Τρεις νεοδελφίνοι στην... πυρά!

Μια διαφορετική διάσταση του κυβερνητικού ανασχηματισμού, η οποία αντανακλά στις ισορροπίες που διαμορφώνονται στο εσωτερικό της Ν.Δ. (τόσο άμεσα όσο και στο απώτερο μέλλον), αναδεικνύουν σήμερα τα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ».

Βλέπετε, εκτός από τις αναμενόμενες και καθιερωμένες γκρίνιες εκείνων που είδαν την πόρτα της εξόδου, αλλά και εκείνων που προσδοκούσαν να αναλάβουν πόστο υπουργού ή υφυπουργού και τελικά έμειναν εκτός νυμφώνος, το παζλ της νέας κυβέρνησης έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναφορικά με τους ρόλους που ανέθεσε

Οι τελευταίοι, με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο, είτε έμειναν έξω από το νέο κυβερνητικό σχήμα, όπως οι Κωστής Χατζηδάκης και Ευριπίδης Στυλιανίδης, είτε καλούνται να φέρουν εις πέρας τις πιο «καυτές» μνημονιακές υποχρεώσεις, όπως συνέβη στις περιπτώσεις των Νίκου Δένδια, Κυριάκου Μητσοτάκη και Μάκη Βορίδη, οι οποίοι, αν και κρατήθηκαν στην πρώτη γραμμή, έχουν να διανύσουν ένα επικίνδυνο για το προφίλ τους πολιτικό ναρκοπέδιο.

Aλλωστε, με δεδομένο ότι η χώρα έχει εισέλθει ήδη σε άτυπη προεκλογική περίοδο, με άγνωστες προεκτάσεις για τον βασικό κυβερνητικό εταίρο, άπαντες στη Ν.Δ. έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους την επομένη των εθνικών εκλογών, όποτε κι αν αυτές διεξαχθούν. Το ίδιο βεβαίως ισχύει (πάνω απ’ όλα) και για το σύστημα Σαμαρά, το οποίο, γνωρίζοντας ότι η μνημονιακή φθορά θα έχει καταλυτικές συνέπειες στη διαμόρφωση του μετεκλογικού εσωκομματικού τοπίου, επιχειρεί να επιμερίσει το αντίστοιχο πολιτικό κόστος, δημιουργώντας προηγούμενο για όσους εποφθαλμιούν την προεδρική καρέκλα και αναχαιτίζοντας τις φιλοδοξίες τους.

«Είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τους τρεις. Αφενός είναι υποχρεωμένοι να επιδείξουν έργο και αφετέρου να προστατεύσουν την εικόνα τους στην κοινωνία, εγχείρημα διόλου εύκολο με βάση αυτά που πρέπει να περάσουν», σημειώνει χαρακτηριστικά στα «ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ» έμπειρος «γαλάζιος» κοινοβουλευτικός παράγοντας, αποτυπώνοντας το modus operandi του Μαξίμου.

ΝΙΚΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ

Το νέο στοίχημα και η Β’ Αθήνας

Ηταν κοινό μυστικό στα νεοδημοκρατικά στέκια πως ο Νίκος Δένδιας είχε ζητήσει εδώ και μήνες από τον Αντώνη Σαμαρά να εγκαταλείψει το υπουργείο Δημόσιας Τάξης (φοβούμενος ότι νομοτελειακά θα «σκάσει» στα χέρια του κάποια δύσκολα διαχειρίσιμη υπόθεση) και να αναλάβει ένα πιο... αβανταδόρικο υπουργείο. Ο πρωθυπουργός ικανοποίησε το αίτημά του κατά το ήμισυ, αφού ναι μεν τον αποδέσμευσε από το στρατηγείο της Κατεχάκη, ωστόσο τον έβαλε να καθήσει σε μια «ηλεκτρική καρέκλα». Ανάμεσα σε άλλα, ο διάδοχος του κ. Χατζηδάκη στο υπουργείο Ανάπτυξης θα επιχειρήσει να δώσει ώθηση σε λιμνάζοντα αναπτυξιακά έργα και να κλείσει μέτωπα, όπως η εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ και η όσο το δυνατόν αρτιότερη διαχείριση των κομβικών για την αναζωογόνηση της ελληνικής οικονομίας ευρωπαϊκών κονδυλίων. «Ο Δένδιας ζήτησε να αλλάξει υπουργείο για να αποκτήσει ισχυρά ερείσματα στον κομματικό μηχανισμό, αφού θεωρεί πως αυτό είναι το βασικό σημείο στο οποίο υστερεί για να διεκδικήσει με αξιώσεις τη διατήρησή του στο κάδρο των κορυφαίων στελεχών και αργότερα την ένταξή του στην ομάδα των υποψήφιων διαδόχων του Σαμαρά», τονίζει άνθρωπος που γνωρίζει τις μύχιες σκέψεις του υπουργού. Σε αυτό το πλαίσιο, εξάλλου, κινούνταν και η επιθυμία του Κερκυραίου πολιτικού για την ανάληψη του υπουργείου Οικονομικών, μια προοπτική που θα του εξασφάλιζε μόνιμη προβολή από τα media (ειδικά εν αναμονή των εξελίξεων για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους) και θα εξυπηρετούσε κατά τον καλύτερο τρόπο τις στοχεύσεις του. Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και η απόφασή του για την εκλογική του μετακόμιση στη Β’ Αθήνας (εσχάτως φέρεται να σκέφτεται και την Α’ Αθήνας).

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ

Το μεγάλο δέλεαρ για την πρωτιά

Την πιο «καυτή πατάτα» μεταξύ των δελφίνων κρατά, φυσικά, ο εκπρόσωπος του φιλελεύθερου πυρήνα, Κυριάκος Μητσοτάκης. Παρά το γεγονός ότι βρίσκεται σε θέση ισχύος σε σχέση με τα υπόλοιπα μεγάλα ονόματα του εν λόγω εσωκομματικού μπλοκ (Αρης Σπηλιωτόπουλος και Κωστής Χατζηδάκης βρίσκονται για την ώρα στο παρασκήνιο των εξελίξεων στην Κεντροδεξιά), ουδείς μπορεί να προδιαγράψει τι μπορεί να συμβεί το επόμενο διάστημα εν μέσω των διαδικασιών για τις απομακρύνσεις από το Δημόσιο και τη γενικότερη αναδιάρθρωση της κρατικής μηχανής. Το έργο του γίνεται ακόμη πιο δύσκολο, αν αναλογιστεί κανείς πως καλείται να συντονίσει και τα υπόλοιπα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, τα οποία κάθε άλλο παρά δυσάρεστα θέλουν να φανούν, τη στιγμή που στην ατμόσφαιρα υπάρχει έντονο προεκλογικό άρωμα. Σαν να μην έφθανε μάλιστα αυτό, έχουν αρχίσει να του ζητούν παντός είδους ρουσφέτια, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το αίτημα που του υπέβαλε νέας κοπής υπουργός σχετικά με την αποδέσμευση κονδυλίων για οργανισμό που εποπτεύει και ο οποίος τελεί υπό καθεστώς κατάργησης.
«Δεν είναι τυχαίο ότι ο ανασχηματισμός ξεκίνησε με την παραμονή του Κυριάκου στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης, αφού ένα τέτοιο σενάριο ήταν βολικό για όλους. Αλλωστε, η εκ νέου δραστηριοποίηση ενός σημαντικού κομματιού του πάντα υπολογίσιμου μητσοτακικού μηχανισμού σε όλα τα επίπεδα δεν ήταν δυνατό να μην ενεργοποιήσει τα ανακλαστικά του στενού περιβάλλοντος Σαμαρά», επισημαίνουν οι παροικούντες τη «γαλάζια Ιερουσαλήμ». Από την άλλη, βέβαια, κύκλοι που πρόσκεινται στην ηγετική ομάδα της Ν.Δ. αντιστρέφουν τις σχετικές θέσεις, λέγοντας με νόημα πως «στον Κυριάκο δίνεται η δυνατότητα να υλοποιήσει στο έπακρο όλα αυτά που έλεγε επί χρόνια περί αναδιάρθρωσης του δημόσιου τομέα».

ΜΑΚΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ

Ο εκπρόσωπος της λαϊκής Δεξιάς

Στην περίπτωση του Μάκη Βορίδη, οι σχεδιασμοί των επιτελών του Μεγάρου Μαξίμου ήταν ακόμη πιο περίπλοκοι. Πρόκειται άλλωστε για ένα στέλεχος που, εκτός από τη συνεχή αύξηση της δυναμικής του στο ακροατήριο της παραδοσιακής Δεξιάς (ακόμη και πέραν της Ν.Δ.), είχε κερδίσει και την εκτίμηση ουκ ολίγων «γαλάζιων» συναδέλφων του με την παρουσία του στη Βουλή ως κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του κόμματος και μάλιστα σε ειδικές πολιτικές συνθήκες. Ετσι, ο κ. Βορίδης πήρε στα χέρια του ένα διαχρονικά «επικίνδυνο» πολιτικά και ευαίσθητο χαρτοφυλάκιο, με άμεσες κοινωνικές αναφορές, αλλά και μεγάλες ιδιαιτερότητες, γύρω από το οποίο κινούνται ορισμένες από τις πιο σκληρές μεταρρυθμίσεις της πενταετίας του Μνημονίου. Εκτός όλων των άλλων, το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή για να προκληθεί μια πρόσκαιρη, όπως αποδείχθηκε τελικά, κρίση στις σχέσεις του με τον καλό του φίλο από τα χρόνια της συνύπαρξής τους στον ΛΑΟΣ και προκάτοχό του, Αδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος βίωσε ουκ ολίγες συγκρουσιακές καταστάσεις το διάστημα που βρισκόταν στο γραφείο που παρέδωσε στον πολιτικό του συνοδοιπόρο. «Δεν έχει περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι ο Βορίδης ρίχνει δίχτυα σε ολόκληρο το φάσμα της παραδοσιακής βάσης της Ν.Δ. και κερδίζει πόντους στο στελεχικό δυναμικό της παράταξης, όπως π.χ. στους κόλπους της ΟΝΝΕΔ. Θυμηθείτε και την περσινή του ομιλία στο συνέδριο της Ν.Δ., όπου αγνοώντας, για πρώτη φορά ο ίδιος, την κυβερνητική ισορροπία, μίλησε ανοικτά για τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου σχετικά με την κατάσταση της χώρας, εκπλήσσοντας τους πάντες», υπογραμμίζει με νόημα υψηλόβαθμος κομματικός παράγοντας και τακτικός συνομιλητής του υπουργού, σχολιάζοντας την τοποθέτησή του στο υπουργείο Υγείας.