Κρίση στη Μέση Ανατολή: Με το βλέμμα στο Ιράν και την επόμενη ημέρα

Οχήματα περνούν μπροστά από διαφημιστική πινακίδα που δείχνει τον εκλιπόντα Ιρανό στρατηγό των Φρουρών της Επανάστασης Qassem Soleimani, ο οποίος σκοτώθηκε στο Ιράκ σε επίθεση αμερικανικού μη επανδρωμένου αεροσκάφους το 2020, να φιλάει το μέτωπο του δολοφονημένου ηγέτη της Χεζμπολάχ Hassan Nasrallah, στην Τεχεράνη του Ιράν, Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2024. (AP Photo/Vahid Salemi)

Αν προσεγγίσουμε τις στρατιωτικές εξελίξεις στην Μέση Ανατολή στο πλαίσιο της μεγάλης εικόνας, αυτής της αναδιάταξης των πόλων παγκόσμιας ισχύος, το γεωπολιτικό συμφέρον του Ελληνισμού

γέρνει σαφώς προς το Ισραήλ. Δεδομένου ότι ο εμπορικός Κινεζικός δρόμος του μεταξιού αναβαθμίζει γεωστρατηγικά το Ιράν και την Τουρκία με απολήξεις στη βιομηχανική αστική τάξη σε Γερμανία και Γαλλία, κάθε εναλλακτική χάραξη θα ήταν υπέρ του εθνικού μας συμφέροντος.

Το τρομοκρατικό χτύπημα της Χαμάς πριν ένα χρόνο δεν έγινε προφανώς για την προάσπιση των αιτημάτων των Παλαιστινίων αλλά για την ματαίωση των συμφωνιών του Αβραάμ μεταξύ Ισραήλ και Αραβικών χωρών και για την ματαίωση του νέου εμπορικού δρόμου σύνδεσης της Ινδίας με την Ευρώπη (IMEC).

Οι επιθετικές ενέργειες των φιλο-ιρανών Χούθι δεν γίνονται στο όνομα της αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό αλλά για να καταστήσουν σαφές πως η παγκόσμια εφοδιαστική αλυσίδα θα βρίσκεται υπό των έλεγχο αντι-δυτικών δυνάμεων. Από τον πορθμό της Μάλακκας στην Νότια Κίνα μέχρι τα στενά του Ορμούζ , την Ερυθρά Θάλασσα και το Σουέζ, ο έλεγχος του διεθνούς εμπορίου από την Κίνα καθίσταται καθοριστικής σημασίας στον ανταγωνισμό της με την υποχωρούσα Δύση.

Οι απειλές της Κινεζικής εισβολής στην Ταιβάν, η στρατιωτική ενίσχυση της Ρωσίας, η ισχυροποίηση του Ιράν με πυρηνικό εξοπλισμό και οι εμπορικές συμφωνίες εξαγωγής πετρελαίου και φυσικού αερίου προς στην Κίνα, συνιστούν πτυχές της Ευρασιανικής ισχύος.

Μια εναλλακτική εμπορική οδός από την Ν. Ανατολική Ασία, την Ινδία, τις χώρες του Κόλπου, και το Ισραήλ μέχρι την Ελλάδα και την Ευρώπη θα συνιστούσε περιορισμό της Κινεζικής ισχύος και θα ευνοούσε την μαζική μετεγκατάσταση επιχειρήσεων από το έδαφος της.Προϋπόθεση μιας τέτοιας προοπτικής είναι η στρατηγική ήττα του Ιράν με την ανατροπή του θεοκρατικού καθεστώτος της.

Το Ιράν γνωρίζει πολύ καλά ότι με ένα συντριπτικό πλήγμα στην εικόνα του ως πυρηνικής και στρατιωτικής δύναμης και στα τρομοκρατικά ισλαμικά δίκτυα του άξονα της αντίστασης, το σάπιο θεοκρατικό καθεστώς θα καταρρεύσει εγκαινιάζοντας έναν νέο ιστορικό κύκλο, πιο δημοκρατικό για τους Ιρανούς πολίτες και ιδιαίτερα για τις γυναίκες. Υπό αυτό το πρίσμα το Ισραήλ θα προχωρήσει σε στρατηγικό πλήγμα στις πετρελαϊκές ή στις πυρηνικές εγκαταστάσεις πιθανότητα με την συνδρομή των ΗΠΑ.

Οι Ισραηλινοί γνωρίζουν ότι τώρα είναι το momentum μιας τέτοιας επίθεσης, έχοντας την δικαιολογία μετά τις πρόσφατες πυραυλικές επιθέσεις του Ιράν ενώ Χαμάς και Χεσμπολάχ έχουν υποστεί καταλυτικά πλήγματα. Θα ήθελαν επίσης να προκαταβάλουν με τα όποια τετελεσμένα της στρατιωτικής επίθεσης το νέο πρόεδρο που θα προκύψει από τις επικείμενες εκλογές στις ΗΠΑ.

Όσο δε θα περιορίζεται η ισχύς του ισλαμισμού στην Μέση Ανατολή ο Ερντογάν θα οδηγείται σε αναδίπλωση φοβούμενος και το ενδεχόμενο ενεργοποίησης του Κουρδικού παράγοντα.

Το Ισραήλ τέλος οφείλει να υπερβεί τις αντιλήψεις των ακραίων κύκλων του περί εξαφάνισης των Παλαιστινίων -αντίστοιχες εκείνων περί εξαφάνισης του Κράτους του Ισραήλ από το Ιραν- και να καθίσει σε διαπραγματεύσεις μ’ ένα νέο Παλαιστινιακό πολιτικό μόρφωμα για να διευθετήσει την ομαλή συνύπαρξη στην περιοχή και να αποδοθεί η αναγκαία ανθρωπιστική βοήθεια στους αμάχους.

Κάθε άλλη εκδοχή θα διαιωνίσει την πολεμική αντιπαράθεση και θα δημιουργήσει έναν νέο κύκλο τρομοκρατίας με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της Μέσης Ανατολής.