Με αφορμή τη Ρόδο και ό,τι ακολουθήσει

Από την εμπειρία μου ως εθελοντής στην δασοπροστασία του Υμηττού την δεκαετία του 90, ένα πράγμα έχω συγκρατήσει: αν τη φωτιά σ ένα δάσος δεν την αντιμετωπίσεις στα πρώτα 5 λεπτά από την εκδήλωση της, το παιχνίδι είναι χαμένο, ανεξάρτητα των μέσων που έχεις στη διάθεση σου. Πόσο μάλλον όταν μια φωτιά καίει επί 5-6 μέρες, -στην περίπτωση της Ρόδου-, κι αφήνεται με την λογική ότι περιορίζεται σε παλιό δάσος!

Επίσης να θυμίσουμε ότι την κύρια πρόληψη των δασικών πυρκαγιών μέχρι το 1998

Η μεταφορά των αρμοδιοτήτων αυτών από τα δασαρχεία στην πυροσβεστική που είχε οχήματα και προσωπικό εκπαιδευμένα για αστική αντιμετώπιση πυρκαγιών ήταν καταστροφική και φέρει την υπογραφή του σημερινού επίδοξου διεκδικητή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, κου Στέφανου Τζουμάκα. Είκοσι πέντε χρόνια μετά και παρά τα νέα υπουργεία για την πολιτική προστασία και την κλιματική κρίση, τα δασαρχεία παραμένουν υπο-στελεχωμένα και δεν εμπλέκονται στον σχεδιασμό της πρόληψης των δασικών πυρκαγιών. (Βλ σχετικά το άρθρο του Θανάση Τζιούμπα: https://ardin-rixi.gr/archives/251517...)

Να τονίσουμε δε ότι η ανάθεση του καθαρισμού των δασικών περιοχών από το Υπουργείο θα πρέπει να ξεκινάει την άνοιξη και να ολοκληρώνεται αρχές καλοκαιριού κι όχι στα μέσα του καλοκαιριού με προοπτική ολοκλήρωσης στα τέλη του Σεπτέμβρη, μη επιτυγχάνοντας στην ουσία κάποια πρόληψη.

Στον αστικό ιστό ο καθαρισμός και η συντήρηση των οικοπέδων και των ελευθέρων χώρων θα πρέπει να αποτελεί ευθύνη κατοίκων σε συνεργασία με τους δήμους με συγκεκριμένες αρμοδιότητες σε νέα υπό σύσταση συνοικιακά συμβούλια.

Ακόμη η σύνδεση των πυρκαγιών με τις ανεμογεννήτριες είναι ατυχέστατη δεδομένου ότι είναι εφικτή η εγκατάσταση αυτών ακόμα και σε περιοχές Natura σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία. Σε αντίθεση με την κυοφορούμενη φιλολογία ή αυτόματη κήρυξη μιας περιοχής ως αναδασωτέας μετά από πυρκαγιά δυσχεραίνει την προοπτική εγκατάστασης ΑΠΕ. Περισσότερο νόημα θα είχε η σύνδεση των οικονομικών συμφερόντων που σχετίζονται με την υλοτομία και την αποκατάσταση των καμένων περιοχών μετά τις πυρκαγιές.

Με αφορμή τη Ρόδο θα πρέπει να επαινεθεί ο ρόλος των εθελοντών και των κατοίκων στην αντιμετώπιση της πυρκαγιάς και στην παροχή βοήθειας και υποστήριξης στους τουρίστες. Ο εθελοντισμός και η κοινωνική αυτό-οργάνωση σε τοπικό επίπεδο θα πρέπει να υποστηριχθεί περαιτέρω θεσμικά.

Ατυχέσταστη η προτροπή Καμένου να ζητήσει η Ελλάδα από τον Πούτιν τα ρωσικά πυροσβεστικά αεροσκάφη Beriev, αλλά και οι επευφημίες Κυβερνητικών κύκλων για την συμβολή των Τουρκικών πυροσβεστικών στην κατάσβεση της πυρκαγιάς στην Ρόδο, ενώ είναι προφανές ότι λειτουργούν και ως κατασκοπευτικά, αποτελούν ενδείξεις εργαλειοποίησης μιας καταστροφής για την προώθηση γεωπολιτικής ατζέντας.

Η συχνότητα και η σφοδρότητα των φυσικών καταστροφών λόγω της κλιματικής απορρύθμισης επηρεάζει άμεσα το αναπτυξιακό μοντέλο και ιδιαίτερα τον κλάδο του τουρισμού και του πρωτογενή τομέα. Η μονοκαλλιέργεια του τουρισμού σ ένα νησί όπως η Ρόδος όπου ο τουρισμός συμβάλλει στο 66% του τοπικού ΑΕΠ –έναντι 13% κατά μέσο όρο στην Ελλάδα-, έχει ήδη υπερβεί την φέρουσα ικανότητα του οικοσυστήματος και δεν αποτελεί βιώσιμη προοπτική, σε μια περιοχή μάλιστα που απειλείται στρατιωτικά από την Τουρκία.