Πρεμιέρα για τα “Παγώνια” της Στέλλας Ζαφειροπούλου στη σκηνή του Bios

Τα “Παγώνια” της Στέλλας Ζαφειροπούλου, ένα έργο γραμμένο το 2022 που μιλά για το σήμερα με χιούμορ, αγωνία κι ανατροπές, ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Τάσου Πυργιέρη από σήμερα 22 Φεβρουαρίου, στην κεντρική σκηνή του Bios και κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή.

Τρεις φίλοι (Φιόνα Γεωργιάδη, Γιώργος Παπαπαύλου, Πέτρος Σκαρμέας), που οι συνθήκες της ζωής τους τους έκαναν συγκάτοικους προσπαθούν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους και να τη ρουφήξουν μέχρι το μεδούλι της.

Ο Παναγιώτης,

ηθοποιός, θέλει να ξεφύγει από τη μιζέρια της μέχρι τώρα ζωής του και να πετύχει στο χώρο της σόου μπιζ. Η Φανή, η κοπέλα του, ηθοποιός και αυτή δεν θέλει να γίνει διάσημη αλλά αποδεκτή. Ο Μπίλυ, μουσικός, εργάζεται ως οδηγός σε φορτηγά, μεταφέροντας φορτία αγνώστου προελεύσεως και ειδών.

Όλα θα ανατραπούν μια νύχτα που ο Μπίλυ θα αντιληφθεί πως το φορτίο του είναι γυναίκες και ανήλικα αγόρια και συμμετέχει εν αγνοία του σε κύκλωμα trafficking.

Credit: Κωνσταντίνος Λέπουρης“Παγώνια”: Να είναι περήφανοι οι άλλοι για σένα ή εσύ για τον εαυτό σου;

Τρία νέα παιδιά προσπαθούν να ισορροπήσουν ανάμεσα στα θέλω τους και στα πρέπει, στο σωστό και το λάθος, το δίκαιο και το άδικο.  Ένα θεατρικό έργο που αποτυπώνει με γλαφυρότητα τις σκληρές συνθήκες μέσα στις οποίες οι νέοι άνθρωποι προσπαθούν να φτιάξουν τη ζωή τους.

Το Παγώνι αποτελεί ίσως τον κορυφαίο εκπρόσωπο και το απόλυτο παράδειγμα ενός φαινομένου οπτικής ψευδαισθήσεως στον κόσμο των πτηνών. Η πληθώρα των χρωμάτων που βλέπουμε επάνω στο πτέρωμά του, είναι αποκλειστική συνέπεια και διεργασία ενός διαρθρωτικού χρωματισμού. Οι μικροδομές των κεράτινων στρωμάτων και πλαισίων στα φτερά, έχουν τέτοια αρχιτεκτονική, που τους επιτρέπεται η σκέδαση συγκεκριμένων μηκών κύματος, καθιστώντας σε εμάς έναν πολύχρωμο φαινότυπο διαμέσου της παραπλάνησης. Αν όμως, δεν είναι το παγώνι που παραπλανεί αλλά ο άνθρωπος που θέλει να παραπλανηθεί; Θα μπορούσε η πραγματικότητα να είναι μία παραπλάνηση, όπου ο καθένας από εμάς τη βιώνει μόνος του;

Τα ‘’Παγώνια’’ της Στέλλας Ζαφειροπούλου, απευθύνεται σε κάθε άνθρωπο που ονειρεύεται ακόμη αλλά οι συνθήκες γύρω του δεν του επιτρέπουν να πραγματοποιήσει τα όνειρα του. Επομένως, αναγκάζεται είτε να τα μυθοποιήσει και να στέκεται απέναντι τους παθητικός, είτε να κάνει πράγματα για να τα πετύχει, δοκιμάζοντας όμως, τα όρια και τους ηθικούς του κώδικες.
Οι τρεις πρωταγωνιστές, η Φανή, ο Παναγιώτης και ο Μπίλυ, θέλουν να ασχοληθούν με την τέχνη. Τα χρήματα που χρειάζονται για να το πετύχουν πρέπει να είναι σίγουρα περισσότερα από το ταλέντο τους. Όταν συνειδητοποιούν ότι τα πράγματα ξεφεύγουν από τον έλεγχο τους, θα κληθούν να επιλέξουν: ανάμεσα στο μύθο και τον άνθρωπο.

Credit: Κωνσταντίνος Λέπουρης

‘’Και κοίτα τώρα. Είσαι έτοιμος για μεγάλα πράγματα. Αλλά πάντα αναρωτιόμουν τελικά ποια είναι αυτά τα μεγάλα πράγματα. Και σήμερα καθώς οδηγούσα το ίδιο σκεφτόμουν. Τι είναι πιο μεγάλο. Να κάνεις κάτι που όλοι θα είναι περήφανοι για σένα ή κάτι που θα είσαι εσύ περήφανος για τον εαυτό σου;’’

Πράγματι, ο άνθρωπος αγαπά τη παραπλάνηση. Και αυτό, διότι είναι ένα παυσίπονο που τρέφει την ματαιοδοξία και τα αδιέξοδα του. Είναι ένας τρόπος για να μη βλέπει την πραγματικότητα, τον ίδιο τον εαυτό του απογυμνωμένο. Η πραγματικότητα όμως, βρίσκεται εκεί, όσο κι αν προσπαθείς να της ξεφύγεις. Δεν είναι εκείνη που γίνεται αντικείμενο παραπλάνησης αλλά η αντανάκλαση της, όταν δηλαδή ο άνθρωπος πρέπει, όχι να δράσει, αλλά να βγάλει συμπεράσματα από τη δράση του.
Τα παγώνια είναι εντυπωσιακά πουλιά, καθώς τα χρώματα τους αποπνέουν μία παιδικότητα, αφυπνίζουν την ανάγκη του ανθρώπου να αντικρίζει στον άλλο, αυτό που εκείνος θέλει να πιστέψει, να αναλωθεί περισσότερο στα ψώνια της εβδομάδας για το γιορτινό τραπέζι παρά στον πόλεμο που γίνεται στα τρία σημεία του ορίζοντα σήμερα. Η ανάγκη του αυτή, να ελαφρύνει την ψυχή του, να γίνει αποδεκτός, ωστόσο τον αποξενώνει από τα ουσιώδη, τα σημαντικά, τα μεγάλα πράγματα, με αποτέλεσμα να αισθάνεται μόνος, εγκλωβισμένος και αβοήθητος, ανάμεσα στο πλήθος.

‘’Τη θηλιά ή τη φοράς εσύ στους άλλους ή στη φοράνε.’’

Credit: Κωνσταντίνος ΛέπουρηςΤαυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία: Τάσος Πυργιέρης

Παίζουν: Γιώργος Παπαπαύλου, Φιόνα Γεωργιάδη, Πέτρος Σκαρμέας

Σκηνικά/κοστούμια: Ελίνα Δράκου
Σχεδιασμός φωτισμών: Στέβη Κουτσοθανάση
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Τσαούσης
Βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργία Προκοπίου
Βοηθός σκηνογράφου: Στέφανος Σιμιτσής
Φροντιστήριο: Βασιλική Τσιλιγκρού
Νομικός σύμβουλος: Δημήτρης Καλοχαιρέτης
Φωτογραφίες: Κωνσταντίνος Λέπουρης
Κατασκευή Σκηνικού: Διονύσης Ισλάμ
Ζωγράφος Σκηνικού: Γιάννης Αθανασιάδης
Make up- hair: Ηλίας Μπερτσάτος