Οι μεγάλοι απόντες

του Νίκου Σίμου

Ενδιαφέρον έχει αυτή η προσπάθεια της υποτιθέμενης ανασύνταξης της κεντροαριστεράς, η οποία όπως έχουν όλοι καταλάβει δεν είναι παρά ένα συγκεκριμένο ΠΑΣΟΚ με άλλη προβειά. Προσωπικώς δεν θα είχα αντίρρηση σε τέτοιες προσπάθειες εφ’ όσον θα έφερναν κάτι το νέο σε μιά πολιτική σκηνή που είναι κουρελιασμένη για μύριους λόγους στη συνείδηση των πολιτών. (Οι οποίοι, βεβαίως έχουν την ευθύνη ηγια τα πολιτικά κουρέλια

που ανεδείκνυαν τόσα χρόνια)! Όμως μόνο νέο δεν είναι αυτό που πάει να δημιουργηθεί και το οποίο δημιουργεί υποψίες σε όλους ότι συνιστά φενάκη, από τη στιγμή που το εγχείρημα το ευλογεί και ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.

Η πρωτοβουλία δεν θα έπρεπε να έχει την ονομασία Κίνηση των «58» ή η ελληνική «Ελιά», όπως διαβάζουμε. Πιο κοντά στην πραγματικότητα θα ήταν αν λεγόταν «Άντε παιδιά μήπως σωθούμε» ή «Κράτα με να σε κρατώ ν’ ανεβούμε το βουνό». Κι αυτό διότι τα υλικά με τα οποία επιχειρείται να φτιαχτεί η νέα ...σωτηρία της Ελλάδας είναι ελαφρώς δοκιμασμένα αλλά και μπαγιάτικα. Επιπλέον δεν είναι και ολοκληρωμένα για «να δέσει η ζύμη». Λείπουν προβεβλημένα στελέχη από τις συνάξεις. Όπως λ.χ. ο κ. Μαντέλης που κατηγορείται ότι έλαβε χρηματικό δωράκι από την Ζήμενς. Ή ο κ. Τσουκάτος, ο οποίος είχε ομολογήσει ότι για λογαριασμό του κόμματος είχε πάρει ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσό από την ίδια εταιρία. Για τον κ. Τσοχατζόπουλο δεν διατυπώνουμε απορία για την απουσία του, όχι τόσο λόγω των γνωστών αντικειμενικών λόγων, όσο διότι παρά είναι λαϊκός για τους εστέτ του πολιτικού πνεύματος συντρόφους του.

Δυστυχώς για τους επισκευαστές της εικόνας της καταστροφικής ελληνικής σοσιαλδημοκρατικής παρωδίας αφ’ ενός η λαϊκή μνήμη είναι ακόμη ισχυρή διότι νωπές είναι και οι αναμνήσεις από τα πολιτικοοικονομικά ανδραγαθήματά της. Αφ’ ετέρου οι βερμπαλισμοί των ανακοινώσεων με τους υψιπετείς στόχους είναι απλές διαπιστωτικές πράξεις της σημερινής Ελλάδας από εκείνους που έχουν την τεράστια και πολυετή ευθύνη για τοι κατάντημά της. Εδώ δεν ισχύει το ρητό «ο τρώσας και ιάσεται». Για τον απλούστατο λόγο ότι ο θεράπων ιατρός έχει ήδη πεθάνει μια φορά τον ασθενή. Δεύτερη φορά είναι αδύνατον...