήταν σα να μαθαίνω ξανά φωτογραφία».

O Φίλιπ λέει ότι υπάρχει ένα σημαντικό πράγμα στη λίστα επιθυμιών του καθώς η τεχνολογία συνεχίζει να εξελίσσεται. Υπάρχει ήδη περιστροφή, κλίση και ζουμ, αλλά θα ήθελε τη δυνατότητα για B-Roll ώστεα να προσθέσει έναν τέταρτο άξονα.

Παρόλα αυτά, υπάρχει μόνο ένα σημαντικό εμπόδιο στο δρόμο της ρομποτικής: η Spidercam (κάμερα αράχνη), μια βιντεοκάμερα που κρέμεται από καλώδια και που πέφτει προς τα κάτω, ακολουθώντας κάθε κίνηση των αθλητών σαν ένα πρόθυμο κουτάβι. Ο Φίλιπ αναστενάζοντας παραδέχεται πως «Είναι πάντα ένας μπαλάς να χειριστείς την spidercam». 

Πηγή: Associated Press

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕΧειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες: Επικές τούμπες αθλητών στις παγωμένες πίστες του ΠεκίνουΧειμερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες: «Πράσινο φως» για να αγωνιστεί η Καμίλα ΒαλίεβαΗ μόνη πόλη στον κόσμο που θα μπορεί να κάνει Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες το 2100