Ποιος μη χείρων είναι βέλτιστος;

Η σύντομη προεκλογική περίοδος, καθώς έχουν μείνει μόνο δύο εβδομάδες και κάτι για τις κάλπες, καθιστά επίκαιρο και χρήσιμο να δούμε μέσα από ποιο πρίσμα οι πολίτες-ψηφοφόροι μπορεί να αξιολογήσουν τα κόμματα και, κυρίως την εκάστοτε κυβέρνηση, σε σύγκριση με την αξιωματική αντιπολίτευση, τον πολιτικό της λόγο της και το παρελθόν της.

Όσον αφορά στην κυβέρνηση στοιχείο που έχει σημασία για την αξιολόγησή της δεν είναι μόνο τι έχει υποσχεθεί αλλά και τι πραγματοποίησε από αυτά που υποσχέθηκε:

Mέτρο αξιολόγησης μιας κυβέρνησης είναι η ειλικρίνεια

των όσων υπόσχεται. Η αλήθεια είναι ότι το εκλογικό σώμα έχει στη μνήμη του άλλες προεκλογικές θέσεις του Αντώνη Σαμαρά και άλλες πολιτικές που εφαρμόστηκαν. Άλλοθι μιας κυβερνησης, βεβαίως, μπορεί να είναι το τι βρίσκει όταν αναλαμβάνει την εξουσία. Λάθος της καταδικαστέο μπορεί να αποδειχθεί το ότι ενώ ήξερε την κατάσταση «παραμύθιαζε» τον κόσμο. Σε τελευταία ανάλυση δεν νοείται κόμμα ή ο αρχηγός του που έχουν βλέψεις να κυβερνήσουν και να αγνοούν ποια είναι η πραγματικότητα. Είναι αδύνατον να μην έχουν εικόνα και πληροφόρηση. Οπότε είναι και περισσότερο εκτεθειμένοι στην λαϊκή κριτική. Ενίοτε και αποδοκιμασία.

Πάντα οι ψηφοφόροι θυμούνται τα αρνητικά και όχι τα θετικά, αφού τα πρώτα είναι συνήθως τα περισσότερα. Διότι, μολονότι καμία κυβέρνηση δεν θέλει να δυσαρεστεί τους πολίτες, μπορεί να διολισθήσει σε ηθελημένα ατοπήματα, στο όνομα της παράτασής της στην εξουσία, που κάνουν κακό στη χώρα. Και κατ’ επέκταση στον κόσμο, που, βεβαίως το συνειδητοποιεί πολύ αργότερα.

Τέτοια ατοπήματα, θα θυμίσω, γνωρίσαμε την πρώτη οκταετία του ιδρυτού του ΠΑΣΟΚ και ήταν ο κομματισμός, η μη χρηστή διαχείριση του δημοσίου χρήματος, οι επιβαρύνσεις που ακολουθούσαν τις λαϊκίστικες παροχές… Την κυβέρνηση Σαμαρά θα την «στοιχειώνει» η έλλειψη οποιασδήποτε προσπάθειας διαπραγμάτευσης ή οι λάθος χειρισμοί στην διαπραγμάτευση, με κρατούμενο πάντοτε ότι και αυτή παραπλάνησε τον λαό προκειμένου να αναλάβει την εξουσία.

Τα λάθη βεβαίως και η κυβερνητική ασυνέπεια είναι ένα άλλο στοιχείο που μετράει στην εκλογική βούληση των ψηφοφόρων. Αυτά τα λάθη, συνήθως, μπαίνουν στο ένα τάσι της ζυγαριάς της πρόθεσης ψήφου του ψηφοφόρου. Και στο άλλο τάσι τοποθετείται η ετοιμότητα και η ειλικρίνεια εκείνων που εμφανίζονται ως εναλλακτική λύση. Οι μεν δεν φαίνεται να έχουν διδαχθεί από την κυβερνητική τους θητεία. Διαφορετικά, η εκλογική τους προπαγάνδα θα ήταν το τι επέτυχαν και όχι το πόσο επικίνδυνος είναι ο αντίπαλος. Οι δε παραμένουν ακόμη ελάχιστα πειστικοί και περισσότερο θολοί, δίνοντας την αφορμή στον αντίπαλό τους να τους θεωρεί επικίνδυνους...