Οι (παρα)αμοντάριστες σκέψεις μου!

E, ναι, λοιπόν, το 20 14 είναι εδώ! Πρώτες (παρα)αµοντάριστες σκέψεις. Η συγκεκριµένη σελίδα συµπαραστέκεται στους ταράνδους για δύο λόγους: α) γιατί ξεσχίζονται στη δουλειά τέτοιες µέρες και β) γιατί τους θεωρώ κάτι περισσότερο από συγγενείς. Γιατί; Γιατί, κούκλες µου, τα αξεσουάρ των ταράνδων µάς τα φόρεσαν στο κεφάλι κάτι χρόνια πίσω. Και εµείς, εγώ, δηλαδή, νόµιζα ότι ήµουνα «µατιασµένη» και είχα βαρύ κεφάλι (χα, χα, χα, χα!). Συνεχίζουµε, όµως, να κάνουµε παρέλαση και το ίδιο συστήνω και σε σας.

Σήµερα θα αναδείξω τα πρόσωπα που τιµά η ιστορική αυτή σελίδα, εξηγώντας τους λόγους.

Το Μιχάλη Λιάπη. (Παρακαλώ, κύριε διορθωτά, µη διορθώσετε το άρθρο!) Το Λιάπη δεν είναι πρόσωπο απλώς, δεν είναι πολιτικός, είναι κάτι αντίστοιχο µε καιρικό φαινόµενο. Τόσο ροκαµπίλι, πάντως, το Λιάπη δε το περίµενα. ∆εν του το είχα. Και όµως, κούκλες µου, η ζωή ξερνάει τον Λουί Ντε Φινές, τα επεισόδια «Χοντρός - Λιγνός», τον Μπένι Χιλ και τον σεναριογράφο του «Ηλίθιος και πανηλίθιος». Το Λιάπη, αφού έκανε σουξέ, αφού έγινε το θέµα, ξεπερνώντας σε κουβέντες στα κοµµωτήρια ακόµη και το «διαζύγιο Λάτσιος - Μενεγάκη», µας έκλεισε το µάτι και απογειώθηκε για µέρη µακρινά και ονειρεµένα. Το «µέχρι να καλοσκεφθεί ο γνωστικός, καλοπερνάει ο παλαβός» το ξέρουµε, έτσι; Τέλεια, πάµε παρακάτω.

∆υνατά... χαρτιά

• Η Κωνσταντίνα Σπυροπούλου, µετά τα όσα έχω δει να δηλώνει. Μετά τον τρόπο που παρουσιάζει. Μετά τις συνεντεύξεις που δίνει, µετά την επέλασή της στο Αλφακάναλο τη χρονιά που πέρασε, µετά τον κατατρεγµό της από «σκατόψυχες» που την «καρφώνουν» την ξανθιά αγαπηµένη (Παναγιά), νοµίζω ότι, αν είχε για συµπαρουσιαστή, αντί την Καραβάτου, το Λιάπη, θα τα «σπάγανε» τα µηχανάκια της AGB.

• Ο Λάκης Γαβαλάς. Επιτέλους, ένας άντρας στην παρέα. Μπήκε στην «µπουζού» και ούτε έκλαψε ούτε απόπειρα αυτοκτονίας µε καραµέλες για τον λαιµό έκανε ούτε απαίτησε γαλλική κουζίνα. Βολεύτηκε και µε το ρυζόγαλο και µε το γιαουρτάκι και, όταν µίλησε, βγήκε πιο άντρας και από τους «µάγκες της Κοκκινιάς» και, όταν ελευθερώθηκε προσωρινώς, φόρεσε ξανά τα µαργαριτάρια στα αφτιά, περπάτησε σε γόβες και χόρεψε χούλα χουπ.

• Πέτρος Τατσόπουλος ή, καλύτερα, το ζωντανό Viagra. O,τι δεν καταφέρνει η επιστήµη το καταφέρνει ο Τατσόπουλος. Φυσικά και δεν συναντήθηκα ποτέ µαζί του, γιατί όσο είχε εκείνος δουλειά µε τη µισή Αθήνα, εγώ πρέπει να ήµουνα απασχοληµένη µε την άλλη µισή. (∆εν το εξηγώ διαφορετικά…) Πέτρο, αλήθεια, από πού θα πάρουµε σύνταξη;

Η... καταστροφέας

• Βάνα Μπάρµπα = η σεµνή. Με τη δήλωση «έχω καταστρέψει πάρα πολλούς άντρες» νοµίζω ότι «καθάρισε λογαριασµούς, µηδένισε το κοντέρ και τώρα, µετά την ειλικρινή εξοµολόγησή της, µπορεί να συνεχίσει, γιατί... όπως υποστηρίζει και ο λαός, «πρώτα βγαίνει η ψυχή και µετά το χούι».

• Γιάννης Στουρνάρας (υπουργός Οικονοµικών για όσους είστε αφηρηµένοι). Εφόσον ο Γιάννης Στουρνάρας -καλά να είναι ο άνθρωπος- ζει ανάµεσά µας και του τραγουδάει το «Happy Birthday» ακόµη και ο Σόιµπλε, αποδεικνύει πόσο χοντροµ@@@@@@ς είναι όλα όσα έχουν διαδοθεί περί «βουντού», «µαύρης µαγείας» και κατάρας γενικότερα. Επιβίωσε, παρά το γεγονός ότι τον µούντζωναν εκατοµµύρια Ελληνες, καταρρίπτοντας τη σηµασία του µουντζώµατος στη ζωή µας.

-Γνωρίζατε ότι ο Πέτρος Κωστόπουλος κάποτε (πριν από έξι χρόνια νοµίζω) είχε, σύµφωνα µε πληροφορίες οδηγού ταξί, πετάξει ολόκληρο το γραφείο του από το παράθυρο της Μαρίνου Αντύπα; Αυτό µου είπε ο άνθρωπος, αυτό σας γράφω, για να καταλάβετε πόσο σκληρές µπορεί να είναι οι συνθήκες εργασίας, ακόµη και για έναν πατριάρχη των εκδόσεων.

-Ο συγκεκριµένος οδηγός, λοιπόν, µου είπε ότι κάποτε πήγαιναν πολύ συχνά στις εγκαταστάσεις της IMMACO, για να µεταφέρουν συνεργάτες. Ενα απόγευµα, λοιπόν, γύρω στις 7 µ.µ., ο Πέτρος Κωστόπουλος -προφανώς θα είχε εκνευριστεί λίγο- πέταξε ολόκληρο το γραφείο του (το έπιπλο, καλέ!) από το παράθυρο.

-Τα γραφεία, λοιπόν, µη σας παραµυθιάζουν ότι είναι αντικείµενα που µας θωρούν ακίνητα. Από εκεί που δεν το περιµένεις θα σε βρει το κακό. Σκέψου τι µπορεί να έκανε σε έναν άνθρωπο ένα γραφείο, για να το πετάξει από το παράθυρο.

Η πολιτική στην... πίστα

• Η Χρυσή Αυγή που έγινε 4 φορές πλατινένια. Νοµίζω ότι όοοοοολοι συµφωνούµε ότι ποτέ στο παρελθόν δεν είχε κάνει τόσο πάταγο ένα κόµµα, το οποίο και φιλειρηνικό είναι και φιλελεύθερο και ωραία παιδιά διαθέτει και διάθεση για χειραψίες µε τους απέναντι και σουξέ µε µαγειρέµατα στους δρόµους κάνει, προκαλώντας αποσταθεροποίηση στις τηλεοπτικές µαγείρισσες, και τρόπους διαθέτει και χαµηλών τόνων είναι και την εκκεντρικότητά του έχει, αφού ο αρχηγός του και κάποια στελέχη είναι πίσω από τα κάγκελα µιας φυλακής.

• Νότης Σφακιανάκης = Η διαχρονική αξία ενός καουµπόη που κοιµάται µε τις µπότες. Ο Νότης δηλώνει και µετά... ακόµη και οι λαϊκές πίστες µετατρέπονται σε χώρους πολιτικής αντιπαράθεσης. Ο,τι άφησε µισαδάκι η Σχολή της Φρανκφούρτης, ο Σαρτρ, ο Λακάν και ο Αλτουσέρ το ολοκληρώνει ο Νότης (αλλά από την ανάποδη).

∆ηλώσεις που άφησαν εποχή

• Γιώργος Τράγκας ή ο φαντασιόπληκτος «θείος». Αυτό το αγόρι, το τρελό, το ανεξέλεγκτο, ωρύεται κάθε µέρα ότι τον φιµώνει η γερµανική πρεσβεία. Το γεγονός ότι είναι στον «αέρα» ραδιοφώνου και τηλεοπτικών σταθµών περισσότερες από δέκα ώρες την ηµέρα είναι µια µίνι λεπτοµέρεια. Συµπεριφερθείτε του µε συµπάθεια! Είναι παππούς, έχει όµορφη γυναίκα και δύο αγόρια. Ο πρώτος, ο Γιάννης του, είναι παντρεµένος και γιορτάζει σε λίγες µέρες και ο δεύτερος, ο Φρέντυ, κούκλος, κορίτσια, κούκλος!

• Σάσα Σταµάτη ή η Κική ∆ηµουλά της µικρής οθόνης. Τα σχόλια που κάνει προκαλούν κραδασµούς: Ο χαρακτηρισµός του µορίου του Ματιάµπα ως «βουβαλίσιου» νοµίζω ότι θα προκάλεσε τους γονείς του Ματιάµπα να κεράσουν αµυγδαλωτό όσους δεν πρόλαβαν να κεράσουν όταν γεννήθηκε ο γιος τους! Τι καταξίωση, αλήθεια, για έναν άνθρωπο το σχόλιο της Σταµάτη!

• Μάρα Ζαχαρέα = η πιο καλοβαµµένη παρουσιάστρια. Η κυρία Μάρα Ζαχαρέα, η οποία παρουσιάζει το δελτίο του STAR, που έκανε σουξεδάρα κάποτε µε τα «άπαντα» της Τζούλιας Αλεξανδράτου, είναι η πιο ωραία µακιγιαρισµένη παρουσιάστρια.

Και τώρα µία πρόταση. Θέατρο ΟΡΦΕΑΣ, «Οίκος ευγηρίας, η ευτυχισµένη ∆ύσις». Αξίζει να πάτε για να χειροκροτήσετε όλους τους υπερήλικες, πια, σπουδαίους ηθοποιούς αλλά και τους χαρισµατικούς. Είναι µια παράσταση που παντρεύει τη νοσταλγία µε τον ροµαντισµό και την κυνικότητα της εποχής.