"Στην Ελλάδα κυβερνά ακόµα το παλιό, σαθρό σύστηµα"

Ο πρόεδρος και διευθύνων σύµβουλος της Agrino είναι µεν αισιόδοξος για την πορεία της ελληνικής οικονοµίας, αλλά ανησυχεί για
την ικανότητα της δηµόσιας διαχείρισής της...

Ο κεντρικός εµπορικός δρόµος του Αγρινίου φέρει το όνοµα των µεγάλων ευεργετών της πόλεως. Οδός Αφών Παπαστράτου. Εκεί, και πιο συγκεκριµένα στον αριθµό 76, λειτουργεί εδώ και λίγους µήνες το boutique hotel «Marpessa». «Η Μάρπησσα ήταν η κόρη του βασιλιά Ευήνου», απαντά στο εύλογο ερώτηµα η Μαριάννα Πιστιόλα, η οποία ανέλαβε µε τον σύζυγό της, Κώστα, τη µετατροπή της εγκαταλελειµµένης καπναποθήκης, που χτίστηκε το 1929, σε ξενοδοχείο. Καθόµαστε στο καφέ-bistro του «Marpessa», µε θέα το Παπαστράτειο Αρχαιολογικό Μουσείο και το γήπεδο του Παναιτωλικού. Ο σεφ, που, όπως η πλειονότητα του προσωπικού, είναι Αγρινιώτης, µας προτείνει τις σπεσιαλιτέ της ηµέρας: ριζότο µε τρούφες, καρπάτσιο µοσχαρίσιο από ντόπιο κρέας, πράσινη σαλάτα µε σος γιαούρτι, πύργος από φιλετάκια µε σος µουστάρδας. Το γεύµα συνοδεύουµε µε τοπικό λευκό οίνο Μαλαγουζιά «Θεστία».

Τον ρωτώ ποια µύγα τσε-τσε τον τσίµπησε και αποφάσισε εν µέσω κρίσης να επενδύσει στον ξενοδοχειακό τοµέα ενός τόπου που δεν είναι καν τουριστικός προορισµός. «Η αρχική ιδέα ήταν να σώσουµε το διατηρητέο. Στη συνέχεια, µας πήρε εννέα χρόνια να το ολοκληρώσουµε λόγω γραφειοκρατικών και όχι µόνο εµποδίων». Μου δείχνει τα παρακείµενα, ακάλυπτα οικόπεδα και σχολιάζει: «Θέλουµε να τα φυτέψουµε µε δικά µας έξοδα και ο δήµος ακόµη το σκέφτεται».

Το τηλέφωνο χτυπά. Είναι ο δικηγόρος του, που τον ενηµερώνει για την εξέλιξη της µηνύσεως της Agrino κατά του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης, Αθανάσιου Τσαυτάρη. «Η εταιρεία µας, όπως και άλλες του κλάδου, µετέχει κάθε χρόνο σε διαγωνισµούς επισιτισµού προς τους απόρους, µε κοινοτική ενίσχυση. Μεταξύ των προϊόντων είναι και το ρύζι. Τα έτη 2011 και 2012 συµµετείχαµε σε δύο προγράµµατα επιτυχώς, διότι συµπτωµατικά ο τότε υπουργός εφάρµοσε αυστηρά την προκήρυξη. Στον φετινό όµως διαγωνισµό υπήρξαν αδιαφανείς διαδικασίες. Τις καταγγείλαµε και µε δικαστική εντολή ο διαγωνισµός κατοχυρώθηκε στην Agrino. Οµως ο υπουργός αρνείται να την εκτελέσει, οπότε του κάναµε µήνυση για παράβαση καθήκοντος».

Το αντιστασιακό του κύτταρο φαίνεται ότι το κληρονόµησε από τους προπρογόνους του, που κατάγονται από τη Χειµάρρα της Βορείου Ηπείρου και ακολούθως εγκαταστάθηκαν στο Σούλι, το 1710, και από εκεί ήλθαν στο Αγρίνιο. «Εκείνη την εποχή άλλαξε το επίθετό µας, γιατί ένας πρόγονος είχε πιστόλια ή, όπως αναφέρει ο Μακρυγιάννης, πιστιόλια». Τη δεκαετία του ’50 ο πατέρας του συνοµιλητή µου µε τα δύο αδέλφια του επιχειρούν στον τοµέα του ρυζιού. Πρώτα νοικιάζουν συνεταιριστικούς µύλους στην περιοχή και στη συνέχεια αγοράζουν από την οικογένεια Πετζετάκη έναν ορυζόµυλο, που ευρίσκετο στην οδό Πειραιώς, στην Αθήνα, τον οποίο µεταφέρουν βίδα-βίδα στο Αγρίνιο. Είναι η αρχή της βιοµηχανοποιήσεως και της µετεξελίξεως της Agrino σε Νο 1 εταιρεία στην Ελλάδα στην επεξεργασία και εµπορία ρυζιού. «Κατέχουµε το 29% της εγχώριας αγοράς τυποποιηµένου ρυζιού, µε το πολυεθνικό Uncle Ben να ακολουθεί µε 14%. Τα πάµε επίσης καλά και στον εξαγωγικό τοµέα, µε άνω του 30% των προϊόντων µας να κατευθύνονται έξω από τα σύνορα».

Ζητώ τη γνώµη του για την κατάσταση της ελληνικής οικονοµίας. «Είµαι αισιόδοξος για το µέλλον της ελληνικής οικονοµίας, αλλά όχι τόσο για την ελληνική πολιτική και για τους εκπροσώπους της σε θέµατα διαπραγµάτευσης, στρατηγικής και κυρίως ικανότητας διαχείρισης. Βλέπω µόνο τον πρωθυπουργό και ελάχιστους συνεργάτες του που προσπαθούν. Οι υπόλοιποι δεν έχω ελπίδες ότι µπορούν να κάνουν κάτι, διότι είναι οι ίδιοι που έχουν δηµιουργήσει το πρόβληµα. ∆υστυχώς το παλιό, σαθρό σύστηµα, που ουσιαστικά έχει τελειώσει, παραµένει ακόµη στο σώµα µέχρι τελικής πτώσεως». Ο Κώστας Πιστιόλας θεωρεί ότι οι ωδίνες µέχρι να εµφανισθεί κάτι νέο στον πολιτικό ορίζοντα της χώρας θα διαρκέσουν 7-8 χρόνια. Είναι όµως πεπεισµένος ότι η νέα γενιά, απαλλαγµένη από τις αγκυλώσεις των γονέων τους, θα τα καταφέρει.

Την ίδια αισιοδοξία επιδεικνύει και για το µέλλον της γενέτειράς του. Η ανακοίνωση της Philip Morris, ότι το Αγρίνιο θα ξαναγίνει πανευρωπαϊκό κέντρο διακίνησης καπνού στις τεράστιες εγκαταστάσεις του Παπαστράτου που απέκτησε, θα παίξει καταλυτικό ρόλο. «Εξαιτίας του όγκου των καπνών που θα διακινούνται, θα ολοκληρωθούν επιτέλους δύο κεφαλαιώδους σηµασίας έργα. Η… Αιωνία, όπως φθάσαµε να τη λέµε, Ιονία οδός και το λιµάνι του Αστακού. Σε λίγα χρόνια θα λέµε Αιτωλοακαρνανία και θα µιλάµε για µια νέα χώρα», καταλήγει, επανακτώντας το χαµόγελο που η υπόθεση Τσαυτάρη είχε προσωρινώς αφαιρέσει.