Πολιτική ατεχνία

Δώσε μου το σύμπαν

να το μηδενίσω

με μια κραυγή μυρμηγκιού

Νίκος Παπαδάκης, Ό,τι [δεν] θα μπορούσε να είναι αλλιώς

Τί ρέει από τη γλώσσα των πολιτικών όταν απευθύνονται στο λαό; Μέλι [Νέστωρ,Ιλιάς Α247-249] ευφράδειας κι αλήθειας; Γλυκόπικροι αμφίσημοι χρησμοί ψευδο-άθλων; Ή μήπως πικρό φαρμάκι νέων συμφορών;

Ο εύγλωττος, ηδυεπής, χαρισματικός, νηφάλιος πολιτικός ρήτορας δεν πρέπει να συγχέεται με τον αυθάδη, επιτηδευμένο, υποκριτικό, πομπώδη μονόλογο του επιδειξία [πάντοτε ανακριβολογούντος] πολιτικάντη.

Η άσκοπη φλυαρία με λογοδαίδαλους ατεκμηρίωτους κι αναπόδεικτους συλλογισμούς [που απλώς επιχειρούν ν'αντικατηγορήσουν τους κατήγορους] υποκρύπτει μια μισολογία χωρίς ηθική βάση. Πρέπει κάποτε να το καταλάβουμε.

Ο δημηγορικός λόγος δεν ταυτίζεται με το δημεγερτικό. Η γενναιότητα της ψυχής κι η ταπεινοφροσύνη του ήθους δεν είναι συμβατές με την αλαζονεία της αλλοτρολογίας και της μωρολογίας.

Το «κρα» του κόρακα σε καμμία περίπτωση [και με οποιαδήποτε τεχνολογία] δε μπορεί ν'ακουστεί σαν κελάϊδισμα αηδονιού.

Η απραγμοσύνη κι η λαφυραγωγική πλεονεξία του ανωφελούς δεν είναι δυνατό να χαρακτηρίζουν «ανασκευαστές» της Ιστορίας.

Μεγαλοποιούν τα κοινά κι απλούστατα και τα πλασσάρουν σαν φιλοσοφία. Μηδενική διαλεκτική, εικόνες και σημεία αντί για επιχειρήματα. Λόγος εριστικός με υπερχειλή πρόθεση ν'αποσπάσουν χειροκροτήματα από τους «πανηγυριστές».

Η αγαθή πρόθεση είναι ίδιον των φρονίμων κι όχι των μικροπρεπών και μικρόψυχων, οι οποίοι θέλουν να «νικούν» χωρίς αρετή και να δοξάζονται χωρίς έντιμο αγώνα. Ο έπαινος είναι λόγος αρετής για τους «μάκαρες ισόθεους» κι όχι για όσους [θα έπρεπε να] αισθάνονται όνειδος για όσα έκαναν [κρυφά ή φανερά].

Η τύχη έχει ένα όριο. Η πολιτική τέχνη έχει άλλους κανόνες επιτυχίας. Δεν είναι παιχνίδι πεσσών [=ζαριών] που τα ρίχνεις κι όπου πάνε αλλά θα βρεις τρόπο να θριαμβολογήσεις στους «ομού ακούοντες» [ότι τάχα ήξερες τί έκανες].

Είναι βέβαιο ότι τέτοιοι ηγέτες τελευτούν πολιτικά έρημοι φίλων όμως στο μεταξύ έχουν διαλύσει τα ήθη και τις παραδόσεις μιας χώρας [αφού συνήθως ασκούν την εξουσία με τον ίδιο άνομο τρόπο με τον οποίο την είχαν κατακτήσει].

Μαστροχαλαστές της Δημοκρατίας.

ΥΓ. Εμεγαλοφρόνει, όχι δι' όσα ώφειλεν εις την τύχην, αλλά δι' όσα ώφειλεν εις εαυτόν [Αριστοτέλους,Ρητορική Τέχνη Α,1368α,4]

ΥΓ2. Όποιος νικά φαντάζεται ότι υπερέχει [Αριστοτέλους,Ρητορική Τέχνη Α,1370 β,34]

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.