Η Κατερίνα Λέχου στο InStyle: «Οι σχέσεις πρέπει να είναι επιθυμία, όχι ανάγκη.»

Φέρεται στον εαυτό της με φροντίδα. Τρέφεται σωστά, δεν έχει κοιμηθεί ποτέ μακιγιαρισμένη, ξεριζώνει τα ζιζάνια από τις σκέψεις της, ποτίζει την ψυχή της καθημερινά με λογοτεχνία, συντροφικότητα, συνύπαρξη, τέχνη και ανθίζει ολοένα περισσότερο. Μια εντυπωσιακή γυναίκα, μια δωρική φυσιογνωμία, ένας άνθρωπος που ευδοκιμεί στην ουσία των πραγμάτων, στην ευγένεια, στην ειλικρίνεια και στο νοιάξιμο για τον διπλανό.

Έχει άλλες

δύο αδερφές. Η Κατερίνα είναι η μεσαία. Που κάποτε, μικρή, δεν δίσταζε να σκαρφαλώνει στα κεραμίδια για να «κερδίσει» την αγάπη της μεγαλύτερης και πιο σκανταλιάρας αδερφής της, κόντρα στην πιο εσωστρεφή φύση της. 

Ωραίο είναι να έχεις αδέρφια.

Είναι ωραίο, ναι. Βέβαια εξαρτάται. Να σου πω κάτι; Δεν χαρίζονται οι σχέσεις, ούτε οι αδερφικές. Όλα θέλουν πόνο, δάκρυα και ιδρώτα. Θέλω να πω ότι δεν σημαίνει και τίποτα. Θα έλεγε κανείς ότι όταν έχεις αδέρφια δεν είσαι μόνος. Δεν είναι έτσι. Τι προσπαθείς να φτιάξεις μαζί τους έχει σημασία. Και είναι δύσκολες οι σχέσεις οι αδερφικές, πολύ. Δεν τις διαλέγεις, γι’ αυτό.

Σε ενδιαφέρουν οι σχέσεις;

Μόνο οι σχέσεις. Οι ανθρώπινες σχέσεις θεωρώ ότι είναι το πιο δύσκολο στοίχημα. Και φυσικά με ενδιαφέρουν πάρα πολύ. Όμως δεν είναι εύκολο το εγχείρημα, που σημαίνει ότι δεν τα καταφέρνεις εύκολα.

Έχεις υπάρξει μόνη σου;

Είμαι κατεξοχήν μοναχική.

Διάβασα ότι είχες την τάση να κάνεις εξαρτητικές σχέσεις. Κι εγώ την είχα. Κι έκανα λίγο πίσω. Και συνειδητοποίησα ότι ανθίζω όταν είμαι μόνη μου. Και δεν ξέρω αν θέλω να ξαναμπώ στην αρένα των σχέσεων.

Όταν θα είσαι έτοιμη, θα μπεις, θα το κάνεις φυσικά. Οι σχέσεις πρέπει να είναι επιθυμία, όχι ανάγκη. Δεν μας το μαθαίνουν αυτό όμως, μας μαθαίνουν ότι είναι ανάγκη, ότι πρέπει να είμαστε με άλλους, ότι πρέπει να έχουμε σύντροφο, ότι πρέπει να έχουμε φίλους. Τι θα πει «πρέπει»; Δεν υπάρχει «πρέπει». Είναι επιθυμία. Θέλεις να είσαι με αυτόν τον άνθρωπο. Θέλω να είμαι μαζί με τον Μάνο (σ.σ. τον σύζυγό της, Μάνο Στρατάκη).

Credit: InStyle Greece / Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη , Styling: Ναταλία Μπαλτά, Fashion assistant: Μαριλένα Τσιαχρή, Μακιγιάζ-Μαλλιά: Μαριάννα Μούτσου
/ Κοστούμι Twinset, Twinset Store Golden Ηall. Πέδιλα Envie Shoes. Δαχτυλίδια Georg Jensen.
Με τον Μάνο είστε μαζί 17 χρόνια;

Ναι.

Και θέλεις και τη μοναχικότητά σου;

Απολύτως. Θεωρώ ότι είναι υγεία το να μπορείς να υπάρχεις ήσυχος, γαλήνιος και πλήρης μόνος σου.

Οπότε φροντίζεις να έχεις και λίγο χρόνο μόνη σου;

Πολύ χρόνο έχω. Είμαι σχεδόν όλη μέρα μόνη μου. Ο Μάνος φεύγει το πρωί, οπότε είμαι όλη μέρα μόνη μου και μετά θα πάω στο θέατρο, στις 7.00, όπου δεν είμαι μόνη μου.

Κάνεις κι ένα επάγγελμα που βασίζεται στη συνύπαρξη και στην αλληλεπίδραση.

Ναι, αλλά και στη μοναχικότητα, με την έννοια ότι σκέφτεσαι. Εγώ πάρα πολύ σκέφτομαι, παρατηρώ. Ας πούμε, όταν περπατάω μόνη μου, μου αρέσει να παρατηρώ τους ανθρώπους και τις καταστάσεις. Γενικά, μου αρέσει πάρα πολύ να είμαι μόνη μου.

«Οι σχέσεις πρέπει να είναι επιθυμία, όχι ανάγκη. Δεν μας το μαθαίνουν αυτό όμως, μας μαθαίνουν ότι είναι ανάγκη, ότι πρέπει να είμαστε με άλλους, ότι πρέπει να έχουμε σύντροφο, ότι πρέπει να έχουμε φίλους.»

Credit: InStyle Greece / Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη , Styling: Ναταλία Μπαλτά, Fashion assistant: Μαριλένα Τσιαχρή, Μακιγιάζ-Μαλλιά: Μαριάννα Μούτσου
/ Φόρεμα Anna Anemomilou, annaanemomilou.com. Βραχιόλια Georg Jensen.
Αλλά είσαι 17 χρόνια με έναν άνθρωπο.

Δίνουμε χώρο ο ένας στον άλλον. Και ελευθερία.

Τι έχει ο Μάνος;

Είναι ένας γλυκός άντρας. Παρόλο που κι αυτός έχει μεγαλώσει με τα δεδομένα της ελληνικής κλασικής οικογένειας –και με το ξύλο του και με τα αυτά του–, το πυρηνικό του κομμάτι είναι ένα πολύ τρυφερό κομμάτι. Κι εκεί συναντιέται με το δικό μου πυρηνικό κομμάτι. Κι ας είναι η κρούστα απέξω σκληρή.

Εγώ νιώθω λίγο αμηχανία με την τρυφερότητα του άλλου.

Πολύ, κι εγώ, για χρόνια. Έχω δουλέψει και πάνω σε αυτό. Έχουμε ανάγκη σε αυτήν τη ζωή την τρυφερότητα, αλλιώς είναι δυσβάσταχτη. Αλλά δεν μου έχει χαριστεί τίποτα, Ξένια.

Δεν θα ήθελες λίγο να σου έχει χαριστεί κάτι;

Μου έχει χαριστεί… μάλλον όχι, γι’ αυτό αναδιπλώθηκα… Μου έχει χαριστεί ότι είχα δύο γονείς οι οποίοι έκαναν πολλά λάθη αλλά είχαν έγνοια, έχουν έγνοια. Δεν ήταν απόντες, δεν τους ένοιαζε ο εαυτός τους, τους νοιάζαμε εμείς. Αυτό μου χαρίστηκε. Από εκεί και πέρα τίποτα. Όλο είναι κερδισμένο.

Δεν σου δημιουργεί ένα παράπονο αυτό; Γιατί βλέπεις και δίπλα σου ανθρώπους που τους χαρίζονται πράγματα.

Όχι. Δεν με νοιάζει. Τα κερδισμένα είναι ωραία. Τα γεύεσαι. Είναι σαν τα πρώτα λεφτά που κερδίζεις, που λες «ουάου!». Έχεις κοπιάσει, αλλά είναι δικά σου, νιώθεις ηρωικά.

Πιστεύεις σε σένα;

Κάποιες φορές περισσότερο, κάποιες λιγότερο. Έχω θέμα με την αυτοπεποίθησή μου, δουλεύω πάρα πολλά χρόνια σε αυτό το κομμάτι.

Μέσα σου-μέσα σου, βαθιά, έχεις ανασφάλεια; Στη ρίζα σου…

Όχι. Μέσα μου-μέσα μου, βαθιά, δεν ανησυχώ.

Υπόγειες Επαναστάσεις

Ο πυρήνας είναι ισχυρός. Η πίστη στον εαυτό βαθιά. Και μέσα στο άναρχο και ανασφαλές περιβάλλον όπου ζούμε οι ισορροπίες διαταράσσονται. Το αίσθημα δικαίου, πρωταρχικής σημασίας και κομβικό σημείο μέσα της, αμφισβητείται σήμερα από το περιβάλλον, τα γεγονότα. Και όλα αυτά σπέρνουν την ανασφάλεια, που αγχώνει αλλά δεν αρκεί για να ανακόψει την προσωπική της διαδρομή και τις εσωστρεφείς επαναστάσεις της.

Ήσουν ήσυχο παιδί απ’ ό,τι μου είπες. Στην εφηβεία; Αγρίεψες;

Όχι. Νομίζω δεν πέρασα εφηβεία.

Δεν έκανες ποτέ επανάσταση; Δεν τρελάθηκες ποτέ;

Όχι. Με αυτή την έννοια που λένε, να βγω, να είμαι αντιδραστική, να ξενυχτήσω, να σηκωθώ να φύγω να πάω διακοπές, όχι, τίποτα από όλα αυτά. Δεν είμαι ο τύπος αυτού του είδους των επαναστάσεων.

Credit: InStyle Greece / Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη , Styling: Ναταλία Μπαλτά, Fashion assistant: Μαριλένα Τσιαχρή, Μακιγιάζ-Μαλλιά: Μαριάννα Μούτσου
/ Φόρεμα Sister Jane, notos.gr.
Είσαι κάποιων άλλων επαναστάσεων;

Νομίζω ότι κάνω και έχω κάνει στη ζωή μου επαναστάσεις. Ας πούμε, μια επανάσταση για μένα ήταν να πάω ενάντια στα κοινωνικά πρότυπα. Οι αδερφές μου παντρεύτηκαν νωρίς, έκαναν παιδιά. Εντάξει, μπορεί να ερωτευτήκαν κιόλας, αλλά για μένα δεν υπήρχε αυτό το μοντέλο. Δεν είναι επαναστατικό να μην το βλέπεις, να μην υπάρχει για σένα αυτό το μοντέλο;

Και πώς και παντρεύτηκες τελικά; Προέκυψε; Σου το έβγαλε ο Μάνος;

Όχι. Εγώ του είπα να παντρευτούμε.

Γιατί;

Γιατί ήθελα να έχουμε ευλογία. Γι’ αυτό και παντρευτήκαμε οι δυο μας. Δεν παντρευτήκαμε ούτε με γονείς, ούτε με αδέρφια, ούτε με τίποτα. Και αυτό μου γεννήθηκε σαν ανάγκη ύστερα από επτά χρόνια που ήμασταν μαζί – που δεν ζούσαμε μαζί.

«Κοίτα τώρα! Ένα τόσο εξωστρεφές επάγγελμα, που έχει να κάνει με κόσμο και ομαδικότητα, είναι το επάγγελμα που μου έδωσε την αφορμή να κοιτάξω προς τα μέσα μου πιο βαθιά και ουσιαστικά.»

Credit: InStyle Greece / Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη, Styling: Ναταλία Μπαλτά, Fashion assistant: Μαριλένα Τσιαχρή, Μακιγιάζ-Μαλλιά: Μαριάννα Μούτσου
/ Φόρεμα Vassilis Zoulias Ηaute Couture. Σκουλαρίκια Kalliopejewelery.com.
Οπότε ποια είναι η επανάσταση;

Η επανάσταση είναι να πεις ότι «όχι, ρε παιδί μου, δεν θα παντρευτώ να κάνω παιδιά, γιατί κάτι άλλο ονειρεύομαι. Δεν ξέρω τι είναι αυτό που ονειρεύομαι». Ξέρεις, οι μεγάλες επαναστάσεις είναι υπόγειες.

Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Κι αυτό ήταν επαναστατικό, γιατί ήμουν πολύ κλειστό, εσωστρεφές παιδί, που ποιος μπορεί να φανταστεί ότι αυτός ο άνθρωπος θα θέλει να κάνει ένα επάγγελμα όπου να εκτίθεται τόσο πολύ.

Πώς σου καρφώθηκε στο μυαλό;

Ανάγκη.

Έκφρασης;

Μάλλον. Γιατί, ξέρεις τώρα, στα 18 τι να ξέρεις; Αλλά υπήρχε μια… σαν να με πήγε κάτι προς τα εκεί.

Σε ποια ηλικία ξεκίνησες;

Μόλις τελείωσα το σχολείο. Και πολύ καλή μαθήτρια, έτσι; Μαθήτρια του 19+. Είχα μπει στην Κοινωνιολογία. Και ξαφνικά λέω «θα γίνω ηθοποιός».

Πώς σου ήρθε;

Διάβασα ένα κείμενο. Μου το έδωσε ένας φίλος μου. Μου λέει «έχεις διαβάσει ποτέ θεατρικό έργο;». Λέω «όχι». Ενώ διάβαζα λογοτεχνία πάρα πολύ. Και μου έδωσε και διάβασα αυτό το format, που είναι διαφορετικό, έχει μια άλλη αμεσότητα και ζωή. Και έπαθα πλάκα. Γιατί άρχισα να βλέπω εικόνες.

Και πήγες κατευθείαν στη σχολή;

Ναι.

Δεν ντρεπόσουν;

Είχα άγνοια.

Δεν έχεις μια φυσική συστολή;

Όχι. Στη σχολή είχα άγνοια. Ήμουν ούφο. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Φυσικά και έχω, όχι συστολή, είμαι εσωστρεφής. Δεν είναι θέμα συστολής η εσωστρέφεια, είναι ότι συνέχεια έχω μια τάση να είμαι μόνη μου, να μην εξωτερικεύω ακριβώς αυτό που αισθάνομαι. Εντάξει, με τα χρόνια αυτό αλλάζει λόγω του επαγγέλματος.

Credit: InStyle Greece / Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη , Styling: Ναταλία Μπαλτά, Fashion assistant: Μαριλένα Τσιαχρή, Μακιγιάζ-Μαλλιά: Μαριάννα Μούτσου
/ Φόρεμα Mes Demoiselles, Linea Imports.
Σε άλλαξε, ε;

Πολύ. Με έβαλε σε μονοπάτια όπου αναγκάστηκα… κοίτα τώρα! Ένα τόσο εξωστρεφές επάγγελμα, που έχει να κάνει με κόσμο και ομαδικότητα, είναι το επάγγελμα που μου έδωσε την αφορμή να κοιτάξω προς τα μέσα μου πιο βαθιά και ουσιαστικά, όχι απλώς να είμαι κλειστή. Γιατί μόνο έτσι νομίζω ότι μπορείς να κάνεις αυτήν τη δουλειά.

Έρχεστε και σε επαφή με κείμενα που εκπαιδεύουν, σκαλίζουν την ψυχή. Διαβάζεις μονίμως ως ηθοποιός. Και διαβάζεις κείμενα με ουσία.

Πολύ βαθιά. Και καλείσαι να αναλύσεις και να ερμηνεύσεις πράγματα. Γενικά αυτό, επειδή δημιουργεί αναστάτωση ψυχική, ανασύρει πράγματα. Είναι σαν τη θάλασσα, που ξαφνικά φυσάει και… Έτσι είναι το μέσα σου.

«Δεν πιστεύω ότι μπορείς να αντέξεις ένα λεπτό τη συζυγία και οποιαδήποτε άλλη σχέση χωρίς χιούμορ. Δεν αντέχω τους ανθρώπους χωρίς χιούμορ. Δεν συναναστρέφομαι ανθρώπους χωρίς χιούμορ.»

Στο Βάθος Κήπος

Είναι φύση μελαγχολική, μου λέει. Εγώ βλέπω ένα πλάσμα γεμάτο ενέργεια, χιούμορ. Γελάει εύκολα. Η διάθεση για πείραγμα καραδοκεί ανά πάσα ώρα και στιγμή. Και το βλέμμα της, ο τρόπος που κοιτάζει, μοιάζει με παιδί που καταβροχθίζει το παρόν με ανήλικη αγνότητα και ενήλικο ενθουσιασμό. «Εχω και μια έλλειψη σεροτονίνης, για να καταλάβεις, έχω δηλαδή σωματικά μια μικρή, εγγενή, ελαφριά κατάθλιψη. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με τη ματιά μου στον κόσμο και την πίστη μου ότι όσο είμαι εδώ θα είμαι έτσι, με αυτά τα μάτια».

Πότε είπες «είμαι στο σωστό επάγγελμα, έκανα τη σωστή επιλογή»;

Άρχισα να πιστεύω ότι μου πήγαν καλά τα πράγματα και έβλεπα ότι μπορώ να αντεπεξέλθω από νωρίς. Γιατί από νωρίς, από όταν πρωτοβγήκα, μου δόθηκαν πρωταγωνιστικά πράγματα. Αλλά αυτό, που είναι και καλό, μπορεί να είναι και κακό, με την έννοια του να επωμιστείς κάτι που να μην μπορείς να το κάνεις. Μετά τα 35 αρχίζεις και είσαι λίγο πιο σίγουρος, πατάς στα πόδια σου, στα 40 νιώθεις περισσότερη αυτοπεποίθηση, στα 45 λες «έκανα το σωστό», στα 50 λες «εντάξει, είμαι σε καλό δρόμο», στα 55 όχι ότι έχεις σιγουρευτεί, αλλά ίσως δεν υπάρχει και επιστροφή. (γέλια)

Credit: InStyle Greece / Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη , Styling: Ναταλία Μπαλτά, Fashion assistant: Μαριλένα Τσιαχρή, Μακιγιάζ-Μαλλιά: Μαριάννα Μούτσου
/ Φόρεμα Angelos Bratis.
Βαρέθηκες ποτέ;

Ποτέ.

Σκέφτηκες ποτέ να αλλάξεις δουλειά;

Oχι, ποτέ. Εγώ δεν αμφέβαλλα για τον εαυτό μου ποτέ βαθιά μέσα μου. Απλώς, ξέρεις, έχει να κάνει και με τους άλλους.

Είναι ένα δύσκολο σημείο η αλληλεπίδραση με τους άλλους στα επαγγέλματα που έχουν καθημερινή συναναστροφή.

Και επίσης να σε θέλουν, ρε συ Ξένια. Εγώ δεν είμαι εργοδότης του εαυτού μου. Πρέπει κάποιος να με ζητήσει, να με θέλει. Κατάλαβες; Πρέπει να θέλω κι εγώ, αλλά πρέπει να με θέλει κι αυτός.

Σε θέλουν όμως.

(γέλια) Αυτό είναι κάτι που το κερδίζεις μέσα στα χρόνια, να λένε οι άλλοι όχι απαραίτητα ότι είσαι τόσο καλός… Ο επαγγελματισμός. Στο βάθος του χρόνου το ποιος είναι επαγγελματίας και ποιος δεν είναι παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο στο να σε θέλουν οι άνθρωποι. Πέρα από το αποτέλεσμα, γιατί σε κάποιους αρέσω ως ηθοποιός και σε κάποιους δεν θα αρέσω, δεν μπορεί να αρέσω σε όλους. Κάποιοι σκηνοθέτες με θέλουν, κάποιοι δεν θα με θέλουν, φαντάζομαι. Δεν μπορεί να με θέλουν όλοι. Αλλά ο επαγγελματισμός είναι αναμφισβήτητος, είναι χειροπιαστός. Το ταλέντο και το αν αρέσεις δεν είναι χειροπιαστό. Επαγγελματισμός σημαίνει ότι μου δίνεις κάτι, είμαι διαβασμένη, είμαι στην ώρα μου, παλεύω για αυτό κάθε μέρα. Είναι χειροπιαστό.

Με το #MeToo άλλαξαν τα δεδομένα; Έχουν αλλάξει τα πράγματα;

Φυσικά. Ό,τι βγαίνει κάτω από το χαλί είναι για καλό. Ο Μάνος μού έλεγε μια φορά ότι είχε έναν σκύλο που είχε κάνει τα κακά του κάτω από το χαλί για να τον εκδικηθεί. Μύριζε το σπίτι άσχημα. Δεν μπορούσε να τα βρει. Μόλις τα βρήκε, τα καθάρισε και δεν μύριζε πια. Θέλω να πω, ναι. Αλλά δεν αλλάζει το σύμπαν έτσι εν μια νυκτί, το καταλαβαίνεις αυτό. Αλλά η γνώση… είσαι σε εγρήγορση, τίθενται ερωτηματικά. Όταν μπαίνουν ερωτηματικά στο αν επιτρέπεται να σου κάνω έτσι ή να σε σπρώξω… Είναι ένα ερωτηματικό αυτό και είναι για καλό.

Εσύ μίλησες για την εμπειρία σου.

Ναι.

Δυσκολεύτηκες;

Εγώ μίλησα όταν ξέσπασε αυτό. Γιατί ξεκίνησε με τη Σοφία Μπεκατώρου, αρχής γενομένης, και ύστερα από αυτό βγήκε η Ζέτα Δούκα και είπε αυτά που είχε να πει. Εγώ βγήκα μετά από μια βδομάδα και μίλησα. Φυσικά, εννοείται ότι σκέφτηκα πολύ, μέτρησα πάρα πολύ το αν έχει νόημα. Ξέρεις, πρέπει να έχει νόημα το να μιλήσεις.

Για τους άλλους ή και για σένα;

Για τους άλλους. Για μένα… Εγώ τα έχω λυμένα αυτά μέσα μου εδώ και χρόνια. Τα έχω λύσει τα θέματά μου. Ήταν προσωπικό μου θέμα και το έλυσα. Είχε να κάνει με τον εαυτό μου. Το πώς συμπεριφέρομαι εγώ στον εαυτό μου, πρωτίστως. Αλλά να έχει νόημα για τους έξω… Πάρα πολύ το μέτρησα.

Αγχωτικός ο δημόσιος λόγος. Κι αυτό είναι μια επανάσταση.

Ο δημόσιος λόγος για μένα είναι μια μεγάλη ευθύνη. Σε οτιδήποτε. Τώρα που σου μιλάω έχω αίσθημα ευθύνης.

Μιλάς όμως ανοιχτά, με ειλικρίνεια.

Με ειλικρίνεια μιλάω, αλλά μιλάω και με σκέψη.

Credit: InStyle Greece / Φωτογραφία: Ολυμπία Κρασαγάκη, Styling: Ναταλία Μπαλτά, Fashion assistant: Μαριλένα Τσιαχρή, Μακιγιάζ-Μαλλιά: Μαριάννα Μούτσου
/ Φόρεμα Max Mara, Max Mara Boutique. Σκουλαρίκια Georg Jensen.

«Είναι ένας γλυκός άντρας. Παρόλο που κι αυτός έχει μεγαλώσει με τα δεδομένα της ελληνικής οικογένειας, το πυρηνικό του κομμάτι είναι ένα πολύ τρυφερό κομμάτι. Κι εκεί συναντιέται με το δικό μου πυρηνικό κομμάτι.»

Ανθισμένος Ορίζοντας

Η Κατερίνα Λέχου είναι από τους ωραιότερους ανθρώπους που έχω συναντήσει. Έχει πλάκα, αλλά και όρια. Έχει ουσία και μια δυσεύρετη ποιότητα. Είναι από καλό ύφασμα και έχει ενδιαφέρον πατρόν. Από τη σύντομη συνύπαρξη μαζί της ένιωσα ότι έφυγα καλύτερη – κάτι που δεν συμβαίνει συχνά.

Άλλη μια σεζόν τελείωσε για εκείνη. Άλλη μια επιτυχημένη παράσταση έριξε αυλαία. Και το καλοκαίρι δεν θα δουλέψει.

Φαντάζομαι ότι όλοι οι ρόλοι σού αφήνουν κάτι. Υπάρχει όμως κάποιος που «σκάλωσε» πάνω σου για πολύ καιρό;

Ξέρεις κάτι, δεν είναι οι ρόλοι, είναι και οι άνθρωποι με τους οποίους δουλεύεις τους ρόλους. Οταν έκανα το Λεωφορείο ο Πόθος το έκανα με τον Levan Tsuladze, έναν Γεωργιανό σκηνοθέτη, κατά τη γνώμη μου υπέροχο και, ναι, σκάλωσα. Η κατευθυντήρια γραμμή, η ερμηνεία που έδινε σε διάφορα πράγματα που εγώ δεν τα έβλεπα… Αυτό είναι και η μαγεία, όταν έχεις έναν εμπνευσμένο σκηνοθέτη! Με έκανε και σκάλωσα πάρα πολύ στο τι είχα στο μυαλό μου για την Μπλανς και πώς την ξεδίπλωνε αυτός.

Τι ωραίο να εξελίσσεσαι και να φεύγεις από μια δουλειά καλύτερη.

Και με πιο ανοιχτό μυαλό, με πιο ανοιχτούς ορίζοντες.

Υπέροχο.

Ε, αυτό είναι το κέρδος.

Σπανίζουν αυτοί οι άνθρωποι που σου ανοίγουν τον ορίζοντα. Μπορεί να είναι κι ένας φίλος ή μια παράσταση. Μια συναυλία, που φεύγεις και νιώθεις ότι έχει ανοίξει ο ουρανός.

Δεν είναι εύκολο το σπουδαίο. Δεν μπορεί να είναι στα 10 τα 9. Στα 10 είναι το 1. Αυτή είναι η αναλογία του κόσμου αυτού.

Στη δική της αναλογία υπάρχει η σκέψη, η υπερανάλυση, η παρατηρητικότητα. Το γέλιο, η πλάκα, το πείραγμα. Το ροζ, το γκρι, το μαύρο, το λευκό. Η αμβλυμένη πια τελειομανία και η ακονισμένη ενσυναίσθηση. Οι δυσκολίες, η προσπάθεια, η αφοσίωση, που δίνουν καλύτερη γεύση στο κεκτημένο. Το νόημα που υπάρχει ακόμα και στην τεμπελιά. Η εξέλιξη που παραμονεύει σε κάθε γωνιά, σε κάθε έκφραση, σε κάθε στιγμή. Η ωριμότητα που λειαίνει τις γωνίες. Το μεγάλωμα που φέρνει την συνειδητή παιδικότητα. Το θέατρο, οι ρόλοι και το βάθος τους, η υποκριτική της τέχνη, η ελευθερία της, η μελαγχολία της, η περηφάνια της… και ο Μάνος – που δεν σταματάει ο ένας να πειράζει τον άλλον.

Βλέπω ότι η σχέση σας έχει πάρα πολύ χιούμορ.

Μόνο. Δεν πιστεύω ότι μπορείς να αντέξεις ένα λεπτό τη συζυγία και οποιαδήποτε άλλη σχέση χωρίς χιούμορ. Δεν αντέχω τους ανθρώπους χωρίς χιούμορ. Δεν συναναστρέφομαι ανθρώπους χωρίς χιούμορ.

Έχεις μια ωραία παιδικότητα. Ξέρεις, λένε ότι εμείς οι Παρθένοι, όπως και οι Αιγόκεροι, είμαστε πιο σοβαροί, πιο στιβαροί σε μικρή ηλικία και χαλαρώνουμε όσο μεγαλώνουμε, σαν να έχουμε το σύνδρομο του Μπέντζαμιν Μπάτον στην προσωπικότητά μας.

(γέλια) Ναι. Ωραίο αυτό. Αλλά υπάρχει και μια άλλη εξήγηση, όσο πιο ασφαλής αισθάνεσαι με τον εαυτό σου τόσο λιγότερο αυτολογοκρίνεσαι. Δεν αυτολογοκρίνομαι. Και φυσικά θα κάνω και μια μπούρδα, μια βλακεία, αλλά κι αυτό δεν είναι μέσα στη ζωή;

Από την Ξένια Ιωάννου

Φωτογραφίες: Ολυμπία Κρασαγάκη

Styling: Ναταλία Μπαλτά

Βοηθός φωτογράφου: Eλενα Βρεττού

Fashion assistant: Μαριλένα Τσιαχρή

Το θέμα αρχικά φιλοξενήθηκε στο InStyle Greece τεύχος 128 Μάιος 2025.