Ο Σταμάτης Φασουλής σας λέει «καθίστε φρόνιμα». Παρακαλούμε, μην το κάνετε

Περιμένουμε τις μέρες του φωτός, που θα έλεγε και η Νατάσα Μποφίλιου. Τις μέρες που όλα θα είναι καθαρά μπροστά μας, χωρίς σκιές, χωρίς «ξέρω να σου πω γι’ αυτόν» και χωρίς «καλά τι έχω ακούσει για τον άλλο». Τις μέρες που θα μπορούμε να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να βάζουμε τις πράξεις του καθενός στη σωστή τους διάσταση. Τις μέρες που το «είναι καλός κατά βάθος» δεν θα έχει και τόση σημασία γιατί αυτό με το οποίο θα μετριέται το εκτόπισμα του καθένα από εμάς, δεν θα είναι η ιδέα του για τον εαυτό του, αλλά το αποτύπωμα των πράξεών του σε αυτό τον κόσμο. Τον τελευταίο καιρό, το θέατρο, διέρχεται τέτοιες διαδικασίες, του βαθύτερου σκοταδιού πριν βγει στο λαμπρό φως των Αλκυονίδων ημερών. Τις διέρχεται μέσα από τις καταγγελίες που αυτές τις μέρες διαδέχονται η μία την άλλη.