Αν η αλήθεια είναι ενοχλητική, τόσο το χειρότερο για το ψέμα

Σε έναν κόσμο όπου οι εταιρείες απαιτούν τυφλή υπακοή, υπάρχουν εργαζόμενοι που δεν σκύβουν το κεφάλι. Άνθρωποι που δεν δέχονται να είναι πιόνια σε ένα παιχνίδι όπου οι κανόνες αλλάζουν μόνο για να τους καταπιέσουν. Όσο κι αν τους απειλούν, όσο κι αν προσπαθούν να τους εκφοβίσουν, αυτοί επιλέγουν να μιλούν. Γιατί γνωρίζουν πως αν επιτρέψεις στην αδικία να σε πνίξει μια φορά, δεν θα σταματήσει ποτέ.

Οι επιχειρήσεις συχνά εκμεταλλεύονται την ανάγκη για δουλειά. Βασίζονται στον φόβο της απόλυσης για να κρατήσουν τους εργαζόμενους υπάκουους. Ελπίζουν πως θα καταπιούν την αδικία, θα δεχτούν

το ψέμα, θα σκύψουν το κεφάλι και θα συνεχίσουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Όμως, οι άνθρωποι που γνωρίζουν την αξία τους δεν λειτουργούν έτσι. Δεν ανέχονται να γίνουν εξιλαστήρια θύματα, ούτε επιτρέπουν σε κανέναν να μειώσει τη δουλειά και την προσπάθειά τους.

Υπάρχουν στιγμές που οι εταιρείες προσπαθούν να μεταθέσουν τις ευθύνες τους, να φορτώσουν τα λάθη τους στους εργαζομένους, να τους στοχοποιήσουν όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Εκεί δοκιμάζεται ο χαρακτήρας και η αντοχή. Είτε υποχωρείς και αφήνεις να σε πατήσουν, είτε στέκεσαι όρθιος και απαιτείς σεβασμό. Και ναι, αυτό μπορεί να σημαίνει ότι θα έρθεις σε σύγκρουση. Μπορεί να σημαίνει ακόμη και την απόλυση. Αλλά καλύτερα να φύγεις με αξιοπρέπεια, παρά να μείνεις σκλάβος του φόβου.

Το να μιλήσεις ανοιχτά δεν σημαίνει πως είσαι αλαζόνας ή ανυπάκουος. Σημαίνει πως έχεις αυτοσεβασμό. Σημαίνει ότι δεν αφήνεις κανέναν να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα εις βάρος σου. Ότι δεν επιτρέπεις στην εταιρεία να χρησιμοποιήσει το όνομά σου ως αποδιοπομπαίο τράγο. Ότι δεν ανέχεσαι να σου συμπεριφέρονται σαν να είσαι αναλώσιμος. Γιατί αν το δεχτείς μια φορά, θα το κάνουν ξανά και ξανά, μέχρι να σε εξαντλήσουν.

Ας μην κοροϊδευόμαστε: πολλές επιχειρήσεις δεν θέλουν σκεπτόμενους εργαζόμενους. Θέλουν πειθήνια εργαλεία που δουλεύουν σιωπηλά, αποδέχονται κάθε απαίτηση και δέχονται την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους χωρίς αντίσταση. Όποιος τολμά να αμφισβητήσει την εξουσία τους, θεωρείται προβληματικός. Όποιος τολμά να μιλήσει, γίνεται στόχος. Αλλά αν το τίμημα για να μείνεις στη δουλειά είναι να απαρνηθείς τον εαυτό σου, τότε η επιλογή είναι ξεκάθαρη: φεύγεις.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο δυνατό από έναν εργαζόμενο που γνωρίζει την αξία του και δεν φοβάται να την υπερασπιστεί. Η απόλυση δεν είναι ήττα. Ήττα είναι να παραμένεις κάπου που σε υποτιμούν. Ήττα είναι να αφήνεις άλλους να γράφουν την ιστορία σου. Η δουλειά μπορεί να χαθεί, αλλά το όνομά σου, η φήμη σου, η αξιοπρέπειά σου, είναι δικά σου. Και αυτά κανείς δεν μπορεί να στα πάρει, εκτός αν τους το επιτρέψεις.

Οι εταιρείες που σέβονται τους εργαζομένους τους δεν τους φοβούνται. Αντιθέτως, τους ακούν, τους εκτιμούν και τους αντιμετωπίζουν ως ανθρώπους, όχι ως αριθμούς. Αλλά αν η επιχείρηση για την οποία δουλεύεις προτιμά να σε κάνει να σωπάσεις, αν σε εκβιάζει, αν σε υποτιμά, τότε ίσως δεν αξίζει την αφοσίωσή σου.

Η αγορά εργασίας μπορεί να είναι σκληρή. Ναι, το να χάσεις τη δουλειά σου είναι δύσκολο. Ναι, οι οικονομικές υποχρεώσεις δεν περιμένουν. Αλλά τι αξία έχει μια θέση εργασίας αν πρέπει να πνίξεις τη φωνή σου για να την κρατήσεις; Αν για να πληρώνεις τους λογαριασμούς πρέπει να δεχτείς την αδικία και να σκύψεις το κεφάλι, τότε αυτό δεν είναι δουλειά—είναι υποδούλωση. 

Κάθε εργαζόμενος έχει δύναμη, είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι. Όταν αρνείσαι να δεχτείς την αδικία, όταν δεν επιτρέπεις να σε φιμώσουν, όταν στηρίζεις τον εαυτό σου και τους συναδέλφους σου, τότε γίνεσαι πραγματικά ελεύθερος. Και αυτή η ελευθερία, η αίσθηση ότι υπερασπίστηκες τον εαυτό σου, αξίζει περισσότερο από οποιοδήποτε συμβόλαιο εργασίας. 

Την επόμενη φορά που κάποιος θα προσπαθήσει να σε μειώσει, να σε κάνει να νιώσεις μικρός, να σου φορτώσει κάτι που δεν σου αξίζει, θυμήσου: η αλήθεια είναι το πιο ισχυρό όπλο. Και η αλήθεια πάντα βρίσκει τον δρόμο της. 

Η επιλογή είναι δική σου: θα ζήσεις με τον φόβο ή θα σταθείς όρθιος; Η απάντηση σε καθορίζει.