Άγγελος Λιακάκης και Τίτος Γουβέλης: «Κρίνουμε ο ένας τον άλλον με άτεγκτη αυστηρότητα»

Οι δύο καταξιωμένοι μουσικοί συμπράττουν στις 10 Ιανουαρίου στον Φιλολογικό Σύλλογο Παρνασσό, σε μια συναυλία με Σονάτες για τσέλο και πιάνο.  

Λίγο πριν ανεβούν στη σκηνή για την πρώτη συναυλία μουσικής δωματίου της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών για το 2022, ο τσελίστας Άγγελος Λιακάκης και ο πιανίστας Τίτος Γουβέλης μιλάνε για τη γνωριμία τους, τη συναυλία που καθόρισε την κοινή τους διαδρομή, αλλά

και τις μουσικές τους επιδιώξεις. 

Φέτος, συμπληρώνετε δέκα χρόνια καλλιτεχνικής συνεργασίας. Πώς γνωριστήκατε; 

Η πρώτη μας γνωριμία έγινε το 1997. Ήμασταν πολύ νέοι και οι δύο τότε, στην αυγή της καλλιτεχνικής μας διαδρομής, γεμάτοι όνειρα και ελπίδες για το μέλλον. Η πρώτη μας μουσική συνεργασία έλαβε χώρα την περίοδο 1999-2000, όταν και οι δύο φοιτούσαμε στο Βασιλικό Κολλέγιο Μουσικής στο Λονδίνο, παίζοντας σε συναυλία σπουδαστών του Κολλεγίου το 2ο Τρίο με πιάνο του Σοστακόβιτς μαζί με τον τότε συμφοιτητή μας Γιώργο Ζαχαρία στο βιολί.

Τα χρόνια πέρασαν, επιστρέψαμε και οι δύο στην Ελλάδα, όπου ο καθένας μας ακολούθησε τη δική του πυκνή και έντονη μουσική πορεία. Αρκετές φορές συζητούσαμε την προοπτική μίας συνεργασίας μας και τελικά η ευκαιρία δόθηκε το 2012, όταν και δώσαμε την πρώτη κοινή μας συναυλία στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. 

Τι έκανε τη σχέση σας να κρατήσει τόσο; Οι κοινές αξίες, ο σεβασμός/θαυμασμός που έχετε ο ένας για τον άλλον ή η χημεία σας; 

Όλα αυτά συνυπάρχουν: κοινές αξίες, κοινές ιεραρχήσεις, κοινός κώδικας επικοινωνίας, ατέρμονος θαυμασμός του ενός για τον άλλο και φυσικά μία εξαιρετική χημεία τόσο κατά τη διάρκεια των προβών όσο και επί σκηνής.

Θα προσθέταμε επίσης το ότι ουδέποτε θελήσαμε να ποδηγετήσουμε καθ’ οιονδήποτε τρόπο τη συνεργασία μας αλλά την αφήσαμε να εξελίσσεται φυσικά και αβίαστα.

Η διάρκειά της είναι ξεκάθαρα το αποτέλεσμα ελεύθερης και κοινής βούλησης και βαθιάς εσωτερικής μας αναγκαιότητας και επ’ ουδενί μία «καλή» επαγγελματική επιλογή που κρατιέται για το καλλιτεχνικό μας «συμφέρον». Η αλήθεια και η ειλικρίνεια της κοινής μας μουσικής πράξης ελπίζουμε άλλωστε ότι είναι απτή σε κάθε μας συναυλία.

Πώς κρίνετε ως μουσικό ο ένας τον άλλον; 

Με άτεγκτη αυστηρότητα, η οποία μάλιστα όχι μόνο δεν αμβλύνεται με το πέρασμα του χρόνου αλλά αντίθετα ολοένα και μεγαλώνει. Είναι η ίδια αυστηρότητα, με την οποία ο καθένας μας κρίνει και τον ίδιο του τον εαυτό.

Ποια από τις συναυλίες σας θεωρείτε ορόσημο στη συνεργασία σας; 

Καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της συνεργασίας μας ήταν η παρουσίαση των απάντων του Μπετόβεν για βιολοντσέλο και πιάνο σε δύο συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών το 2014.

Το κοινό μας ταξίδι στο μπετοβενικό έργο πέραν της ασύλληπτης απόλαυσης που μας προσέφερε, μας ένωσε με έναν τρόπο μοναδικό και εμβάθυνε ριζικά τα θεμέλια της μουσικής μας συνεννόησης γενικότερα.

Θα πρέπει να προσθέσουμε στο σημείο αυτό, ότι καταλυτικό ρόλο στη συνεργασία μας έπαιξε -και συνεχίζει να παίζει- το Διαρκές Σεμινάριο Μουσικής Δωματίου που υλοποιούμε από το 2016 μέχρι σήμερα, διδάσκοντας από κοινού το μεγάλο ρεπερτόριο της μουσικής δωματίου σε νέους μας συναδέλφους.

Η διδασκαλία είναι πάντα διαφωτιστική για τον τρόπο σκέψης του διδάσκοντα και αυτό ισχύει σαφώς και στη δική μας περίπτωση.

Ως προσωπικότητες είστε συγγενείς ή συμπληρωματικοί; 

Είναι αλήθεια, ότι είμαστε αρκετά έως πολύ διαφορετικοί ως προσωπικότητες. Αλλά κάθε φορά που θέτουμε τους εαυτούς μας στην υπηρεσία ενός μουσικού έργου, μας ενώνει η ανιδιοτελής και άνευ ορίων διάθεση δημιουργικής ανάδειξης της Μουσικής, για την οποία αυτονόητα επιστρατεύουμε και οι δύο ό,τι καλύτερο διαθέτουμε ως εκτελεστές και ως άνθρωποι.

Τι λαμβάνετε κυρίως υπόψη σας όταν αποφασίζετε το πρόγραμμα της κάθε σας συναυλίας; Τον χώρο ή τη διάθεσή σας; 

Για μας δεν υπάρχουν περισσότερο και λιγότερο σημαντικοί συναυλιακοί χώροι. Είτε παίζουμε σε μία μεγάλη και προβεβλημένη αίθουσα είτε στο σαλόνι του σπιτιού μας για λιγοστούς φίλους, αντιμετωπίζουμε τη μουσική και το κοινό μας με την ίδια και απαράλλαχτη σοβαρότητα. Οι επιλογές των έργων που ερμηνεύουμε γίνονται με γνώμονα τις επιθυμίες μας, αλλά και την αισθητική ομοιογένεια του εκάστοτε προγράμματος. 

Τι θα πρέπει να ισχύσει για να νιώσετε ότι μια συναυλία σας πέτυχε; 

Να νιώθουμε μετά το τέλος της ότι βιώσαμε τη μουσική όχι ως περιδιάβαση σε γνώριμα μονοπάτια αλλά ως μία πραγματική περιπέτεια στο άγνωστο, ότι παίξαμε με τη φρεσκάδα και τη ζωντάνια της πρώτης ανακάλυψης και ότι ξοδέψαμε αφειδώς το εκατό τοις εκατό της ενέργειάς μας στην προσπάθεια να επικοινωνήσουμε τα αισθήματά μας στο κοινό.

Υπάρχει συναυλία-όνειρο; Ως προς το χώρο, το πρόγραμμα ή το συνδυασμό αυτών;

Το μόνο μας όνειρο είναι να είμαστε πάντα αντάξιοι της μουσικής που καλούμαστε να ερμηνεύσουμε, όποια μουσική και αν είναι αυτή και όπου και αν ακούγεται.

Αν αλλάζατε ένα χαρακτηριστικό ο ένας στον άλλον, ποιο θα ήταν αυτό; 

Ά.Λ.:Θα ονειρευόμουν να μπορούσα να αφαιρέσω από τον Τίτο ένα μέρος των επαγγελματικών του υποχρεώσεων προς όφελος της κοινής μας μουσικής δράσης. 

Τ.Γ.:Μάλλον θα με βόλευε ο Άγγελος να αγαπούσε λίγο λιγότερο την ατονική μουσική... 

***

INFO:
Δευτέρα, 10 Ιανουαρίου 2022, 20:30 

Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός 

Τιμές εισιτηρίων: 10€ και 5€ (εκπτωτικό) 

Περισσότερα εδώ

 Online αγορά εδώ

ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΤΕΘέατρο Τέχνης: Έξτρα παράσταση για το «Cry» της Λένας Κιτσοπούλου λόγω sold out«Amadé: The Real Mozart»: Ο Μότσαρτ αλλιώς, σε μία αβάν γκαρντ περφόρμανς