Γιατί πενθούμε τον θάνατο μιας διασημότητας;

Όταν πέθανε ο Prince στις 21 Απριλίου, εκατομμύρια άνθρωποι σε όλον τον κόσμο θρήνησαν τον μεγάλο αυτόν μουσικό.

WISH "I was dreaming when I wrote this" #RIPPrince #StillFeelsLikeAnightmare https://t.co/Os6TgkpvNB

— Taraji P. Henson (@TherealTaraji) April 23, 2016

We've lost a legend. If you don't know his music,

do yourself a favor and know his music. #RIPPrince

— Lisa Schwartz (@lilschwartzie) April 22, 2016

Το ίδιο συνέβη μετά τον θάνατο του David Bowie και του Alan Rickman

January 14th and 2016 already sucks#RIPAlanRickman #RIPDavidBowie

— Rae (@RaeShenanigans) January 14, 2016

It's only January 14th &we have already lost a legend in music &a legend in acting #RIPAlanRickman #RIPDavidBowie

— Bobby Beevers (@BobbyBeevers) January 14, 2016

Υπήρξαν πολλοί που επέκριναν όλη αυτήν την συναισθηματική έκρηξη τόσο για τον θάνατο του Prince όσο και για εκείνον του David Bowie ως "ανειλικρινή", υπάρχει στην πραγματικότητα μια ψυχολογική αιτία πίσω από τη θλίψη που νιώθουμε για τους θανάτους των διάσημων. "Ο θαυμαστής δεν πενθεί μόνο την απώλεια της διασημότητας αλλά και άλλες πτυχές της προσωπικής του ζωής που έχουν συνδεθεί με τη διασημότητα", είπε στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων, ο κοινωνιολόγος Michael Brennan από το Πανεπιστήμιο Λίβερπουλ.

Ο Κοινωνιολόγος εξήγησε πως όταν ακούμε μουσική –ιδιαίτερα ως νεαροί ενήλικες- είναι πιο πιθανό να σχηματίσουμε αναμνήσεις συνδεδεμένες με τα τραγούδια. Όταν στο μέλλον σκεφτόμαστε τη μουσική τους, αναπολούμε σχέσεις που για καιρό είναι χαμένες ή όνειρα και ίσως πάλι λυπούμαστε για ό,τι δεν ήταν να γίνει.

"Στον θρήνο της απώλειας μιας διασημότητας, ο θαυμαστής πιθανόν θρηνεί και την απώλεια μιας προσωπικής σχέσης ή την απώλεια της προσωπικής του σύνδεσης με τις αναμνήσεις από τη μουσική της διασημότητας", λέει χαρακτηριστικά ο καθηγητής.

Ο θάνατος μιας διασημότητας μας υπενθυμίζει ακόμη τη δική μας θνητότητα. "Μπορεί να πεθάνεις μόνος σε ένα ασανσέρ ανεξάρτητα από το πόσο πλούσιος ή ταλαντούχος είσαι", δήλωσε επίσης στο γαλλικό πρακτορείο ειδήσεων η ψυχολόγος Hamira Riaz.

Πιο κυνικά, το Scientific American αναφέρει ότι υπάρχουν πτυχές του πένθους για τα δημόσια πρόσωπα που επιβεβαιώνουν τη δική μας ταυτότητα ως κοσμοπολίτικα άτομα. Κάνοντας post στο Twitter ή στο Facebook, δείχνουμε ότι έχουμε γνώση για τα παγκόσμια γεγονότα.

Ο Brennan ωστόσο υποστηρίζει ότι το πώς παρουσιάζουν τις διασημότητες τα ΜΜΕ –ιδιαιτέρως τους μουσικούς- τους κάνει πραγματικά μέρος της ζωής μας. "Αυτό δεν αναιρεί τις αντιδράσεις θλίψης αλλά μάλλον υποδηλώνει τη δύναμη των σύγχρονων ΜΜΕ".

Αν η πραγματικότητά μας "βλέπει" μια διασημότητα καθημερινά, μπορεί κάλλιστα να αισθανόμαστε πραγματική θλίψη για την απώλειά της.

ΠΗΓΗ: qz

-- This feed and its contents are the property of The Huffington Post, and use is subject to our terms. It may be used for personal consumption, but may not be distributed on a website.