O Μιχάλης Συριόπουλος μιλάει για τον πιο όμορφο χειμώνα της ζωής του που περιλάμβανε πολλή δουλειά και ένα βραβείο Χορν

Ο Μιχάλης μόλις επέστρεψε από τις καλοκαιρινές διακοπές του. Τον συνάντησα στο Μεταξουργείο, στον Μπλε Παπαγάλο, όπου με περίμενε μαζί με τη μεγάλη του αδυναμία, τον σκύλο του, που ακούει στο όνομα Πάρης. Από τα πρώτα λεπτά αντιλαμβάνεσαι πως είναι ένας down to earth ηθοποιός, άκρως προσηλωμένος στην τέχνη του, την οποία λατρεύει.

Η αρχή της σεζόν πλησιάζει. Ποια είναι τα σχέδιά σου;

Ο χειμώνας που πέρασε ήταν ο πιο όμορφος της ζωής μου, αλλά και ο πιο κουραστικός.

Ενώ είχα κλείσει τις δουλειές μου, δόξα τω Θεώ, ήρθαν κι άλλα πράγματα. Τώρα που καταλάγιασε όλο αυτό, ένιωσα την ανάγκη να δω τι θέλω και είχα έναν μήνα ελεύθερο για να σκεφτώ τα βήματά μου. Πλέον, έχω την πολυτέλεια να επιλέξω αυτά που απομένουν και να οραματιστώ το μέλλον για το εργαστήρι μου, που από τον Σεπτέμβριο λειτουργεί μόνο στην Αθήνα. Κάνω μαθήματα στο Θέατρο των Αλλαγών και προετοιμασία στο Skrow Theater. Συνεχίζω με την Αρχή του Αρχιμήδη περισσότερες ημέρες από πέρσι και από τον Ιανουάριο θα παίζω στο Μικρό Γκλόρια σε ένα καινούριο έργο, μεξικάνικο, Δευτέρες και Τρίτες και μετά θα δούμε.

Είσαι εργασιομανής ή απλώς αγαπάς τόσο τη δουλειά σου;

Τη λατρεύω τη δουλειά μου, αλλά σιγά σιγά βάζω όρια. Μέχρι πριν ερχόταν στο εργαστήρι όποιος ήθελε, όμως πλέον θέλω να έρχονται άνθρωποι που αρέσουν και σε εμένα. Δεν θέλω να κοροϊδεύω τους ανθρώπους και προτιμώ να επικοινωνώ στο εργαστήρι με άτομα που θέλουν να μιλήσουν την ίδια γλώσσα με εμένα. Δεν θέλω να συνεργαστώ με ντίβες ή παιδιά που απλώς θέλουν να βγουν στην τηλεόραση και δεν έχουν καμία όρεξη για μελέτη.

Sisley σακάκι και ζιβάγκο.

Αν τα έβαζες στη ζυγαριά, τι θα προτιμούσες;

Δεν είμαι ηθοποιός της πρόβας, αλλά ηθοποιός της παράστασης. Στις πρώτες πρόβες μπορώ να πεθάνω. Μου αρέσουν οι τελευταίες, όταν πλέον έχει ζυμωθεί το πράγμα και ταξιδεύω. Στις παραστάσεις συμβαίνει κάτι που μακάρι να συνέβαινε και στη ζωή μου: Συγχρονίζεται το σώμα με το μυαλό μου, είμαι παρών 100% στην ιστορία και ζω το ταξίδι μαγικά μαζί με το κοινό. Η ώρα της παράστασης για εμένα είναι σαν μυσταγωγία. Στις λίγες φορές που έτυχε να σκηνοθετήσω επαγγελματικά, έζησα το ίδιο πράγμα στις πρόβες με τους ηθοποιούς: Τα δύο είναι σαν να είναι το δεξί και το αριστερό μου χέρι. Όχι ότι είμαι σκηνοθέτης, αλλά μου αρέσει να επικοινωνώ με τους ανθρώπους και να ταξιδεύουμε με το μυαλό και τα συναισθήματά μας πάνω σε ένα κείμενο. Όταν λέμε μια ιστορία και η απλήρωτη ΔΕΗ έρχεται σε δεύτερη μοίρα, είναι κάτι μαγικό.

Πώς ζεις αυτή τη μαγεία στο σανίδι;

Το έχω πει αρκετές φορές: Στο θέατρο κάποιες στιγμές συγχρονίζονται οι ανάσες των ηθοποιών με των θεατών. Δημιουργείται κάτι σαν βουητό στην αίθουσα, γιατί όλοι περιμένουν να δουν τι θα γίνει παρακάτω στην ιστορία. Αυτό το πράγμα δεν αποτυπώνεται. Το λατρεύω το κοινό. Το κοινό που σε τιμά, όχι αυτό που ήρθε για να βγει selfie. Αγαπώ την ώρα που σβήνουν τα φώτα στην πλατεία και όταν ξανανάψουν… Όταν σου πει ο ηθοποιός ότι βρίσκεται και εκείνος ταυτόχρονα ως κοινό στον χώρο, το πιστεύεις.

Mango ζακέτα και πουκάμισο, mango.com. Sisley παντελόνι.

Σε ποια παράσταση που συμμετείχες έζησες αυτή τη μυσταγωγία;

Το έζησα έντονα στην Αρχή του Αρχιμήδη τον τελευταίο καιρό, που είχαν μπει και απογευματινές παραστάσεις. Ήταν τόσο έντονο, που έβλεπες μετά τον κόσμο να μη σηκώνεται από τις θέσεις του. Μου έκανε εντύπωση και με συγκίνησε στις διακοπές μου, στην Ανάφη, όταν μια κυρία που είχε το μαγαζί που καθόμουν με ρώτησε «Έπαιζες στο Skrow;». Απάντησα «ναι» και εκείνη πρόσθεσε: «Είναι κερασμένα όλα από εμένα, για τα συναισθήματα που μου δημιούργησες. Δεν νευριάζω εύκολα και εσύ κατάφερες να με εκνευρίσεις».

Θα σε ενδιέφερε η τηλεόραση;

Στην τηλεόραση δεν έχω κάνει πολλές δουλειές. Ήμουν πέρσι στην Επιστροφή στον ΑΝΤ1 και έπεσα στα βαθιά γιατί ήταν καθημερινή σειρά. Μπήκα με τη λογική ότι στο θέατρο κάνουμε τρεις-πέντε μήνες πρόβες και εκεί ήταν «Τρία, δύο, ένα, πάμε». Τον πρώτο καιρό δεν κοιμόμουν από το άγχος μου. Έκανα μόνος πρόβες, τραβούσα βιντεάκια. Έπειτα από λίγο διαπίστωσα ότι είναι ένα παιχνίδι, όπου δεν πρέπει να υπολογίζεις καθόλου την κάμερα, και προσπαθούσα να κάνω κοινό τους καμεραμάν. Νομίζω ότι τα κατάφερα προς το τέλος.

Mango μπλούζα, mango.com. Zara παντελόνι, zara.com. Steptronic παπούτσια, Καλογήρου.

Πόσο σε επηρέασε η κατάκτηση του βραβείου Χορν;

Με επηρέασε, γιατί δεν με φροντίζω καθόλου και άρχισα να με φροντίσω. Δεν με αγχώνει καθόλου η «ταμπέλα». Ήρθαν και πολύ βαρύγδουπες προτάσεις μετά το βραβείο, όμως εγώ είχα δώσει τον λόγο μου στο Skrow από πέρσι. Αυτό που με αφορά είναι να έχω να πω κάτι επί σκηνής κι αυτό δεν θα μου το αλλάξει κανένα βραβείο. Επειδή μιλάς όμως με έναν πολύ ανασφαλή άνθρωπο, είναι ωραίο, όταν αρχίζει η πρόβα και συστήνεσαι, να μη χρειάζεται να αποδείξεις ότι είσαι καλός. Έχει άλλη ηρεμία κι εγώ αποζητώ την ηρεμία στη ζωή μου. Δυστυχώς, σε αυτό τον χώρο σε ενδιαφέρει πολύ η αποδοχή από το σινάφι. Το βραβείο έφερε μια ικανοποίηση, που «έκατσε» μέσα μου καλά. Πολλές φορές μπαίνω και γκουγκλάρω αν έγινε όντως ή το είδα στον ύπνο μου. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα είχε απήχηση στον κόσμο. Μετράει και για τον κόσμο που έρχεται στο θέατρο. Το είδα ακόμη και στις διακοπές μου. Ο κόσμος ασχολείται με αυτό. Παρότι η εκδήλωση είναι ταπεινή, η απήχηση που έχει μετά είναι τεράστια.

Μετά το βραβείο βίωσες ανταγωνισμό;

Ο ανταγωνισμός μεταξύ των ηθοποιών μου θυμίζει κακό θέατρο. Όλοι έχουν θέση στον χώρο, αρκεί να δουλεύουν. Νευριάζω όταν βλέπω ανθρώπους να κινούνται μόνο από το PR. Εκεί πραγματικά παλεύω πολύ με τα θυμικά μου μέσα και κάνω πέρα, γιατί γίνομαι κάποιος άλλος. Με αφορούν οι άνθρωποι που δουλεύουν. Δεν μπορώ τα εύκολα και δεν είναι όλα Instagram. Η δουλειά μας δεν έχει τέλος.

Έχει παίξει ρόλο η εμφάνισή σου για να πάρεις κάποιον ρόλο;

Φυσικά και έχει παίξει ρόλο η εμφάνισή μου. Και αν δεν μου το πουν, το επιδιώκω. Όταν μου πρότειναν στην Αρχή του Αρχιμήδη να κάνω τον προπονητή κολύμβησης και εγώ ήμουν δέκα κιλά πάνω από το κανονικό, αδυνάτισα, γυμνάστηκα. Θα έκανα κι άλλα.

Sisley ζιβάγκο και παντελόνι

Πες μου έναν ηθοποιό του εξωτερικού που θαυμάζεις;

Έχω βασίλισσα τη Meryl Streep, με την οποία θα ήθελα να μιλάω την ίδια γλώσσα μαζί της. Νομίζω ότι κάθε φορά είναι μια άλλη. Νιώθω ότι κι αυτή δεν κοιμάται τα βράδια, προσπαθώντας να μπει σε μια άλλη ζωή ανάλογα με τον ρόλο.

Πώς θα χαρακτήριζες το στιλ σου;

Μου αρέσει πολύ η μόδα. Δεν νομίζω ότι έχω ένα στιλ στη ζωή μου. Είναι ανάλογα τις περιστάσεις. Αν ανοίξεις την ντουλάπα μου, θα νομίζεις ότι έχεις να κάνεις με πέντε διαφορετικούς ανθρώπους.

Από τον Άκη ΑδαμόπουλοIOOO

Eπιμέλεια: Ίρις Λεονταρίτη, Πέννυ Ιωαννίδου

Φωτογραφίες: Στέφανος Παπαδόπουλος

Βοηθός Φωτογράφου:  Παρή Καρρά.

Grooming: Κωνσταντίνα Μιχοπάνου.

Ευχαριστούμε το Papillon Bistrot Athens ( Ολυμπιονικών 242 & Σολωμού 1, Νέο Ψυχικό, τηλ. 210-6744441) για τη φιλοξενία.