Το "σύστημα Μπανάνα"

του Νίκου Σίμου

Επειδή με όσα αποκαλύπτονται κατά καιρούς, πληθαίνουν οι πολιτικοί που ψάχνουν να κρυφτούν, υποπτευόμαστε ότι η γεωμετρική πρόοδος των αποκαλύψεων θα βγάλει και αλλα στη φόρα ΄και θα μεγεθύνει ακόμη περισσότερο την αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος. Λέγεται μάλιστα από αυτούς που γνωρίζουν, αλλά για την προστασία του συστήματος αυτού και, τελικώς της ίδιας της Δημοκρατίας, σιωπούν, ότι ποσοστό μόνο των όσων απαράδεκτων έχουν συμβεί στην Μεταπολίτευση θα δει το φως της δημοσιότητας.

Καθώς

έτσι έχουν τα πράγματα διερωτάται κανείς αν η κριτική και αξιολόγηση, από τα ΜΜΕ και στο όνομα της ενημέρωσης των πολιτών, των όσων έχουν συμβεί ή και συμβαίνουν στην πολιτική ζωή του τόπου, χωρίς μάλιστα να το παίρνουμε χαμπάρι, πρέπει να γίνεται σοβαροφανώς ή...με διάθεση χαβαλέ!

Με αυτή λοιπόν τη διάθεση και για να κλείσουμε καππως ευτράπελα την εβδομάδα, θα αναφερθώ σε ένα πραγματικό γεγονός –όσο και απίστευτο και αν μοιάζει- το οποίο μπορεί να φανεί χρήσιμο στους απανταχού της γης ηγέτες (στους οποίους περιλαμβάνονται βεβαίως και οι Έλληνες).

Την είδηση την είχε μεταδόσει πριν από 12 περίπου χρόνια το Αθηναϊκό Πρακτοιρείο παίρνοντάς την, αν δεν κάνω λάθος από το Ασσοσιέητεντ Πρές. Ο πρώην λοιπόν Πρόεδρος της Ζιμπάμπουε Χαναάν Μπανάνα είχε εισαγάγει νέα ήθη στον τρόπο χειρισμού των συμβούλων του. Παρασυρμένος από τη σημειολογία του ονόματός του, ο ...Μπανάνα

εφρόντιζε να παρασύρει δια της βίας σε ακολασίες αυτούς που τον συμβούλευαν. Αφηνόταν δε να εννοηθεί ότι οι ακολασίες αυτές κάθε άλλο παρά προστάτευαν τον ανδρισμό των θυμάτων-αξιωματούχων του καθεστώτος του ρηξικέλευθου κυβερνήτου. Βεβαίως ουδόλως είναι γνωστό-και δια τούτο θα πρέπει να επιληφθεί του θέματος η πολιτική επιστήμη- αν ο καταδικασθείς σε δεκαετή φυλάκιση, σε καταναγκαστική εργασία, Πρόεδρος ( ο οποίος αν δεν έχει πεθάνει, σήμερα είναι έξω από τα κάγκελα), επιδιδόταν στις δραστηριότητές του αυτες, πρίν ή μετά τη λήψη των συμβουλών επί καιρίων θεμάτων κυβερνητικής πολιτικής. Οπότε ενδεχομένως να εδικαιολογείτο η «διέξοδος» την οποίαν είχε επιλέξει.

Την εποχή πάντως που είχε δημοσιευθεί η σχετική είδηση διίσταντο οι γνώμες αν τον τρόπο αυτό διακυβερνήσεως της χώρας του ο κύριος Μπανάνα τον είχε διευρύνει, δια της αναγκαστικής συμμετοχής στις …αντιλήψεις του και του υπουργικού του συμβουλίου. Θα μπορούσε βεβαίως, για δύο βασικούς λόγους. Πρώτον διότι ο αριθμός των συμβούλων του ήταν περιωρισμένος, ως είθισται σε όλες τις καλώς λειτουργούσες δημοκρατίες. Και δευτερον διότι εκρίνετο ανεπαρκής η αποτελεσματικότητα των υπουργών του. Οπότε ορθώς μπορεί να εσκέφθη ο κύριος Πρόεδρος ότι καλύτερα να υφίσταται την δυσφορία του υπουργικού του συμβουλίου παρά την οργή του λαού του.

Νομίζω ότι οι αφρικανικές χώρες, τις οποίες κακώς συγκαταλέγουμε περιφρονητικώς στον Τρίτο Κόσμο, σε ορισμένα επίπεδα δείχνουν τον σωστό δρόμο...