H τρανς σεξεργάτρια Ραφαέλλα Μουζακίτη αφηγείται τη ζωή της κι εύχεται να μην χρειαζόταν να δώσει αυτή τη συνέντευξη

Μας άνοιξε το σπίτι της και αφηγήθηκε τη ζωή της. Από τα χρόνια στην Κέρκυρα μέχρι τα παγκάκια της Αθήνας και από το πεζοδρόμιο της Συγγρού μέχρι την απόλυτη συνειδητοποίηση πως η ζωή είναι μία και αξίζει σε όλους να τη ζουν όπως οι ίδιοι ορίζουν ακόμα κι όταν η κοινωνία ουρλιάζει εναντίον τους. Για τη Ραφαέλλα Μουζακίτη η ζωή είχε πολλή ανηφόρα, έμαθε όμως να φτιάχνει ευθείες και να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες με υπομονή και πίστη σε έναν ανώτερο σκοπό, αυτόν της ελεύθερης βούλησης. Μία πηγαία εξομολόγηση βγαλμένη από καρδιάς. Λόγια από άνθρωπο σε άνθρωπο και μόνο.

Η Ραφαέλλα Μουζακίτη είναι η φίλη που θα ήθελες, η γειτόνισσα που θα έπινες καφέ, η συνάδελφος που θα χαιρόσουν να δουλεύεις μαζί της. Ένας άνθρωπος ειλικρινής που έκανε σημαία του την προσωπική του αλήθεια παρά το τίμημα που όλα αυτά τα χρόνια καλείται να πληρώσει.

Το νέο κεφάλαιο της ζωής της τη βρίσκει να εργάζεται σε κατάστημα ηλεκτρονικών ειδών μέσω προγράμματος του ΟΑΕΔ που για πρώτη φορά επεκτείνεται και συμπεριλαμβάνει και τα τρανς άτομα.

«Νιώθω σαν να μου έχουν αφαιρέσει τη ζωή πολλές φορές μέσα στο πέρασμα των χρόνων» θα πει η Ραφέλλα Μουζακίτη. Να ντρέπεται, της έλεγαν, για το πώς ένιωθε ενώ το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ντρεπόμαστε για τον κόσμο που φτιάξαμε θεωρώντας πως η πόρτα χρειάζεται θυρωρό. «Αισθάνομαι ότι είμαι από τα καλύτερα κομμάτια της κοινωνίας που έχω δει. Υπάρχει πολύ ψέμα εκεί έξω κι εγώ δεν ήμουν και δεν είμαι ψέμα, είμαι αυτό που φαίνομαι και μόνο». Και μόνο, συνυπογράφω.