Η Λένα Κιτσοπούλου και το διπολικό της θέατρο: Πέρλα, κ@@λα και παράσταση

Είναι η αγάπη φονικό που ζωντανό σε αφήνει
Είναι η αγάπη ξενιτιά που παίρνει το παιδί σου,
μα κάθε μέρα καρτερεί μη και γυρίσει πίσω
Είν’ η αγάπη χείμαρρος που χιμά και σε συντρίβει
Είν’ η αγάπη όνειρο που θέλεις για να τρέξεις,
μα απ’ τη γη τα πόδια σου δεν λεν να ξεκολλήσουν.
Αγάπη είναι ν’ αγαπάς όποια πληγή σου ανοίγει
Αγάπη είναι η μοναξιά που πρέπει στον καθένα
Αγάπη είναι να κοιτάς την πόρτα ολοένα
Αγάπη είναι να μιλάς στα φύλλα και στα δέντρα
Στις πέτρες, στα τριαντάφυλλα, στους τοίχους, στα ταβάνια.

Keywords
Τυχαία Θέματα