Κι αν παραιτείτο ο κ. Παυλόπουλος;

Αν πιστέψουμε τον Αβραάμ Λίνκολν: «η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου».

Είμαι βέβαιος ότι θα υπάρχουν αρκετοί συμπολίτες μας που θα τρόμαζαν στην ιδέα μιας παραίτησης Παυλόπουλου. Θα την εκλάμβαναν ως συνταγματική εκτροπή και απαρχή αναρχίας. H αλήθεια είναι ότι και μόνο στη σκέψη, κάθε δημοκρατικός πολίτης θα έπρεπε να ανατριχιάζει. Μια παραίτηση Παυλόπουλου με σκοπό να προκηρυχθούν εκλογές θα μπορούσε να εκληφθεί ως πράξη πολέμου εναντίον της λαϊκής βούλησης ή ως οιονεί πραξικόπημα. Μην βιαστείτε. Μήπως οι δύσκολες στιγμές απαιτούν δύσκολες αποφάσεις; Και μήπως η κατάσταση είναι τόσο οριακή που χρειάζονται, όντως, τόσες δύσκολες αποφάσεις;

Μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για τις τηλεοπτικές άδειες -κι ενώ την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές αναμένονται εξελίξεις που μπορεί από μόνες τους να οδηγήσουν ακόμα και σε πρόωρες εκλογές- πολλοί μιλάνε για την αντίδραση της Κυβέρνησης ή για «συμφέροντα» που νίκησαν, αλλά ελάχιστοι κάνουν λόγο για τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων που ακολουθεί η Κυβέρνηση.

Η Κυβέρνηση -για μια ακόμα φορά- σε ένα από τα κύρια θέματα της πολιτικής της, λειτούργησε με τρόπο τυχοδιωκτικό κι ερασιτεχνικό. Πίεσε πάλι τα πράγματα στα άκρα, όχι μόνο χωρίς φειδώ και περίσκεψη, χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό, αλλά και χωρίς επαγγελματική λογική, προσπάθεια και προγραμματισμό. Αποτέλεσμα να γνωρίσει μια μεγάλη ήττα, βαρύτατου πολιτικού συμβολισμού.

Εκείνο που πλέον θα έπρεπε να τρομάζει είναι η εμπειρία των δύο τελευταίων ετών με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Όχι η παραίτηση Παυλόπουλου. Δεν υπάρχει καμία επιτυχία. Δεν υπάρχει κανένα θετικό αποτέλεσμα. Αντίθετα, υπάρχει μια σταθερή πορεία συνεχούς φτωχοποίησης της κοινωνίας. Προσφυγικό, υγεία και δικαιοσύνη αποτελούν τίτλους πολιτικών κεφαλαίων παταγώδους αποτυχίας. Κατ' ουσία τα δύο τελευταία χρόνια έχουν μια λογική αυτόματου πιλότου. Όπου πήρε πρωτοβουλία η Κυβέρνηση η κατάσταση επιδεινώθηκε, εκεί που δεν πήρε, έμεινε βασανιστικά στάσιμη.

Την ίδια ώρα οι όποιες διορθώσεις στην πορεία έρχονται μόνο από το εξωτερικό, με τρόπο που έχει να κάνει με την υιοθέτηση πιεστικών αποφάσεων: στη θεωρία με θετικό πρόσημο, αλλά στην πράξη με εξάντληση κάθε αποθέματος αντοχής των Ελλήνων πολιτών.

Εκείνο που πλέον θα έπρεπε να τρομάζει είναι η εμπειρία των δύο τελευταίων ετών με την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Όχι η παραίτηση Παυλόπουλου.

Ταυτόχρονα, οι εσωτερικές συνθήκες συμβάλλουν έτσι ώστε η Ελλάδα να χάνει τεράστιες ευκαιρίες που το διεθνές momentum παράγει. Η περίοδος θα μπορούσε να συμβάλει στην επίλυση του Κυπριακού (όπου η Κυβέρνηση της Κύπρου κάνει φιλότιμες προσπάθειες και πιθανόν πολύ σύντομα να δείξει συγκεκριμένο καλό αποτέλεσμα), ενώ το προσφυγικό, η έξοδος της Βρετανίας από την οικογένεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και η κατάσταση στη Μέση Ανατολή θα μπορούσαν να δώσουν χρυσές ευκαιρίες ώστε η Ελλάδα να φύγει άμεσα από την κρίση.

Σ' αυτό το ευρύτερο σκηνικό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας καλείται από το θεσμικό του ρόλο να κρίνει εάν η Δημοκρατία, στο όνομα της οποίας κυβερνά η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, είναι ή όχι σε κίνδυνο. Εάν οι θυσίες των Ελλήνων πολιτών είναι σε κίνδυνο. Εάν η χώρα κινδυνεύει να βυθιστεί στον όλεθρο. Κι εάν ο τρόπος με τον οποίο κυβερνά η σημερινή κυβέρνηση είναι συμβατή με τις αρχές και τις αξίες της αστικής δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας δεν είναι ρόλος, είναι πρόσωπο. Και επειδή έχει αμφισβητηθεί περισσότερο και από τον κ. Σαρτζετάκη έχει χρέος να αναμετρηθεί με το μέγεθος του αξιώματος και της ευθύνης που ανέλαβε. Και η ζυγαριά της Ιστορίας θα αποφανθεί για το αν εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη ελλιπής ή όχι.

Διότι υπάρχουν Έλληνες οι οποίοι πλέον τρέμουν για το μέλλον του τόπου και το δικό τους. Βλέπουν να περιπαίζεται ο τρόπος ζωής τους και παρατηρούν την απώλεια της πρακτικής λογικής.

Είναι γεγονός ότι υπάρχει μια πάρα πολύ λεπτή γραμμή πάνω στην οποία ακροβατεί η χώρα μας κι ως επακόλουθο όλοι εμείς οι Έλληνες πολίτες. Και οι εκπρόσωποι των θεσμών οφείλουν να διορθώσουν τα δικά τους λάθη και να αφουγκραστούν την πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα αδιαμφισβήτητα σκληρή.

Από την άλλη είναι γεγονός ότι μια παραίτηση Παυλόπουλου ακούγεται ως μια εξωθεσμική κίνηση, η οποία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από δημοκρατικά ευαίσθητους πολίτες. Μήπως, όμως, πλέον είναι η μοναδική πρακτικά λογική λύση;

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.