Η έκπτωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε γερμανική ηγεμονία

Είναι προφανές πλέον, ακόμα και στον πιο ένθερμο υποστηρικτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση εν τοις πράγμασι έχει εκπέσει σε γερμανική ηγεμονία. Οι ιδρυτικές Ευρωπαϊκές Συνθήκες και εν γένει το αξιακό σύστημα της Ευρώπης σε οντολογικό επίπεδο έχουν αναιρεθεί. Εξακολουθούν και υπάρχουν απλά σε ένα καθαρά θεωρητικό, φιλολογικό επίπεδο για να βαυκαλίζεται η συνείδηση του μέσου Ευρωπαίου. Στην πράξη η Ε.Ε. έχει παραδοθεί πλήρως στη γερμανική πολιτική. Ολόκληρη η Ένωση άγεται και φέρεται από τη βούληση ενός κυρίαρχου έθνους-κράτους, του γερμανικού.

Η γερμανική πολιτική ηγεσία έχοντας κατορθώσει να επιβάλει απόλυτα την πολιτική της έναντι οποιασδήποτε αξίωσης για ουσιαστική, πολιτική και κοινωνική δηλαδή ευρωπαϊκή ενοποίηση και έχοντας καταργήσει de facto οποιαδήποτε κανονιστική πρόβλεψη περί Ενωμένη Ευρώπης μετέτρεψε την Ε.Ε. σε πεδίο άσκησης και μέσο προώθησης των κρατικών της συμφερόντων εις βάρος των υπολοίπων κρατών μελών. Με άλλα λόγια κατάφερε να εκτροχιάσει την προσπάθεια ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σε χώρο εφαρμογής της εθνικιστικής της πολιτικής. Γεννιέται όμως το ερώτημα πώς το κατάφερε.

Η απάντηση είναι απλή: με οικονομικούς όρους. Το γερμανικό κράτος για να κατορθώσει να επιβάλει την πολιτική του στην Ε.Ε. εκμεταλλεύτηκε και εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται την οικονομική του υπεροχή έναντι των υπολοίπων κρατών - μελών της Ε.Ε. Εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη διεθνή οικονομική κρίση ώστε να βγει οικονομικά κερδισμένο έναντι των υπολοίπων ευρωπαϊκών κρατών. Για να διατηρήσει μάλιστα την οικονομική του υπεροχή και κατ' επέκταση και την πολιτική του φροντίζει ώστε οι υπόλοιπες οικονομίες της Ε.Ε. και ειδικά αυτές του νότου, οι οποίες είναι ιδιαίτερα ευάλωτες εξαιτίας και των ιδιαίτερων, ενδογενών παθογενειών των κοινωνιών τους, να παραμένουν σε κακή κατάσταση.

Με αυτόν τον τρόπο η Γερμανία διατηρώντας σε βαθιά ύφεση τις οικονομίες των υπολοίπων κρατών και αναγκάζοντάς τες να τελούν σε πλήρη εξάρτηση από τη δική της, καταφέρνει να ελέγχει απόλυτα και την πολιτική αυτών των χωρών. Όχι απλά δηλαδή δεν δείχνει την απαιτούμενη αλληλεγγύη, όπως προβλέπεται και επιτάσσεται από τις ιδρυτικές συνθήκες της Ε.Ε., προς τα υπόλοιπα οικονομικά ασθενέστερα μέλη της ώστε να τα βοηθήσει να εξέλθουν της κρίσης και να ορθοποδήσουν κοινωνικά, αλλά αντιθέτως προσπαθεί ποικιλοτρόπως να επιτείνει και να βαθύνει την οικονομική τους κρίση διατηρώντας τοιουτοτρόπως τα σκήπτρα στην Ε.Ε. και συνεχίζοντας απρόσκοπτα να εφαρμόζει την εθνικιστική της πολιτική.

Ειδικά τις χώρες του νότου, λόγω και των ενδογενών κοινωνικών τους παθογενειών που επιβαρύνουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση της «υγείας» των ήδη βαριά νοσούντων οικονομιών τους, τις έχει μετατρέψει σε κανονικές αποικίες. Κρατώντας τες οικονομικά δέσμιες και πλήρως εξαρτημένες από τη δική της βούληση ελέγχει πλήρως σε βαθμό επικαθορισμού την ασκούμενη πολιτική τους. Εν ολίγοις η γερμανική πολιτική ηγεσία με οικονομικούς όρους και μέσα έχει καταλύσει εν τοις πράγμασι τη λυδία λίθο της δημοκρατίας: το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης μιας πολιτικά οργανωμένης κοινωνίας. Και το πιο ανησυχητικό ίσως όλων είναι ότι οι περισσότεροι υπήκοοι αυτών των χωρών - διότι για υπηκόους πρόκειται και όχι για πολίτες - πορεύονται ακόμη με την ψευδαίσθηση ότι ζουν σε δημοκρατικές κοινωνίες.

Η πρώτη χώρα του νότου, η Ελλάδα που τόλμησε να ενεργήσει ως ουσιαστικά δημοκρατικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη χώρα και όχι ως μια αποικία με κατ' επίφαση δημοκρατία απειλείται ευθέως με οικονομική και κατ' ακολουθία κοινωνική εξόντωση. Και εδώ τίθεται πιο επιτακτικό από ποτέ το ερώτημα: αξίζει κάποιος να είναι μέλος αυτής της αυταρχικής και δεσποτικής οικογένειας;

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.