Τι "εξομολογήθηκε" ο Σαμαράς στους Ιεράρχες;

Σε μία de profundis «εξομολόγηση» για τα αισθήματά του στη διάρκεια αυτής της μεγίστης κρίσεως που μαστίζει την Ελλάδα την τελευταία τετραετία, προέβη σήμερα το πρωί ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ενώπιον του πλέον αρμοδίου «ακροατηρίου», των Αρχιεπισκόπων Αθηνών και Πάσης Ελλάδος και Τιράνων και Αλβανίας κ.κ. ιερωνύμου Β’ και Αναστασίου αντιστοίχως, καθώς και των Ιεραρχών της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, κατά την ομιλία του στην Ημερίδα που διοργανώνει η Ελληνική Εκκλησία.

«Στη θέση που βρίσκομαι οφείλω να ζυγίζω πάντα το καλό που μπορώ να κάνω εφήμερα σε κάποιους, με το κακό που θα φέρει λίγο αργότερα σε πολλούς.

Τα δύσκολα που αναγκαστικά περνάμε, με τα χειρότερα που πρέπει να αποτρέψουμε.

Έχω τους αριθμούς από τη μία πλευρά, και τους ανθρώπους από την άλλη.

Οι αριθμοί πρέπει να βελτιωθούν οπωσδήποτε.

Για να γλιτώσουμε τα χειρότερα, λίγο αργότερα, για τους ανθρώπους» τόνισε με έμφαση ο Πρωθυπουργός, προσθέτοντας:

«Γιατί όταν έχουμε τόσο σοβαρή κρίση, όπως αυτή που περάσαμε τα τελευταία χρόνια, πρώτα βελτιώνονται οι αριθμοί κι ύστερα αρχίζουν να νιώθουν τη βελτίωση και οι άνθρωποι. Αλλά ποτέ δεν ξεχνάμε, ότι ο τελικός μας σκοπός είναι οι άνθρωποι, όχι οι απρόσωποι αριθμοί και οι δείκτες.

Αλλά και κάθε στιγμή, όχι μόνο «στο τέλος», όχι μόνο «λίγο αργότερα», πρέπει να θυμόμαστε, ότι οφείλουμε να προσφέρουμε ανακούφιση στον πόνο, προοπτική στις δύσκολες στιγμές, ελπίδα όταν όλα μοιάζουν γκρίζα, φώς όταν όλα δείχνουν σκοτεινά…

Εξυγίανση της οικονομίας, για να μη φτάσουμε ποτέ ξανά σε τέτοια κρίση Και ανακούφιση όσων υποφέρουν σήμερα. Είναι οι δύο πλευρές του καθημερινού μας αγώνα. Και της αγωνίας μας…

Την αγάπη μας για τον άλλο, την έγνοια μας για το διπλανό μας, δεν μπορούμε να τα αναβάλουμε. Γι’ αυτό και φροντίσαμε όσο μπορούσαμε, κάθε στιγμή, να δίνουμε ανακούφιση στους πιο αδύναμους, σ’ αυτούς που υπέφεραν περισσότερο.

Κι εκεί, ευτυχώς, είχαμε δίπλα μας την Εκκλησία. Που φρόντιζε με χίλιους τρόπους, κάθε στιγμή, αυτούς που δεν τρόπο να σταθούν όρθιοι. Αυτούς που είχαν λυγίσει, που δεν μπορούσαν».

Λ.Σ.Μ.