Κρυψώνα πάσης παθήσεως

Διάβαζα για ένα γλυπτό, που δεν ήταν αυτό που φαινόταν. Μια ακολουθία από σκηνές μάχης χαραγμένες στην πέτρα, όπου ξεχώριζε ένας πολεμιστής. Έμοιαζε σαν να τα βάζει μ’ έναν στρατό. Αυτός και το σπαθί του. Η επανάληψη της μορφής του μαχητή έδινε μια αίσθηση κίνησης. Ακίνητες μόνο οι πεσμένες φιγούρες στο τέλος του ανάγλυφου, γράφει η Κατερίνα Τζωρτζινάκη.
Keywords
Τυχαία Θέματα