Όλα γίνονται μοχλός

Δεν βγάζω άκρη ή μάλλον έχασα και τις μέσες και τις άκρες, καθώς φουσκώνει της περιπλοκής το προζύμι. Όλα μπερδεύονται. Τα μαντάτα, το σεφέρι, το ασκέρι, ο Μόσκοβος, οι διεργασίες, οι φωνές, τα αισθήματα, τα συνθήματα, οι κρατήσεις, χωρίς κατηγορίες, το κράτος δικαίου με σημαία ευκαιρίας -είναι τόσο ισχυρό στην Τουρκία που την 101η θέση ανταμώνει, ενώ στις 113 ο κατάλογος του World Justice τελειώνει- η Αφρίν, η Μανμπίζ, oι NAXTEX, η κυπριακή ΑΟΖ, το Νεβρόζ, οι απαγωγές Τούρκων από το Κόσοβο, τα Βαλκάνια, όπου «η Τουρκία εξαπλώνεται σαν λεκές από μελάνι», με του Ρώσου το στεφάνι (;), η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, oι ΗΠΑ, που είναι σε άλλη πίστα, ο πορτιέρης, άνευ όρων, των ευρωπαϊκών συνόρων -«Η Ευρώπη θα έπρεπε να ευγνωμονεί την Τουρκία», ο Γιλντιρίμ φοβερίζει ακόμη και με ροές τρομοκρατίας- η Βάρνα, που άνοιξε νέα βάνα. Μ’ έχουν πάρει τούτα σβάρνα.